Archive | Life

‘n Man moet ‘n way hê.

By Rian Truter on November, Wednesday 25 2015 in 2015, Life, Wine 6

Sakkie Kotze

Dit is weer tyd vir die jaarlikse Faithveiling en die genooides se beursies staan wyd oop vir dié goeie saak.

Beyers veil op en vertel stories. Tussen al dié, is daar veral een wat by my vassteek.

Die staaltjie oor Sakkie Kotze se sêgoed. Sakkie die wynmaker van Le Bonheur. Sakkie wat ook reeds sy plek om die Here se langtafel ingeneen het.

Sakkie het glo die manier gehad om te sê: ’n man moet ’n way hê.

Amper asof ’n man/mens sonder ’n way, maar vaal en oninteressant is. Amper identiteitsloos.

Hierdie woorde van Sakkie het my onwillekeurig oor my eie way laat wonder (skielik sing Frank Sinatra saggies in die agtergrond I did it my way…

Het ek ’n way? En as ek een het, waarheen gaan hierdie way van my?

Is dit net my way wat tel en te hel met jou way?

Is dit my way wat maak dat ek die pad byster raak en weerlose mense in Parys afmaai?

Is dit my way om my beursie so vol as moontlik te kry en dan my waarde en sekuriteit daaraan te meet?

En so kan ek aangaan, maar vanoggend lees ek van Fransie (Francois Lourens) se way:

Aan die einde van Fransie se lewe hier op aarde gaan dit nie oor hoeveel hy gehad het nie, maar hoeveel hy gegee het. Nie hoeveel hy gespaar het nie, maar hoeveel hy opgeoffer het en opreg lief gehad het. Al wat hy saam gevat het, is dit wat hy op aarde weggegee het. Fransie het die fees van die lewe met ander gedeel. Mag hy nou die Hemelse fees beleef. (1956 – 2015)

Ek glimlag so half tussen die nat in my oë en sien vir Sakkie en Fransie (en seker Frank ook) om die langtafel met ’n glas Le Bonheur cabernet in die hand en hulle sing:

For what is a man, what has he got? If not himself, then he has naught.

Cheers!

Sakkie was reg.

’n Man móét ’n way hê!

Be yourself; everyone else is already taken. – Oscar Wilde

We know what we are, but not what we may be. – William Shakespeare

Don’t let the noise of other’s opinions drown out your own inner voice. – Steve Jobs

Foto: Winetimes.co.za

Is ouderdom só goor?

By Rian Truter on October, Thursday 1 2015 in 2015, Life, October, Uncategorized 5

Ek hoor nou elke dag meer en meer dat om oud te word nie vir sissies is nie.

So asof almal my teen die ouderdom wil waarsku. Asof alles van ouderdom net altyd sleg of onaangenaam is.

Of is dit dalk dat hulle dink dat ek ’n sissie is?

Het ouderdom dan geen positiewe kant nie?

Is dit net tieners en dié onder veertigs op wie die son kan skyn? Nie dat ek kon onthou dat puisies en onkunde enige pret was nie, maar miskien het ek net vergeet hoe lekker dit was.

Wat baie mense nie besef nie, is dat daar voordele aan ouderdom verbonde is. En hier praat ek nie net van goedkoper gaan fliek of op die bus ry nie. Nie dat die laatste een in Suid-Afrika ’n opsie is nie!

Kenners beweer dat senior burgers gelukkiger as hulle jonger eweknieë is. En in teenstelling met die algemeen aanvaarde persepsie dat jou brein totaal aan die ineenstort is, beweer dié slim mense dat sekere dele van die brein beter funksioneer as in die verlede. (Laat dit nou vir julle jonges ’n les wees.)

Maar my waardering van ouderdom is nie so wetenskaplik gefundeerd as bostaande navorsing nie.

Myne was sommer ’n laatnag hartsgewaarwording van ’n baie dankbare oupa.

Luca het gister vyf geword en ek het opnuut besef dat om oupa te wees en om jou kleinkinders se armpies om jou nek te voel, net iets is wat met die ouderdom gepaard kan gaan. Jy moet eers daardie grens van nie-sissie-wees-nie, oorsteek om dít te ervaar.

