Archive | Presentations

Sherpa Talk : Webinar

ABOUT THIS WEBINAR

Summit, the educators congress that has made a big difference in the lives of thousands of educators all across the country, and Schoolscape, the organisation that introduces schools to the best products and services in the education landscape, collaborate to bring you Sherpa Talk.

Sherpa Talks is a series of webinars with the main aim of encouraging and inspiring educators in these unprecedented times.

The interviewer, Rian Truter, Founder of Summit, is well known in the education sphere. Having been an educator in public schools for 30,5 years, he is now a highly inspiring motivational speaker, he’s also passionate about leadership development, facilitates strategic sessions and team building and does consulting.

The interviewee, Marais Erasmus, is an International cricket referee and the International Cricket Council Referee of the year. He has been involved in more than 300 international cricket games, and is also the Boland cricket captain. Furthermore he is a teacher and a proud South African.

COST: Free, Mahala, Gratis!

DATE: Thursday 11 June 2020

TIME: 15:15

REGISTER: https://app.livestorm.co/schooladvisor/founder-of-the-summit-conference-rian-truter-talks-to-international-cricket-ref-marais-erasmus

NOT AVAILABLE ON 11/6: Register and watch it on your own time.

We would like you to join us on the 11th of June 2020 for the very first Sherpa Talk. Where would the world be without a little bit of inspiration…

Continue Reading

Sewe wenke vir sukses.

Word suksesvolle mense net met meer suksesgene as die minder suksesvolle wesens gebore? Of glimlag die geluksgodin maar net meer in hulle rigting?

Ek was onlangs bevoorreg om ’n paar gedagtes rakende sukses met leerders van die Laerskool Lochnerhof in die Strand te deel.  Wat volg is ’n sinopsis van dié gesprek:

Punt 1: Het jy al gehoor mense praat van as hulle skip eendag kom, dan gaan hulle dit en dat doen? Mense wat iets bereik, wag nie vir dié skip nie. Hulle swem na die skip toe!  As jy vir geleenthede wag, gaan jy dalk jou hele lewe lank wag. En dan as jy oud is, gaan jy sê: as ek maar toe sus of so gemaak het!

Onthou: Opportunity knocks once at every man’s door and then keeps on knocking. As jy nie die geleenthede wat die lewe na jou kant toe gaan aangee aanvaar nie, gaan hy dit vir die volgende persoon aanbied.

Punt 2: Suksesvolle mense kan hard werk.  Nou hard werk is ook ’n relatiewe begrip!  Want die probleem lê by wat jy onder hard werk verstaan en wat harde werk regtig is.  Mense wat sê ek het dan nou só hard gewerk en nog steeds nie die bevordering of die prys gekry nie!  Arme ek! Die vraag wat hulle moet beantwoord, is of hulle só hard gewerk het dat hulle die 10 000-uur-beginsel kan regverdig, want kenners beweer dat mense soos die Beatles en Steve Jobs wat werklik suksesvol is, meer as 10 000 uur gewerk het om te kom waar hulle nou is.

Op skool kan jy nog met net jou talente ver kom, maar later in die lewe is net talent nie meer goed genoeg nie. Dan moet jy jou talent met harde werk kombineer. ’n Onbekende persoon het dit raak opgesom: Hard work beats talent when talent fails to work hard.  Voeg hierby ook die bekende spreuk van don’t work harder just work smarter, en jy is op die regte pad na sukses.

Punt 3: Suksesvolle mense verloor nie moed nie!  Hulle gooi nie sommer die handdoek in nie en hulle laat hulle nie sommer op die krytvloer uittel nie.  Hulle staan weer en weer en weer op!

Punt 4: Mense wat sukses behaal, het meer as een plan.  Die meeste van ons het dalk ’n plan B.  Maar ook nie almal nie! Wat gebeur as jou enigste plan nie werk soos jy gehoop het nie? Gaan jy dan hande in die lug gooi en almal behalwe jouself blameer? Mike Tyson vat dit skerp saam as hy sê: Everyone has a plan B till they get punched in the mouth! Suksesvolle mense se planne raak nooit op nie!

