Archive | Spiritual

Elke pleister het sy eie storie.

10720810

Het jy miskien al gewonder wat rugbyspelers op die pleister wat hulle om hulle polse draai, skryf?

Dié pleisterskrywery het veral onder rugbyspelers begin posvat en hulle skryf van geliefdes se name tot aanhalings om hulle te motiveer, op hierdie stukkie taai materiaal.

Die meeste sportmanne het maar die een of ander ritueel wat hulle glo hulle gaan help om sukses te behaal. Party glo hul sokkies moet nie opgetrek wees nie en ander wil elke keer voor ’n wedstryd op dieselfde plek in die kleedkamer sit.

Is dié geskrywery dan ook maar net nog so ’n ritueel?

Party skryf selfs net ’n klomp syfers neer. Onverstaanbare getalle vir diegene wat nie weet wat dit beteken nie, maar gelaai met inhoud vir die wat weet wat dié syfer op die pleister beteken.

Suid-Afrikaners herken dadelik die syfer 46664 as Nelson Mandela se nommer op Robbeneiland en begryp die betekenis daarvan. Menige Suid-Afrikaanse sportspan het dan ook met dié nommer op die mou op die veld gedraf.

Ook op Aaron Cruden (All Blacklosskakel) se gewrig pryk elke wedstryd die kode GEJ0342 – sy hospitaaltoelatingsnommer. As negentienjarige is hy deur ’n uiters moeilike tyd toe hy vir nege weke chemoterapie vir testikulêre kanker moes ontvang!

Vandag is hy genadiglik genees, maar hy sê dié syfer herinner hom elke dag dat hy al moeilike tye oorleef het en dat hy wat die wedstryd of lewe na hom gooi, kan hanteer. Maar meer nog; dit herinner hom om gedurig te onderskei tussen wat in die lewe belangrik is en wat nie.

Self moes ek die afgelope tyd opnuut besef hoe broos en feilbaar die menslike liggaam is. Niemand in hierdie wêreld word gevrywaar van enige siekte of ramp nie. Óf jou naam nou Aaron óf Rian is. Óf jy negentien óf drie en sestig is. Jou beurt is jou beurt!

Maar in hierdie spesiale kolfbeurt van jou is dit nogal belangrik wat jy op die pleister om jou pols skryf, want hierdie pleister maak nie net gesond nie, maar bepaal ook vir baie die koers en tempo van herstel.

So het die syfer 153 vir my in die tyd wat ek met prostaatkanker gediagnoseer is, en na die operasie, ’n baie spesiale betekenis gekry.

Nee, 153 is nie my toelatingsnommer of iets dergliks nie. Dit is eintlik ’n getal wat ek al baie keer in my lewe moes gelees het, maar nog nooit eintlik begryp het nie. Kom ek verduidelik.

In Johannes 21 verskyn Jesus na sy kruisiging by die See van Tiberias aan sy dissipels. Ja, dit is daar waar hulle niks vang nie en Jesus vir hulle sê om die net aan die regterkant van die skuit uit te gooi.

En toe vang hulle so baie vis dat hulle nie weer die net kon intrek in die skuit nie. Hulle moes dit wal toe sleep!

En dan in vers 11: Daar was 153 groot visse in die net. Al was daar so baie vis, het die net verbasend genoeg nie geskeur nie. (Die Boodskap)

Skielik kyk ek met ander oë na hierdie storie wat ek al van kindsbeen af ken. Dit is asof ek die syfer 153 vir die eerste keer sien, al moes ek dit hoeveel keer vantevore gelees het.

En ek besef die Here se genade is nie sommer net ’n hoop vis in ’n net nie. Nee, die Here se genade is baie spesifiek. Om presies te wees, 153 spesifiek!

Die dissipels het nie honderd een en vyftig of honderd twee en vyftig visse nodig gehad nie, maar 153!

En net so ontvang elkeen van ons presies dié porsie genade en hoop wat ons nodig het van die Here. Ook nie iemand anders sin nie. Net joune; presies afgetel tot by jou eie 153.

Nog belangriker. Hoe groot of baie die visse is; jou net sál nie skeur nie!

Jou net is deur die genade sterk genoeg om jou 153 groot visse aan wal te bring. Al moet jy dit wal toe sleep!

My pleister se kode is ietwat korter as as Aaron sin. Geen letters nie; net syfers. Net 153 wat my elke dag herinner dat Jesus se genade so oorvloedig is soos die vis in die see.