Maar ek het my eie kinders, hoor ek jou sê.

Toegegee, eie kinders is verby kosbaar. Maar kleinkinders is soos ’n ekstra bonus. ’n Onverwagte Lotto-wen! Kleinkinders en al die gepaardgaande, ongelooflik kosbare gewaarwordinge is ’n fase van die lewe, wat ek vir geen terugdraai van die horlosie, sal verruil nie.

En as ek dalk as jeugdige geweet het hoe vervullend dié ervaring sou wees, sou ek dalk gouer oud wou wees! Of soos my goeie vriend Dan van Zyl senior altyd sê: As ek geweet het hoe lekker kleinkinders is, sou ek hulle eerste gehad het!

Dankie, Here vir die genade om oud te kan word!

None is so old as those who have outlived enthusiasm. – Henry David Thoreau

Because if you’ve found meaning in your life, you don’t want to go back. You want to go forward. – Morrie Schwartz

Learn how to live and you’ll know how to die; learn how to die, and you’ll know how to live. – Morrie Schwartz

Image: Daily Telegraph.com.au

Kyk hoe loer hy vir my…

By Rian Truter on September, Monday 7 2015 in 2015, Life 7

Kom loer ’n bietjie na my nuwe webtuiste!

Piesangs & Jellietots is reeds 5 jaar oud en omdat my eie situasie sedert die begin van P&J nogal heelwat verander het, moes ons dink hoe om al my bedrywighede op een plek te laat grondvat.

Jy kan eintlik maar sê dat P&J oor die verloop van vyf jaar van ’n blog tot ’n volwaardige site ontwikkel het.

P&J vorm nou deel van dié blad en jy sal steeds kennis van elke nuwe blog ontvang.

Verandering bly maar moeilik, maar tog só noodsaaklik. Seth Godin skryf in Rearranging our prejudices die volgende:

Change is the point. It’s what we seek to do to the world around us. Change, actual change, is hard work. And changing our own minds is the most difficult place to start. It’s also the only place to start.

Lees ook van die Education Summit en die Execut!ve – hoop om jou by een van die twee te sien.

Baie dankie vir die ondersteuning en vir die lees van P&J.

Mooi loop!

Rian

A great many people think they are thinking when they are merely rearranging their prejudices. – William James

Life is a balance of holding on and letting go. – Rumi

A comfort zone is a beautiful place, but nothing ever grows there. – Unknown

Waar kry jy die meeste vis?

By Rian Truter on June, Friday 26 2015 in Education, June, Life 6

Andrew, my energieke koerantverkopervriend, vra my nou die dag: Wa kry djy die meeste vis, laanie?

Onmiddellik is ek op my hoede, want ’n verkeerde antwoord gaan my onnosel laat lyk. ’n Verkeerde antwoord kan my ’n goue ster kos en die hoek-van-die-straat-flinkdinktrein laat verpas.

My gegradueerde brein laat alle sinapse gelyk snap, crackle en pop (NASA sou jaloers wees!) en my antwoord word half versigtig op die tafel gesit: Seker in die see…

Nei, laanie! Tussen die kop ennie stert, da kry djy die meeste vis!

Natuurlik! Logies; waar anders?

En toe laat Andrew my wonder. Waarom soek ons altyd die antwoord by die kop? Hoekom jaag ons gedurig van die kop na die stert en mis die meeste vis in die middel?

Miskien is dit omdat ons kultuur, gemeenskap en skole ons só programmeer. Of dalk word ons gebreinspoel dat net die kop saak maak. Net dié met die goue sterre tel. Die name op die erebord in die saal is die uitverkorenes. Dit is hulle, en nét hulle, wat êrens gaan kom in die lewe.

Ek dink elke dag meer en meer die antwoord lê êrens in die middel… Soos Andrew sê. Of dalk soos Boerneef gedig het:

Tussen die katel en die koppenent /Ennie katel se voetenent/Daar lê die begin/En daar lê die einde/Die begin vannie ding/Ennie end vannie ding… (Palissandryne)

Ken Robinson slaan vir my die spyker op die kop as hy die volgende oor skole te sê het: Schools have a narrow view of ability, school systems usually promote a very wide view of disability.