Punt 5: Suksesvolle mense het integriteit. Wat verstaan ons as ons van integriteit praat? Onwillekeurig dink die meeste mense dit is die verskil tussen reg en verkeerd. Harvard Besigheidskool omskryf dit eerder as: Integrity is honoring your word. Ek hou baie hiervan, want vir suksesvolle mense is hulle woord hulle eer.  Jy hoef nie ’n kontrak met hulle te teken nie; ’n handdruk is genoeg.

Punt 6: Suksesvolle mense maak ’n verskil. Hulle glo vas dat go-givers beter is as go-getters.  Hulle is bekommerd oor die voetspoor wat ons op die aarde laat en daarom wil hulle eerder hulle handprint op die aarde los. ’n Oop hand wat gee, in plaas van ’n voetspoor wat vertrap en net inpalm.

Punt 7:  Suksesvolle mense is gelukkige mense. Gelukkig met wie hulle is en wat hulle het. Daarom laat hulle nie ’n kans glip om met oorgawe te lag en te dans nie.

Die kernvraag bly egter wat is sukses dan?  Volgens my beskeie mening is sukses om jou potensiaal in die lewe te verwesenlik. Almal se potensiaal verskil, maar jy moet joune bereik.  Nie myne of syne nie, want die Here het jou uniek en met besondere gawes en talente geskape. Jy is kwaai gebore my broe! As jy met daardie talente woeker, gaan jy suksesvol wees.

Nie net vir jouself nie, maar ook vir ander mense en diere. 

Vir hierdie een wêreld wat aan ons geleen is.

En as jy dan sukses behaal en met jou talente gewoeker het, is daar nog net een opdrag om jou volkome suksesvol te maak: The meaning of life is to find your gift; the purpose of life is to give it away. – Onbekend

 

 

Hy is een van daardie mense wat, as jy hom in ’n rivier gooi, met ’n vis in die mond na bo kom. – Arabiese Spreekwoord

As jy net een keer méér kan opstaan as wat jy geval het, gaan jy dit maak. – Chinese Spreukwoord

Sukses sonder integriteit is soos ’n soutlose bord kos. Dit sal jou honger stil, maar dit gaan ’n slegte smaak in jou mond laat. – Joe Paterno

Continue Reading

Die Genetika van Moer Toe.

Alles het versorging nodig!

Ek besef nou die dag, terwyl ek met ’n groep oor hoe om by die maan uit te kom  praat, dat ek eintlik nooit die ander rigting bespreek nie.  So alsof almal weet hoe moer toe gebeur.

Daarom wil ek vandag so ’n bietjie oor die ander rigting van maan toe, naamlik moer toe, gesels.

Nou hoe gebeur dit? Die moer-toe-ding.

Eerstens: Dit gebeur net!  

Jy staan een oggend op en bekyk jouself in die spieël en tot jou skok besef jy dít hét gebeur. Jy ís moer toe!

En dan begin wonder jy wanneer en wat het dan gebeur dat jy só agteruit geboer het.  Miskien is die verval in die eens trotse borskas wat nou ’n hangkas is, of nog erger… Jou gemoed en gedagtes het meer potholes as ’n pad in Noordwes Provinsie!

Sonder dat ons dit besef, laat ons almal toe dat dinge en goeters verval.  Of dit nou die geute van jou huis is of die spiere in jou lyf, almal het onderhoud en versorging nodig.  Niks bly dieselfde of in dieselfde topkondisie nie!  As jy nie daarna kyk nie, sál dit uitmekaar begin val.

Tweedens: Skaarsheid teenoor oorvloed.  

Stephen Covey praat van die abundance mentality.  As jy eers begin glo daar is nie meer genoeg vir jou oor nie, dan moet jy weet jy is volstoom op pad moer toe! 

As jy net versamel, bymekaar maak en opgaar vir die verbeelde ramp en hongersnood wat kom, het jy reeds die grens na moer-toe-land oorgesteek. Jou paspoort is gestempel en jy kan maar net so wel om burgerskap aansoek doen!

Maar as jy besef jou taak is om weg te gee, want daar is oorgenoeg vir ieder en ’n elk om ’n bestaan te maak… dan is jy beslis op pad maan toe.

Dan verstaan jy die wêreld het oorgenoeg go-getters, maar beslis nie genoeg go-givers nie!