Wat staan op jóú polspleister geskryf?

Dit is maklik om populêre spreuke en gesegdes neer te pen, maar die truuk is om dít wat jy daar skryf, uit te leef.

As ons dit nie doen nie, is ons gedagtes niks meer as ander mense se menings nie en die geskryf op ons pleisters niks anders as ’n aanhaling van iemand ander se passie nie.

En watter vermorsing van 153 visse sal dít nie wees nie!

 

Human spirit is the ability to face the uncertainty of the future with curiosity and optimism. It is the belief that problems can be solved, differences resolved. It is a type of confidence. And it is fragile. It can be blackened by fear and superstition. – Bernard Beckett

Geloof is nie om te glo dat God sal doen wat jy wil hê Hy moet doen nie. – Max Lucado

Faith is to believe what you do not yet see; the reward for this faith is to see what you believe. St. Augustine of Hippo
Foto: Sunday News (Rugby Heaven)

Continue Reading

Strome van seën.

God have blessed you with grandchildren. You are só blessed, is die gevleuelde woorde van my nuutgevonde Zim-nutsman, Francis.

You are só blessed…

Hierdie so blessed het my opnuut laat wonder waarom ek nie ook altyd dié seën wat Francis so maklik raaksien, kan sien nie.

Is dit dalk omdat ek tot by my kroontjie in dié seën staan dat ek dit nie meer kan sien vir wat dit is nie?

Francis was opgewonde oor die weggooibekers wat hy huis toe kon neem. Baie opgewonde.

Amper té opgewonde, want die bekers was reeds vir die weggooidrom bestem!

Maar miskien is die feit dat ek reeds so baie het, die oogklappe wat verhoed dat ek soos Francis kan sien.

Selfs as dit lewensgroot voor my staan!

Lyk my hoe minder jy het, hoe makliker sien jy die seën in dinge raak.

’n Totale gawe uit die hand van God.

’n Gawe wat ek nie kan verdien nie, maar tog so oorvloedig ontvang.

En skielik is ek weer klein en die gemeente sing uit volle bors:

Strome van seën van bowe,

Dit het die liefde beloof;

Heerlike tyd van verkwikking

Vloei uit ons Heiland en Hoof…

 

 

One of the main reasons that we lose our enthusiasm for life is because we become ungrateful… we let what was once a miracle become common to us. We get so accustomed to His goodness it becomes a routine. – Joel Osteen

Blessings are oftentimes not valued till they are gone. – Thomas Fuller

When you are grateful – when you can see what you have – you unlock blessings to flow in your life. – Suze Orman

Continue Reading

Balanseer jou siel

 

John Ortberg en Philip Yancey is skrywers wat my ’n dieper insig in die Bybel en die lewe gee.

Soms wil ek so ver gaan om te sê dat ek in hulle boeke meer stof tot nadenke kry, as sommige Sondae in die kerk!

Ook nou weer so met John se nuwe boek, Soul Keeping: Caring for the most important part of you.

Die boek het my met ’n skok laat besef dat ek my siel amper 61 jaar tweede viool laat speel het! Terwyl ek my worrie oor my al groter wordende omtrek,  het ek bitter min sleg geslaap oor my siel.

Dat ek ’n siel het, daarvan is ek deeglik bewus, want oorkoepelend is die siel tog in alle godsdienstige praktyke teenwoordig. Ons sing daarvan, ons lees daarvan in die Bybel en as ’n skip vergaan, praat ons van die aantal siele wat omgekom het.

In Soul Keeping vertel John van die Barna Research Group wat ’n nasionale aanlynmeningspeiling in die VSA geloods het om vas te stel wat mense ten opsigte van sonde as hulle topversoekings ervaar.

Alweer sonde! hoor ek jou sug.

Sterk wees. Hierdie is nie nog ’n preek oor wat jy nie mág of móét doen nie. Onthou net, sonde en jou siel is nie maatjies nie!

Terug by die meningspeiling. Topversoekings? Natuurlik dink ons dadelik aan die sondes wat ander doen. Veral in Suid-Afrika sal woorde soos korrupsie, geweld, misdaad, jaloesie, pornografie en rassisme by die meeste mense opkom.

Wat egter interessant was, was dat die nommer een versoeking wat die anonieme deelnemers gelys het, iets was wat hulle nie in die tronk sou laat beland nie! Jy kan dit jou hele lewe lank doen en niemand sal dit eens weet nie.