Die vraag ontstaan nou hoe ons te werk moet gaan dat skole ’n groter begrip vir elke kind se moontlike ability ontwikkel?

Eerstens moet onderwysers (en ouers) meer van elke kind verwag. Beslis meer as net dit wat die kurrikulum voorskryf. Hierdie verwagting moet egter realisties wees, want ’n verwagting wat nie aan die werklikheid gekoppel is nie, is net valse hoop. Maar daarteenoor is verwagtinge wat te klein is, ook weer sonde. Sulke verwagtinge mis die meeste van die vis in die middel.

Ons is vandag op soek na volwassenes wat kinders diep sal laat delf tussen die kop en die stert. Na waar hul die meeste vis sal kry. Rolmodelle wat ons kinders sal laat ontdek waartoe hulle werklik in staat is. En hulle dan sal lei om dié te potentiaal te verwesenlik. Of dit nou by die kop, middel of stert is!

Seth Godin sê op sy beurt: The mirror we hold up to the person next to us is one of the most important pictures she will ever see.

Nou, meer as ooit te vore, is dit nodig dat ouers en onderwysers dié spieël so sal hou dat kinders die volgende sal sien:

Elke mens is intelligent en uniek. Maar nie almal is op dieselfde manier intelligent nie.
Almal is kreatief, want ons word met hierdie eienskap gebore.
Jy is verantwoordelik vir jou lewe. Aanvaar dié verantwoordelikheid.
Leef met liefde.

Meer nog; dat dit nie net die goue ster en die eerste span is wat tel nie, want Andrew, Boerneef, Ken en Seth het gesê jy kry die meeste vis in die middel.

Miskien sal ons dan ophou om van die een punt na die ander te jaag. Van die A-klas na die eerste span na die goue ster. Ophou glo die geluk lê vir ons aan die einde van die reënboog en wag, want as ons dít glo, gaan ons die mooiste kleure van die reënboog in die middel glad nie raaksien nie!

Free the child’s potential, and you will transform him into the world. – Maria Montessori.

I was never top of the class at school, but my classmates must have seen potential in me, because my nickname was “Einstein”. – Stephen Hawking

Focus on your potential instead of your limitations. – Alan Loy McGinn

Image courtesy of duron123 at FreeDigitalPhotos.net

Die Here sal jou seën, Meneer.

By Rian Truter on March, Thursday 5 2015 in Life, March 10

My bakkie staan nou die oggend in die oprit, want ek moes weer uit om iets te gaan haal.

’n Fout, want lyk my ’n voertuig in die oprit is ’n ope uitnodiging vir almal wat verby loop om die deurklokkie te kom lui.

Eers die fietspatrollieman wat rekenaaronderdele vir sy kind soek.

Net my sit agter die rekenaar gekry, toe lui die voordeurklokkie weer!

Ek is skielik vies vir my wat die bakkie buite gelos het en vir almal wat die klokkie lui.

Seker weer iemand wat iets kom bedel!

Met ’n beswaarde gemoed ruk ek die deur oop en daar staan sy. Middeljarig en netjies.

Het meneer nie iets vir…

En voor sy die bekende rympie kan voltooi, vertel ek haar dat tussen haar en die vorige hulpbehoewendes, die kerk en die belastinggaarder is ek een van die mooi dae saam met haar besig om voordeurklokkies te lui.

Want sien, speel ek my troefkaart, net gister het ek vir meer as vyf uur by die Departement van Arbeid gaan toustaan om my werkloosheidversekering te gaan kollekteer.

Eintlik soek sy hulp by die verkeerde mense, want ek is ook hulpbehoewend. Dink sy, ons wat hier bly, is ryk en daarom kom soek sy hier hulp?

Meneer, dis nie eintlik wat ek gemeen het nie. Ek was ’n seamster wat met die overlocker gewerk het en verlede Desember het die baas ons net so gelos en verdwyn.