Derdens: Die mense en dinge wat jou beïnvloed. 

Kom ons noem hulle sommer net jou beïnvloeders, want dit is hulle wat jou die rigting van moer toe aandui. Wat ontstellend van hierdie beïvloeders is; hulle is die mense en dinge naaste aan jou.  

Soms besef jy met ’n skok jy gebruik dieselfde woord as jou beste vriendin! Die regering is só hopeloos en die onderwysers by die skool is net totaal useless! En daar is tog nie hoop vir ons kinders nie, maar dit is nou seker te laat om die land te verlaat.

Wat jy net nie besef nie, is dat jy dié land al lank al verlaat het! Nie in die vlees nie, maar in die gees. Jy is nou ’n burger van die Republiek van Moer Toe!

Maar dit is egter ook die nuus wat jy kyk en die artikels wat jy lees.  Dit is die TV-programme wat jy kyk. En al dié word later die stories wat jy glo… En meer nog; jou besittings wat jou hele bestaan definieer!

En dit alles, word jy!

Moer toe!

 

The most basic human impulse is towards entropy and laziness. The less we have to do to grow spiritually, the more likely we are to do it. – Alexandra Fuller

An abundance mentality springs from internal security, not from external rankings, comparisons, opinions, possessions, or associations. – Stephen Covey

The people you surround yourself with influence your behaviours, so choose friends who have healthy habits. – Dan Buettner

 

 

Continue Reading

Boomklim in die Onderwys

Vra enige ma of haar kinders dieselfde geaardheid het en sy sal sonder om te huiwer sê dat hulle verskil. Nogal baie! Soms so baie dat sy nie kan glo hulle is almal háár kinders nie!

Wakker ouers probeer dan ook om hierdie verskille te akkommodeer. Jannie word toegelaat om die branders te tem terwyl Daan weer sy talente op die saksofoon kan uitkerm. Elkeen soos hy geveer is.

Maar dit is as hulle skool toe gaan, dat die spreekwoordelike kam te voorskyn kom. Dit is dan wanneer die surfer en die saksofoonspeler oor presies dieselfde kam geskeer word. Veral wat die akademie betref.

As ek die spotprentjie, die ene waar die onderwyser vir die diere sê om die boom te klim, wys dan lok dit gewoonlik ‘n gegiggel en self ‘n hardop gelag by onderwysers uit.  Want wie is dan nou so simpel om net een toets vir die verskillende diere te gee?

Hoe gaan goudvis in die eerste plek uit sy bak kom? Wat nog te sê van boomklim! Om dan nog nie eens van Wagter te praat nie. Al wat hy met die boom gaan doen, is om sy been daarteen te lig!

Die ironie van dié toets is dat Bobbejaan dit gaan geniet! En boonop gaan hy baie goed vaar. Besonder goed. So goed dat hy selfs as begaaf bestempel gaan word.

Elke dag kom ons kinders met totaal verskillende vermoëns, agtergronde, talente, belangstellings, swak en sterk punte skool toe. Maar ons verwag dan van almal om dieselfde te wees? Almal kry dieselfde taak: Klim die boom!

Maar dit is wat die sillabus van ons verwag, hoor ek jou sê. Ek verstaan, want ek was self ook daar, maar probeer verdomp net ’n slag iets anders! Of gee ’n verskeidenheid toetse dat Goudvis en Rakkertjie Rob ook soms soos wenners kan voel. En kyk ’n slag hoe Bobbejaan spartel om kop bo water te hou as hy moet swem.

Ek weet dit is nie altyd maklik of selfs moontlik nie, maar hierdie een resep vir almal is nie besig om ons kinders vir die regte lewe voor te berei nie.

Nog beter (of vir party dalk erger) kom ons beloon ’n slag almal wat net probeer om die boom te klim.

Want in die regte lewe is dit eintlik hierdie aanhou-probeer-ten-spyte-van-wat-eienskap wat base by hulle werknemers soek.

Seth Godin verwys onlangs na die uitmergelende Iditarod honde-sleeresies in Alaska en die toekenning van die Rooi Lantern.

Een van die pragtige gebruike van dié resies is dat die persoon wat laaste die wedren voltooi, die gesogte Rooi Lantern as toekenning vir sy vasbyt en deursettingsvermoë ontvang. Al steek hy letterlik, soos in 1973, die eindstreep twaalf dae na die wenner oor.