Nommer een op die lys was, bekommernis.

Of anders gestel, worrie.

Ja, dit is daardie ding wat ons laat wakker lê in die nag. Wat maak dat ons maagswere, siektes en peste ontwikkel van al die dink daaraan. Dit is daardie ding waarvan ons sing if you worry you die, so why worry maar niks toepas van wat ons sing nie!

Hoeveel ure al deur worrie gemors is, is seker onberekenbaar. En ons weet uit ondervinding dat die meeste van dit waaroor ons ons bekommer, nooit waar word nie. Maar steeds hou ons aan met worrie.

Nou hoe kom ons daarby dat bekommernis sonde is, wil jy weet.

Jy sien, worrie word ‘n gewoonte. ’n Gewoonte wat sê dat ek God nie genoeg vertrou nie.

’n Slegte en sondige gewoonte, want ons navigeer ons lewens met die gewoontes wat ons vorm en ontwikkel. Goeie gewoontes maak ons vry en maak dat ons goeie dinge kan doen en sê. Sondige gewoontes perk my en my siel in en verhoed dat ek die goeie doen waarvan Paulus praat, want ek is te besig om te worrie.

Genoeg oor bekommernis. Jy wonder seker wat in die tweede plek was?

Tweede was uitstel. En dan het te veel eet, sosiale media en luiheid gevolg.

Gaan lees gerus Soul Keeping as jy jou lewe en die ewigheid in balans wil bring.

 

Food for the body is not enough. There must be food for the soul. – Dorothy Day

Prayer is not asking. It is a longing of the soul. Mahatma Gandhi

For truly we are all angels temporarily hiding as humans.Brian L. Weiss

 

Continue Reading

Motte het nie ore nie

Die eenvoudigste speelgoed lyk my bly nog maar die interessantste. Veral as dit nog lewendig is!

Nou die middag speel ek en Luca met ’n  mot. Ek vang die mot en laat hom dan weer uit die tronk van my bakhand ontvlug. Luca gril en gil van senuweeagtigheid en plesier. As ek dink dis nou genoeg, want die mot is besig om in stof te verander, dan skree hy: Nog, Oupa! Nog!

Uiteindelik ontsnap die mot en gaan kruip êrens tussen die struike, waar ons hom nie weer kan kry nie, weg. Ek verwonder my aan Luca se rooi wangetjies en besef net weer hoe kosbaar die lewe is. En êrens in my onderbewussyn klink Annesu de Vos se woorde uit haar gedig Pilatus op:

jy

kan my nie hoor nie

want motte het nie ore nie

nie ore nie

’n mot het nie

’n oor nie

En skielik besef ek daar is nog so baie wat ek vir my kleinkinders moet leer…

Leer dat hulle vir alles wat asem haal, respek moet hê. Selfs vir ’n mot, want alles wat asem het, is ’n skepping van God.

En saam met die respek moet hulle ook liefhê.

Seth Godin skryf dat liefde vir iets eers na die respek kom: Respect is insufficient by itself, though. Respect doesn’t get the heart to race, respect doesn’t often lead to waiting in line or gushing about an idea to someone else. No, those things come from falling in love, from the ineffable and magic switch that gets flipped when we are touched by something on an emotional level.

Maar my kleinkinders het ore. Ore om te hoor wat Oupa oor die lewe vir hulle wil sê.

Oupa moet dit nét sê …

Ek wil hê jy moet saam sing as die musiek begin speel. En dans in die somer se reën. En soek vir die reënboog langs die pad, my skat. – Karin Zoid

The truest form of love is how you behave toward someone, not how you feel about them. – Steve Hall

The man who sat on the ground in his tipi, thinking of life and its meaning, accepting the kinship of all creatures and knowing unity with all things, was drawing into his being the true heart of civilization. – Chief Luther Standing Bear

Foto: Christian Meyn/FreeDigitalPhotos.net

Continue Reading

Geloof – ook in jouself!

Geloof is om te glo. Onwrikbaar te glo.

Gewoonlik dink ons aan die begrip van geloof binne ’n religieuse konteks en nie binne ons persoonlike ruimte nie.

Soms wil dit vir my boonop lyk of sommige mense makliker binne ’n godsdienstige konteks kan glo, as in ’n persoonlike konteks.

Miskien is dit omdat baie van ons so Calvinisties grootword dat die gedagte, dat jy in jouself kán en mág glo, summier in sy spore versmoor word. Die eie ek word amper as iets harkoppig en as antagonis vir die goeie ek voorgehou. Om in jouself te glo, grens aan selfverheerliking en dít is ’n groot taboe.