Nou bly ek by die inlaws in die agterplaas. Toe ek gewerk het, het hulle graag die groceries by my gevat. Nou eet hulle voor die kinders!

Het meneer nie dalk net ’n glas yswater vir my nie? En ek wonder wat is dit met mense wat bedel en yswater? Is koue water nie goed genoeg nie?

Terug kombuis toe om die water te gaan haal, moet ek by my beursie verby en dié praat met my. Amper soos die advertensie op TV.

Ek haal ’n groen noot en ’n paar muntstukke uit en neem dit saam met die yswater deur toe.

Wat is jou naam? vra ek.

Lillian, meneer. Dankie meneer, en haar oë skiet vol trane toe sy die geld en water vat. Ek het nog nooit die soort ding gedoen nie. Dankie meneer, die Here sal meneer seën.

Terug by my lessenaar kry ek nie my sit nie, want Lillian se oë kyk te diep in my siel.

Ek staan op en vat die groot noot uit my beursie en gaan soek na Lillian in die straat.

Twee huise verder af sien ek haar. Sy stap stadig.

Lillian, roep ek haar en stap tot by haar.

Ek het jou geld gegee, sê ek. Ek wil dit terug hê.

Lillian se oë rek, maar sy grawe in die sak en haal die geld uit en gee dit vir my.

Ek het nou só groot geskrik! Het ek iets verkeerd gedoen?

Nee, wil ek sê, dis nie jy wat iets verkeerd gedoen het nie, dis eintlik ek.

Nee, Lillian. Daar is nie fout nie. Ek wil net die geld wat ek vir jou gegee het, met dié omruil.

En toe breek die damme agter Lillian en my oë en spoel twee vreemdelinge vir ’n oomblik saam op die eiland van menswees uit .

Meneer, ek gaan nou dadelik huis toe. Die Here sal jou seën, meneer!

Dankie, Lillian. Dis eintlik nie nodig nie, wil ek sê.

Want ek het net vanoggend weer besef dat die Here het my al lankal geseën het!

Grace is not part of consciousness; it is the amount of light in our souls, not knowledge or reason. – Pope Francis

I do not at all understand the mystery of grace – only that it meets us where we are but does not leave us where it found us. – Anne Lamott

I am only one, but I am one. I cannot do everything, but I can do something. And I will not let what I cannot do interfere with what I can do. And by the grace of God. I will. – Edward Everett Hale

Strome van seën.

By Rian Truter on December, Thursday 4 2014 in 2014, Life, Spiritual 0

God have blessed you with grandchildren. You are só blessed, is die gevleuelde woorde van my nuutgevonde Zim-nutsman, Francis.

You are só blessed…

Hierdie so blessed het my opnuut laat wonder waarom ek nie ook altyd dié seën wat Francis so maklik raaksien, kan sien nie.

Is dit dalk omdat ek tot by my kroontjie in dié seën staan dat ek dit nie meer kan sien vir wat dit is nie?

Francis was opgewonde oor die weggooibekers wat hy huis toe kon neem. Baie opgewonde.

Amper té opgewonde, want die bekers was reeds vir die weggooidrom bestem!

Maar miskien is die feit dat ek reeds so baie het, die oogklappe wat verhoed dat ek soos Francis kan sien.

Selfs as dit lewensgroot voor my staan!

Lyk my hoe minder jy het, hoe makliker sien jy die seën in dinge raak.

’n Totale gawe uit die hand van God.

’n Gawe wat ek nie kan verdien nie, maar tog so oorvloedig ontvang.

En skielik is ek weer klein en die gemeente sing uit volle bors:

Strome van seën van bowe,

Dit het die liefde beloof;

Heerlike tyd van verkwikking

Vloei uit ons Heiland en Hoof…

One of the main reasons that we lose our enthusiasm for life is because we become ungrateful… we let what was once a miracle become common to us. We get so accustomed to His goodness it becomes a routine. – Joel Osteen

Blessings are oftentimes not valued till they are gone. – Thomas Fuller

When you are grateful – when you can see what you have – you unlock blessings to flow in your life. – Suze Orman

Burokrasie is gesond en leef tussen ons.