Seth skryf verder: Failing to finish earns you nothing, of course. But for the one who sticks it out, who arrives hours late, there’s the respect that comes from finding the strength to make it, even when all seems helpless.

Most parents (and most bosses) agree that this sort of dedication is a huge asset in life. And yet, as we head back for another year of school, I can’t help but notice that school do nothing at all to encourage it.

The director of the school play puts the same kids in leading roles year after year. After all, the reasoning goes, we need to have to reward the best performers, just like they do in real life.

But school isn’t real life. School is about learning how to succeed in real life.

Hierdie boomklimtoetsery laat my deesdae, as ek na skole se prestasieborde in die saal of hul gange kyk, diep dink. Wie was die  Dux-leerder? Bobbejaan of Kraai?

En as ek vra wat het van Goudvis geword, dan sug hulle…

Jy sal nou nie glo nie, maar ons het alles probeer om hom in die boom te kry.

Ekstra klasse, remedieering, maar niks wou help nie!

Goudvis het tot ons spyt skool vroeg verlaat.

Hy wou die heeltyd net swem…

Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid. – Albert Einstein

Intelligence is the ability to adapt to change. – Stephen Hawking

I think kids should have a mentor and a role model, but they shouldn’t take one person’s opinion to be what we call final assessment or judgment about how life is supposed to be. – Sean Paul

Image: Imgur

Continue Reading

Climb out affirmatively!

Ek kom in om te land!

Felix Baumgartner se epiese valskermsprong  het my laat dink aan die dag toe ek ook uit ’n vliegtuig gespring het. Weliswaar nou nie soos hy van 39 km bo die aarde nie, al het dit so gevoel!

Ook heel teen my vriend Stoney se wyse raad in, want volgens hom spring net mal mense uit vliegtuie wat meganies in ’n werkende toestand is!

Waar en wanneer hierdie idee om te gaan valskermspring gebore is, kan ek nie meer presies onthou nie. Ek vermoed dit was gedurende die onderste helfte van ’n bottel rooiwyn.

Laat die valskermspringedagte nou maar ontstaan het waar dit wil, die personeel van Hoërskool DF Malan het besluit om op te hou praat en iets te doen. ’n Tipe spanbou-oefening, maar ons wou ook vir almal in Suid-Afrika wys dat ons so sterk in ons roeping glo, dat ons iets buite die normale sou doen. Ons spreuk vir die betrokke jaar was dan ook nie verniet dis nou die tyd vir gewone mense om buitengewone dinge te doen, nie.

Maar om ‘n lang storie kort te hou; ons is op die ou einde 18 wat gaan spring. Die res van die personeel vorm die ondersteunende grondspan (sekerlik tot party se diepe dankbaarheid) wat die springers aanmoedig, ondersteun en op die grond inwag.

Die springery kos baie geld, maar ons kry borge vir hierdie poging wat ons Borg ’n onnie oppad onder toe doop! Met almal geborg, trek ons senuweeagtig op na Stellenbosch vir twee dae se opleiding. Ja, jy het reg gelees. Twee dae. Eintlik net ‘n aand en oggend. Dis glo net parabats wat ses maande opleiding ontvang! Nie ons nie! Die instrukteurs het sommer dadelik gesien ons kán spring!

Tydens al dié baie opleiding, vertel ons instrukteur dat as jy nou uiteindelik daar bo uit die vliegtuig klim, dan moet jy climb out affirmatively!

Eers dog ek ek hoor nie mooi nie, maar toe hy dit vir ’n tweede keer sê, toe wonder ek of die ANC nou al wragtag ook die valskermspringbesigheid oorgeneem het?

Watse ge-affirmatively uitklim is dit? Daar is genoeg daarvan in my elke dag se lewe!

Ek sou later verstaan wat hy presies bedoel het met climb out affirmatively.  Eers toe ek my voet by die gat in die vliegtuig se romp probeer uitsteek om te spring, toe maak sy affirmatively sin.