Menige klaskaptein het al ’n verkiesing met een stem verloor, want hy het vir iemand anders gestem. Nie vir homself nie, want dit doen jy nie. As ek dan vir hom vra of hy glo die ander kandidaat is beter as hy, dan sê hy nee, maar jy mag mos nie vir jouself stem nie!

Kurrikulums en werkplekke promofeer spanwerk en saamwerk as vaardighede wat ’n suksesvolle toekoms verseker. Glo aan die krag van die ons en nie die ek nie.

Is dit dan enigsins vreemd dat ons in ’n samelewing leef waar so baie mense opsoek is na hulle eie identiteit? Hoe kan jy weet wie jy is as jy nie in jouself kan en mag glo nie?

En as die papaw die fan tref, dan gryp ons die selfhelpboeke en lees daarin dat die eerste stap op die pad van herstel, is om in jouself te glo!

Ons glo liewer enige iemand anders as wat ons onself glo. Mense met titels en ampte weet skynbaar die beste. Skrywers en sangers gee raad van hoe om gewig te verloor tot hoe om swanger te raak. En ons volg dit slaafs.

Dit het tyd geword om ons kinders te leer dat die ek net so belangrik soos die ons is. En dat hulle in hulle self moet glo.  Dat hulle in hulself mag glo. En dat dit nie verkeerd is nie.

Kom ons hou op om kinders groot te maak wat liewer gesien word as wat hulle gehoor word. Kom ons leer hulle hoe hulle moet maak om gehoor te word.

Ek dink geloof in jouself, of kom ons noem dit sommer selfvertroue, gaan die nommer een oorlewingsvaardigheid vir kinders word.

Sonder hierdie vaardigheid gaan hulle vir iemand anders werk. Gaan hulle nooit hulle eie drome verwesenlik nie, want iemand anders met ’n titel of amp gaan voorgee om meer oor hulle toekoms te weet as hulle self.

Miskien is my alma mater se leuse van toepassing: Wees uself. Maar dan gaan die spreekword verder deur te sê … vra ek vir iemand, maar hy kon nie, want hy was niemand!

Behoede my van dié dag!

Be yourself; everyone is already taken. – Oscar Wilde

It took me a long time not to judge myself through someone else’s eyes. – Sally Field

If being an egomaniac means I believe in what I do and in my art or music, then in that respect you can call me that … I believe in what I do, and I’ll say it. – John Lennon

Continue Reading

Kersfees gee my nog ‘n kans.

 
 

My twee liggies in die Kersboom. Luca (27mde) en Cara (6mde).

Daar is iets aan Kersfees wat my weemoedig maak.

Van my pêlle meen dit het met die ouderdom te doen; hulle behoort te weet, want hulle is ouer as ek.

Dalk is dit die onthou van mense wat nie meer daar is nie of dalk is dit die oppervlakkige gejaag van hierdie tyd van die jaar?

Of dalk is dit die wete dat ek nog meer kon gedoen het. Nie harder gewerk het of meer ure agter die lessenaar ingesit het nie, maar …

Ek kon baie meer weggegee het. Ek kon baie meer kospakkies gekoop het.  Baie meer skoolklere en -skoene geborg het. Kon baie meer parkeergeld vir die ou by Tygervallei gegee het…

Helder oomblik… ek snap dit! Nou weet ek waarom die droewigheid vlak agter my traankliere inkruip.

Dit is omdat Jesus só alles vir my gegee het.

Kersoggend op Onrus sal my keel weer toetrek as Koos Dup se Somerkersfees gesing word:

welkom o stille nag van vrede 

onder die suiderkruis 

wyl stemme uit die ou verlede

oor sterrevelde ruis 

kersfees kom, kersfees kom …

Gelukkig kan ek in 2013 weer probeer.

Aan almal wat Piesangs & Jellietots lees: ‘n  baie geseënde Kersfees en ‘n opwindende 2013!  Mag jy die volgende paar weke met nuwe oë na elke sterretjie in die Kersboom kyk. Mag jy lig inpak vir 2013 sodat ons ons bondels kan opneem om in die nuwe jaar ’n verskil te gaan maak.

Drie outas het in die vaal Karoo

die ster gesien en die engel geglo,

hul kieries en drie bondels gevat

en aangestryk met ’n jakkalspad.