By Rian Truter on November, Wednesday 19 2014 in 2014, Leadership, Life 4

Die HAT verklaar die woord burokrasie as: 1. Gesamentlike staatsamptenaar. 2. Gees, gedrag van ’n burokraat; amptelike kleingeestigheid.

Nou wat is ’n burokraat dan, vra jy? Weer die HAT: Kleingeestige (en eiemagtige) amptenaar wat net aan die letter van die wet vashou.

Na ’n besoek hierdie afgelope Maandag aan die Departement van Arbeid se kantoor in Bellville, verstaan ek hierdie twee begrippe beter. Baie beter!

’n Volle vyf uur en 40 minute se beter!

Want dit was presies hoe lank dit my geneem het om my reeds voltooide UIF-vorms in te dien.

Gedurende dié genoemde vyf plus ure het ek gesien waar die woordeboekmakers hulle definisies kom formuleer.

En ek kan getuig dat hulle definisie een honderd persent in die kol is, want soos ek op my al sensitiewer wordende agterent numeries vorentoe (baie stadig!) vorder, het ek dié definisie in sy volle omvang beleef.

’n Amptenaar wat vorms aan die skare op die bankies verduidelik asof almal totaal stupid is. Maar die ergste is dat dié amptenaar die inligtingsessie gebruik om sy die standup comedy te beoefen. En die enigste wat lag is hy, want hy het die hef in die hand. Luister moet jy luister.

’n Rêrige gevange skare, want maak jy die verkeerde geluid of beweging, wie weet wanneer kom jy hier uit. Dalk nooit en jy word soos hulle. Ek het ook besef dat ons nie ’n inval van wesens uit die buitenste ruimte moet vrees nie. Hulle is reeds hier… hulle is in diens van die Departement van Arbeid.

Amptenare wat vir ’n departement werk wat die edelste woord in enige woordeskat verteenwoordig, maar gerieflik vergeet het wat dié woord beteken. Soos klokslag verdwyn hulle soos mis voor die son en laat die rye vormdraers sonder enige taal of tyding.

Kantore word driemandiep beset en deur die ruit sien ek die breedste glimlagge wat enige tandepasta-advertensie groen van jaloesie sal maak. Dis net dat ons arme drommels met die vorms, soos die minute ure word, ongelukkig nie die grap kan insien of saam wil lag nie.

En hoe later hoe kwater. Dit help nie om te vra wie in beheer van hierdie departement van onarbeidsaamheid is nie. Niemand wil verantwoordelikheid hiervoor aanvaar nie. Die warm patat van leierskap en blote verantwoordelikheid word van die een kantoor na die ander verskuif. En om alles te kroon, staan daar op ’n bordjie bo een van die kantore: Client Services!

En glimlaggend kyk ons president vanuit ’n groot geraamde portret op sy volgelinge en amptenare neer. Alles is wel in die staatsdiens.

Miskien begryp ek die hele besigheid totaal en al verkeerd?

Word dié amptenare se salarisse nie met my en jou swaarverdiende belastinggeld betaal nie?

Is hulle daarom dan nie veronderstel om die publiek as hul kliënte te sien nie? Ook daardie arme mense wat nie anders kan nie en van hospitaal, kliniek en regshulp van bank na bank móét skuif.

Ek weet ek veralgemeen, want in enige organisasie is daar uitsonderings op die reël. En ek het met een of twee van hulle ook te doen gekry, maar hulle was min. Bitter min.

Ek wonder hoe lank hulle (die bittereinders) teen hierdie tsunami van burokrasie staande gaan bly, voor hulle ook die handdoek ingooi en net nog ’n amptenaar word wat alle oogkontak met die publiek vermy?

Ek het die gevoel gekry dat dié met die lêer(s) onder die arm, wat so stip voor hulle staar as hulle loop, skaam is. Skaam omdat hulle geswig het voor die verkragting van die eens edel begrip dat arbeid adel is.