Met my eerste probeerslag om uit te klim, waai die wind my voet terug tot in die vliegtuig! En ek besef dadelik dat jy hier nie versigtig kan uitklim nie, want dan gaan jy nooit jou voet op daardie wiel kry nie. Al lyk dit vir jou of daar niks is waarin jy trap nie, moet jy nogtans daardie tree met mening gee. Amper asof jy besig is om ’n duin in die Namib te klim.

En met ’n tweede trap, waarmee ek ’n deur sou kon oopskop, slaag ek om uit die vliegtuig te kom.

You must climb out affirmatively!

Is dit nie ook maar dieselfde met baie dinge in die lewe nie?

As jy iets wil bereik, dan kan jy nie halfhartig daarmee omgaan nie. Jy kan nie maak asof jy probeer nie. Jy moet dit voluit doen, of anders gaan jou poging weer terug waai tot daar waar jy weifelend daarmee begin het.

Of ons toe almal veilig terug aarde toe gekom het? Ja, sonder enige  pyne en skete. Niemand het ’n been gebreek of selfs ’n spier verrek nie.

Mense het my al baie gevra of die DF-personeel daarna die Cobra in Ratanga gery het? 

Ietwat van ‘n swak vraag; parabats hou hulle nie besig met speelgoed nie!

 

The moment you doubt whether you can fly, you cease for ever to be able to do it. – JM Barrie

Sometimes you have to be really high to see how small you really are. Felix Baumgartner

We must overcome the notion that we must be regular… it robs you of the chance to be extraordinary and leads you to the mediocre. – Uta Hagan

Foto: Tyger-Burger 11 Maart 1998

Continue Reading

Om Jesus se tafel

Ek was onlangs bevoorreg om saam met Nico en Tania Bezuidenhout (NG Moedergemeente Oos-Londen) en vroue van die Oos-Kaap ’n vrouenaweek op Stutterheim te kon meemaak.

Om deel van hierdie besondere groep dames te kon wees, was werklik iets wat my siel verryk en gevoed het.  Nie alleen is my geestelike gedetox nie, maar ons gasvrou van Eagles Ridge Country Hotel, het dit ook amper met my lyf vermag. ’n Slaai met 27 bestanddele, die meeste daarvan blare, wil gedoen wees!

Ek lees graag onderhoude met interessante mense en baie keer is daar ’n vraag oor wie hulle vir ete sal nooi. Hul keuses is baie uiteenlopend, maar ek kan nie onthou dat ek al ooit gelees het dat iemand vir Jesus wil nooi nie.

Het jý dalk al daaraan gedink om vir Jesus te nooi om saam met jou te kom eet?

Watter gereg sal ek voorsit? Hoe sal die uitnodiging lyk?

Dalk moet ek eers gou die eetkamer laat uitverf?

En … watter wyn bedien jy vir iemand wat water in wyn kan verander? Is daar disse wat Hy nie eet nie en is Hy dalk allergies vir iets?

In Matteus 9: 9 – 13 word daar vertel van hoe Jesus na Matteus se roeping by hom gaan eet. Die reaksie van die Fariseërs hierop is nie te gunstig nie en Jesus word as ’n vraat en ‘n wynsuiper uitgekryt. (Lukas 7:34)  Ook as iemand wat ‘n sosiale taboe oortree deur saam met sondaars en tollenaars te eet.

Hierdie skrifgedeeltes het my oor die verskil tussen die Fariseërs se etenstafel en dié van Jesus laat wonder.

Soos ek dit verstaan, is daar by die Fariseërs se tafel net plek vir mense wat hulle wette gehoorsaam en goeie gelowiges was. Met ander woorde, mense wat perfek is.  By Jesus se tafel is dit beslis nie die geval nie. Jy hoef jy nie perfek te wees nie. Krom en skeef is meer as welkom!

By die Fariseërs se tafel is daar net plek vir sommiges. Kenners, deskundiges en mense van aansien. By Jesus is daar plek vir almal. Jy hoef nie eens ‘n titel te hê nie. Skaapwagters wat na skaap ruik en vissermanne met skubbe en visbloed aan hul klere, is meer as welkom. Jesus trek nie Sy neus op ’n plooi vir aardse klankies nie!  By die Fariseërs se tafel moet jy rein wees.  By Jesus se tafel word jy rein gemaak.