Al agter die ding wat skuiwend skyn

op ’n plakkie, ’n klip, ’n syferfontein,

hulle loop toe nog ’n bietjie wes

tot waar ’n kersie brand in ’n stukkende fles,

en daar tussens esels en makriel

die krip gesien en neergekniel.

Die skaapvet, eiers en biltong

nederig gelê voor God se klong

en die Here gedank in gesang en gebed

vir ’n kindjie wat ook dié volk sou red …

En oor die hele affêre het uit ’n hoek

’n broeis bantam agterdogtig gekloek.

              – DJ Opperman (Kersliedjie)

 

Continue Reading

Om Jesus se tafel

Ek was onlangs bevoorreg om saam met Nico en Tania Bezuidenhout (NG Moedergemeente Oos-Londen) en vroue van die Oos-Kaap ’n vrouenaweek op Stutterheim te kon meemaak.

Om deel van hierdie besondere groep dames te kon wees, was werklik iets wat my siel verryk en gevoed het.  Nie alleen is my geestelike gedetox nie, maar ons gasvrou van Eagles Ridge Country Hotel, het dit ook amper met my lyf vermag. ’n Slaai met 27 bestanddele, die meeste daarvan blare, wil gedoen wees!

Ek lees graag onderhoude met interessante mense en baie keer is daar ’n vraag oor wie hulle vir ete sal nooi. Hul keuses is baie uiteenlopend, maar ek kan nie onthou dat ek al ooit gelees het dat iemand vir Jesus wil nooi nie.

Het jý dalk al daaraan gedink om vir Jesus te nooi om saam met jou te kom eet?

Watter gereg sal ek voorsit? Hoe sal die uitnodiging lyk?

Dalk moet ek eers gou die eetkamer laat uitverf?

En … watter wyn bedien jy vir iemand wat water in wyn kan verander? Is daar disse wat Hy nie eet nie en is Hy dalk allergies vir iets?

In Matteus 9: 9 – 13 word daar vertel van hoe Jesus na Matteus se roeping by hom gaan eet. Die reaksie van die Fariseërs hierop is nie te gunstig nie en Jesus word as ’n vraat en ‘n wynsuiper uitgekryt. (Lukas 7:34)  Ook as iemand wat ‘n sosiale taboe oortree deur saam met sondaars en tollenaars te eet.

Hierdie skrifgedeeltes het my oor die verskil tussen die Fariseërs se etenstafel en dié van Jesus laat wonder.

Soos ek dit verstaan, is daar by die Fariseërs se tafel net plek vir mense wat hulle wette gehoorsaam en goeie gelowiges was. Met ander woorde, mense wat perfek is.  By Jesus se tafel is dit beslis nie die geval nie. Jy hoef jy nie perfek te wees nie. Krom en skeef is meer as welkom!

By die Fariseërs se tafel is daar net plek vir sommiges. Kenners, deskundiges en mense van aansien. By Jesus is daar plek vir almal. Jy hoef nie eens ‘n titel te hê nie. Skaapwagters wat na skaap ruik en vissermanne met skubbe en visbloed aan hul klere, is meer as welkom. Jesus trek nie Sy neus op ’n plooi vir aardse klankies nie!  By die Fariseërs se tafel moet jy rein wees.  By Jesus se tafel word jy rein gemaak.

Die Fariseërs se tafel klink vir my na ’n stresvolle affêre. Jy moet híér sit en só maak en nie só nie – amper soos ’n formele ete in die parlement. Jesus se tafel is stresloos, want daar is aanvaarding en genade.

Jy moet na die Fariseërs se tafel genooi word. Slegs op uitnodiging en net genooides welkom. By Jesus is geen uitnodiging nodig nie. Jy is altyd welkom en jy hoef nie eens te bespreek nie.  Daar is altyd ’n plek vir jou om die tafel.

Ek is ook oortuig daarvan dat die Fariseërs se tafel net op geleentheid gedek word. Daarteenoor is Jesus se tafel altyd gedek. Meer nog; die gasheer is altyd daar! Geen bestuurder wat vir Hom instaan nie.

Die Fariseërs soek fout. Hulle krap waar dit nie jeuk nie en veroorsaak meer kneusplekke. By Jesus se tafel word mense gesond gemaak.  Dit is nie net ’n eetplek nie; wonde en kneusplekke word hier genees.