Terwyl ek daar gesit het, het ek gewens ons president wil uit sy portret klim, die tafels kom omgooi en die sweep in hierdie sinagoge kom klap!

Voor dit te laat is.

Of is die skrif reeds aan die muur?

Geleenthede gaan by die meeste mense verby omdat dit ’n oorpak aanhet en na werk lyk. – Thomas Edison

Om te rus kry jou nie daar nie. – Ugandese spreekwoord

Luiheid laat die dak inval, slap hande laat die huis lek. – Prediker 10:18

As Suid-Afrika té suur word.

By Rian Truter on September, Monday 29 2014 in 2014, Life 4

My ma, en ek is seker jou ma ook, het altyd gesê dat alles met ’n te by, kan nie goed wees nie.

Te lekker, te veel, te… Noem maar op.

En nou wil dit vir my lyk of onse ou volkie nie meer dié oeroue wysheid ken of begryp nie.

Ons raak die spoor geheel en al byster as studente hulle gesigte swart smeer om soos twee bekende Amerikaanse sussies te lyk. Vergaderings en inkwisisies word gehou om vas te stel wie se brose etnisiteit te na gekom is.

In plaas daarvan om die hele affêre te sien vir wat dit is: Pret! En nogal in hoofletters, studentepret!

Gelukkig vir dié twee manne het hulle nie besluit om sekere ander dele van, veral die een sussie se anatomie uit te beeld nie, want dan was die vet behoorlik in die vuur!

Nie net sou die hele Saartjie Baartman Ondersteunersklub op hulle neergedaal het nie, maar ook prof Tim en sy bantingbrigade, want dik is nie cool nie!

Alhoewel die oormatige eet van vet aanvaarbaar is…

Al gevolgtrekking wat ek uit ons volkie se nuutgevonde suurheid en kortsigtigheid kan maak, is dat die reënboognasie sy onderskeidingsvermoë êrens tussen Nkandla en die begrafnisondernemer Banting se dieet, verloor het!

Die tragiese feit is dat Suid-Afrika nie meer vir homself kán of wíl lag nie. En Heyneke en sy troepe help ook nie!

Dit is eenvoudiger net makliker om suur en ernstig te wees en om agter elke swartgesmeerde gesig bose bedoelings (wat nie bestaan nie) te gaan soek.

Nou dat Braaidag stewig sy plek op die Suid-Afrikaanse kalender ingeneem het, voel ek ons kort dringend ’n Lagdag.

Miskien kan Mark Lottering of Emo Adams vir ons ou volkie doen wat Jan Braai reggekry het?

Jy braai, maar smile jy?

Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever. – Walt Disney

It is a narrow mind which cannot look at a subject from various points of view. – George Eliot

I have not seen anyone dying of laughter, but I know of millions who are dying because they are not laughing. – Dr. Mandan Kataria

Image: FreeDigitalPhotos.net/artur84

Wat is dan fout met nét meneer?

By Rian Truter on August, Thursday 14 2014 in 2014, Life 4

Is dit net ons ou volkie wat só behep is met titels?

Of ly die hele wêreld aan hierdie siekte wat jou menswees en belangrikheid aan ’n titel koppel?

Mense dink jy weet iets van iets as jy doktor of professor só of só is, want ’n gewone meneer is mos amper net soos ons. Waar sal sy kennis dan nou vandaan kom en wat sal hy dan nou meer weet as ek?

Maar as hy ’n boek geskryf het… Of ’n CD gemaak het, dan volg ons hom sommer weer ’n keer kaalvoet oor die Drakensberge!

Dit is waarom ek sê, moenie vir jou kind ’n erfposie nalaat nie. Doop hom van die begin af professor Swanepoel. Vir die res van sy lewe sal hy nie eens hoef te leer nie, want die wêreld gaan hom op sy titel takseer en nie op wie hy is nie.

Amper soos onse eie Pallo. ’n Intellektueel het sommige, en koerante, hom genoem.

Miskien was dit omdat ons meer waarde aan die titel geheg het, as aan die ware mens self?

Ons dig so baie waardes en eienskappe aan ’n titel toe, dat die mens dit nie eens as ’n karaktereienskap hoef te besit nie.