Die Fariseërs se tafel klink vir my na ’n stresvolle affêre. Jy moet híér sit en só maak en nie só nie – amper soos ’n formele ete in die parlement. Jesus se tafel is stresloos, want daar is aanvaarding en genade.

Jy moet na die Fariseërs se tafel genooi word. Slegs op uitnodiging en net genooides welkom. By Jesus is geen uitnodiging nodig nie. Jy is altyd welkom en jy hoef nie eens te bespreek nie.  Daar is altyd ’n plek vir jou om die tafel.

Ek is ook oortuig daarvan dat die Fariseërs se tafel net op geleentheid gedek word. Daarteenoor is Jesus se tafel altyd gedek. Meer nog; die gasheer is altyd daar! Geen bestuurder wat vir Hom instaan nie.

Die Fariseërs soek fout. Hulle krap waar dit nie jeuk nie en veroorsaak meer kneusplekke. By Jesus se tafel word mense gesond gemaak.  Dit is nie net ’n eetplek nie; wonde en kneusplekke word hier genees.

John Ortberg sê dat almal van ons, soos die verlamde man wat deur die dak na Jesus laat sak word, ons eie figuurlike matjie het waarmee ons deur die lewe gaan. Hierdie matjie hoef nie letterlik ’n fisieke gestremdheid te wees nie.  Dit kan iets soos ons humeur of ons ydelheid wees.

By Jesus se tafel word elkeen se matjie opgevou en weggepak …vir altyd!

By Jesus se tafel sien ons die nuwe hemel in al sy glorie, want Jesus se tafel is ’n tafel van hoop en liefde. ’n Tafel wat kettings breek en mense by mekaar bring sonder enige klas of stand. Om Jesus se tafel is almal eenders: deur genade kinders van God.

Koos Kombuis sing in sy aangrypende lied Ek dood:

Petrus krap kop

Glimlag dan, sluit oop

Gaan maar binne

God nie godsdienstig

God liefde.

Wonder jy steeds oor wat jy moet voorsit as Jesus by jou kom eet?

Hou dadelik op met wroeg, want …

Hy het jou lankal genooi om by Hom te kom eet!

 

If you are afraid of hospitality – that you don’t have much personal strength or personal wealth – good. Then you won’t intimidate anybody. You will depend all the more on God’s grace. You will look all the more to the work of Christ and not your own work. And what a blessing people will get in your simple home or little apartment. – John Piper

Fellowship is a place of grace, where mistakes aren’t rubbed in but rubbed out. Fellowship happens when mercy wins over justice. – Rick Warren

We are so busy planning the perfect retirement.  That we lose eternity! – John Ortberg

 

Continue Reading

As die pawpaw die fan tref!

Die goeie ou dae.

Dit tref my nou die dag weer hoe maklik ’n mens dié cliché gebruik. So ‘n amper instinktiewe gryp daarna; soos ’n lekker ou reddingsboei.

Veral as die pawpaw die fan tref.

Dan wil ons net met alle geweld terug na die goeie ou dae. Terug na daardie magiese toestand voor die pawpaw vrugteslaai geword het!

Harvard Business Review gee die volgende raad vir hierdie sopperige situasie:

1. Stop: Moenie sommer net besluite neem nie. Gee jouself ’n rooi kaart en dink eers voor jy tot aksie oorgaan.

2. Oorweeg jou opsies: Moenie tyd mors om te tob oor hoe dinge anders kon gewees het nie. As jy net dit of dat gedoen het, sou die pawpaw dalk die fan gemis het. Dit het nie! Oorweeg nou, met al die inligting tot jou beskikking, die beste oplossing vir die probleem.

3. Beweeg vorentoe: Gebasseer op jou beoordeling van die situasie, kom tot ‘n besluit en verbind jou daartoe. Selfs al is dit dalk nie wat jy sou wou hê nie, dit is die beste wat jy op daardie oomblik het.

Dit is onmoontlik om die toekoms te probeer voorspel. Hoe jy egter daarop gaan reageer, is baie belangriker as die goeie ou dae.