John Ortberg sê dat almal van ons, soos die verlamde man wat deur die dak na Jesus laat sak word, ons eie figuurlike matjie het waarmee ons deur die lewe gaan. Hierdie matjie hoef nie letterlik ’n fisieke gestremdheid te wees nie.  Dit kan iets soos ons humeur of ons ydelheid wees.

By Jesus se tafel word elkeen se matjie opgevou en weggepak …vir altyd!

By Jesus se tafel sien ons die nuwe hemel in al sy glorie, want Jesus se tafel is ’n tafel van hoop en liefde. ’n Tafel wat kettings breek en mense by mekaar bring sonder enige klas of stand. Om Jesus se tafel is almal eenders: deur genade kinders van God.

Koos Kombuis sing in sy aangrypende lied Ek dood:

Petrus krap kop

Glimlag dan, sluit oop

Gaan maar binne

God nie godsdienstig

God liefde.

Wonder jy steeds oor wat jy moet voorsit as Jesus by jou kom eet?

Hou dadelik op met wroeg, want …

Hy het jou lankal genooi om by Hom te kom eet!

 

If you are afraid of hospitality – that you don’t have much personal strength or personal wealth – good. Then you won’t intimidate anybody. You will depend all the more on God’s grace. You will look all the more to the work of Christ and not your own work. And what a blessing people will get in your simple home or little apartment. – John Piper

Fellowship is a place of grace, where mistakes aren’t rubbed in but rubbed out. Fellowship happens when mercy wins over justice. – Rick Warren

We are so busy planning the perfect retirement.  That we lose eternity! – John Ortberg

 

Continue Reading

Parstyd: Nie een maal nie, maar twee!

 

Beyers vertel nou die dag dié storie en ek besef dadelik dit sal ‘n goeie tema vir ’n skoolhoof se saalperiode wees. Maar ook ’n baie gepaste post hier net voor Paasfees.

In die Bybel word daar baie na druiwe, wyn en of die wingerdstok verwys. Party bronne beweer tot so veel as 200 keer!

Die wyn waarvan daar in die Bybel gepraat word, is gewoonlik met water verdun en die wynmaakproses was nie so wetenskaplik soos ons dit vandag ken nie. Die druiwe is gepars en die sap is dan deur lappe gefiltreer. Om dit te bewaar, is dit in kleipotte of leersakke gestoor.

Wat egter vir die proses van wynmaak belangrik is, is die feit dat die druiwekorrel gebreek moet word sodat die sap kan uitkom. Die selletjies breek of bars en stel dan die kleur en geur van die druif vry.

Om die soet sap in droë wyn te verander, is ‘n gistingsproses nodig wat weer op sy beurt die suiker in alkohol omskakel. Behalwe vir die omskakel na alkohol, maak die gisting alles in die sap skoon.  Dit reinig en suiwer.

Om ’n vonkelwyn te kry, word ’n basiswyn gemaak en daarna word dit nog ’n keer in ’n tenk of in die bottel gegis om die koolsuurgas te ontwikkel wat die bruisende borreltjies in die vonkelwyn vorm.

Nou waarom dié lang storie oor vonkelwyn?

Die analogie behoort voor die hand liggend te wees, want ons as gelowiges is net soos wyn.

Ons moet ook eers gebreek word om die sap en die kleur in ons  te laat uitkom. By baie van ons stop die proses daar en ons vorder nie verder as ‘n druiwesapgeloof nie. Soet en lekker, maar sonder werklike substansie.

Ander weer gaan deur een gistingsproses en vorder tot ’n basiswyngeloof. Drinkbaar en verouder mooi met tyd.

Die gelukkiges onder ons kry die voorreg om twee keer gesuiwer of gelouter te word. Dit is in die meeste gevalle nie lekker nie en dit gaan gepaard met jeremiades en tonne betwyfeling. Maar as jy dit oorleef, dan is die borrels daar! Dan is die vonkelwyngeloof daar. Gereed om die prop te laat skiet en uit te jubbel dat ons Verlosser leef!

Om só te kan leef dat ander te alle tye die borrels in jou lewe sien en om saam te bid dat die Here ons daagliks soos vonkelwyn skoon sal maak – nie een keer nie, maar twee!

Ek is die ware wingerdstok en my Vader is die boer. – Johannes 15:1

Eat the bread with joy and
drink the wine with a merry heart. – Ecclesiastes 9

Men are like wine – some turn to vinegar, but the best improve with age.  – Pope John XXIII, 1881-1963

 

Image: Indra Harsaputra 

Continue Reading