Geen wonder dat ons ouer garde beweer die jonger geslag het ’n gebrek aan respek nie.

Maar miskien het die jonger geslag net nie die titelbril op wat die ouer geslag mee geboei word nie.

Ek begin al meer glo hulle is dalk reg, want respek is iets wat verdien moet word en nie saam met ’n titel gekry (of gekoop) word nie.

Waar het ek nou weer gelees, dat al dra ’n aap ’n goue ring, bly hy maar ’n simpel ding?

Moenie jou eie beuel blaas nie. Moenie vir almal vertel hoe goed jy is nie. Laat ander mense dit liewer doen. – Spreuke 27:2

When the game is over, the king and the pawn go into the same box. – Italian proverb

Whenever I climb I am followed by a dog called “Ego”. – Friedrich Wilhelm Nietzsche

Kaptein, span ons seile!

By Rian Truter on June, Wednesday 18 2014 in 2014, Life 4

Na afloop van die Vadersdagete staan en tuur ek by die Cape Town Yacht Club deur die woud van maste die verte in.

En ek wonder of die eienaars van die luukse seiljagte gelukkig is?

Maar eintlik is gelukkig die verkeerde woord.

Geluk is iets wat jy kry as jy die dobbelsteen reg rol. Ek praat hier van iets geheel en al anders.

Die woord wat ek soek, is tevredenheid.

Is hulle nou tevrede vandat hulle die duur boot besit? Of hunker hulle reeds na iets anders? Iets groters? Iets duurder?

En wat maak die kaptein van dié seiljag meer tevrede as die kaptein van ‘n mokoro in die Okavango Delta?

En ervaar die mokoroskipper nie dalk meer tevredenheid as die seiljageienaar nie?

Die antwoord op dié vraag, lê myns insiens nie in hoeveel of hoe min iemand besit nie. Of wie of wat jy is nie.

Dié sleutel tot die antwoord lê in die spasie tussen jou ore opgesluit.

Dit is eintlik hoe jy oor die lewe en jou eie situasie dink.

Die dag as jy begin wonder oor wanneer is genoeg nou eintlik genoeg, dan snap jy skielik die antwoord. Die geraas in jou kop klaar op as jy besef daar is ander mense wat bid en pleit om daardie goed te bekom wat jy eintlik nie meer na waarde ag nie.

En tevredenheid is wanneer jy genot in die oomblik van nou vind en nie gedurig hunker om op die een of ander plek te wil wees nie.

Tevredenheid beteken egter nie dat jy nou maar terug sit en bloot aanvaar wat met jou gebeur nie. Ook nie dat jy nie mag probeer om jou omstandighede en/of besittings te verbeter nie.

Nie die kaptein van die seiljag of moroko kan as die storm woed sy hande in die lug gooi en en bloot vir die beste hoop nie. Nee, hy moet al sy kennis en vernuf inspan om te keer dat sy bootjie nie ’n watergraf tegemoetgaan nie.

’n Toestand van tevredenheid word bereik as jy jou deel gedoen het en aanvaar en tevrede is dat jy jou bes gedoen het.

Óf dit dan so bedoel is dat jy met jou mokoro tussen die seekoeie en krokodille moet vaar, óf dalk met jou seiljag tussen die wie’s wie in Monaco seile moet skuur. Maak nie eintlik saak watter van die twee nie; jy is tevrede en dankbaar vir jóú boot.

Ware en opregte tevredenheid is as jy nie eens ’n boot van enige aard besit nie, maar steeds met dankbaarheid en bewondering daarna kan kyk.

En die wete dat jy nie dié gevaartes hoef te onderhou nie, help ook!

Until you make peace with who you are, you will never be content with what you have. – Doris Mortman

Be thankful for what you have; you’ll end up having more. If you concentrate on what you don’t have, you will never, ever have enough. – Oprah Winfrey.

He who is not contented with what he has, would not be contented with what he would like to have. – Socrates

Image: FreeDigitalPhotos.net

David Castillo Dominici

← Previous 1 2 3 … 11 Next →