 

Losers live in the past. Winners learn from the past and enjoy working in the present toward the future. – Denis Waitley

I never think of the future. It comes soon enough. – Albert Einstein

My interest is in the future because I am going to spend the rest of my life there. – Charles F. Kettering

 

Continue Reading

‘n Vreemde leermeester

Garr Reynolds het tydens ’n TED-konferensie ’n skitterende aanbieding met die titel The Ten lessons from Bamboo gelewer. Omdat ons in Suid-Afrika nie so vertroud soos die Oosterlinge met bamboes is nie, het ek dit tong in die kies, vir my generasie wat nog die rottang geken het, aangepas.

Die rottang, hoor ek ’n afkeurende gefluister.

Hokaai! Byt net gou vas!

Voor al die Green Peace- en anti-lyfstrafaktiviste uitasem raak en na hulle hartpille gryp, laat ek dadelik sê dat ek 100% teen onsinnige lyfstraf gekant is. Lyfstraf ís en wás nog nooit ’n alternatief vir goeie dissipline nie.

Maar soms is dit al uitweg.  In baie gevalle kan ek, en sekerlik vele ander, getuig dat ’n pak slae op sy tyd wondere gedoen het. En weer praat ek van gesonde tugtiging; nie mishandeling nie!

‘n Punt van opmerking: vandag se generasie wat nie meer lyfstraf mag ontvang nie, speel gewelddadiger TV-speletjies as wat ’n pak slae ooit kan wees!

Nou dat die lug gesuiwer is, die lewenslesse:

1. Wat swak lyk, is eintlik sterk: Ou Bulletjies se rottang het maar ietwat pieperig gelyk. Nie lank of dik nie.  Beslis nie so sterk soos ‘n telefoonpaal nie, maar sterk genoeg om enige balhorige wetenskapklas tot orde te roep. Ons onderskat maklik mense omdat hulle nie groot of sterk lyk nie. Onthou wat die Jedi-meester gesê het: Size matters not. Look at me. Judge me by my size do you?

2. Buig, maar moenie breek nie: Elke keer gewens die bleddie ding wil breek, maar al wat dit doen is buig. Buig om jou boude! Meer nog; ek was elke keer vasbeslote om nie te huil nie, al was dit hoe seer. Buig, maar nie breek nie! ’n Buig-maar-nie-breek-nie-houding is een van die geheime van die lewe. Amper ’n go with the flow, want as jy vir elke terugslag van die lewe sou breek, sou hulle jou gou op die krytvloer uittel. Ons raak egter so rigied en stram in leefwyse dat ons sommer knak en breek as iets anders as dit wat ons glo die waarheid is, oor ons pad kom. Dit is dan wanneer ons blikkieskos begin opgaar en kragopwekkers vir die spreekwoordelike duisternis wat kom, koop.

3. Gooi ankers uit: Die bamboesplant weerstaan blykbaar die woeste storms as gevolg van sy unieke wortelstelsel. Terwyl groot bome in die woud omgewaai word, bly hy stewig geanker. As jy diepgewortelde waardes het, dan kan die storm maar kom. Ongelukkig is dit vandag met waardes soos met standaarde. Daar is so baie om van te kies!

4. Sit jou brein in ’n laer rat: As jy buk en gereed maak vir die pak wat kom, was daar min ander dinge waaraan jy gedink het. Vandag besef ek eers dit was terapie! Mense betaal groot geld om net hulle gedagtes te fokus en tot stilstand te bring.

5. Altyd gereed: Ek het nog nooit gehoor van ’n rottang wat eers moes opwarm voor jy dit kon gebruik nie. Altyd reg vir aksie. Die lewe gaan nie eers vra of iets met jou kan gebeur nie.  Dit gebeur net. Ons moet altyd gereed wees vir wat na ons kant toe kom. Die lofprysing en ook die pak slae. Dis eers wanneer jy die sjampanje in jou yskas hou dat jou lotto-wen jou nie onverhoeds betrap nie.  Maar dit is ook as jy verstaan wat Scott Peck bedoel as hy sê life is difficult, dat jy regtig begin leef.

6. Wysheid in leegheid: Kloof ’n rottang in twee, so asof jy ’n vlieër wil maak, en jy sien die rottang is hol van binne. Vele pakke slae was die gevolg van te veel hubris, soos die geleerde mense sal sê. Te vol wees van jouself, te aanmatigend. Ons lewens is ook so. Vol, voller, oorvol. Nie tyd  genoeg nie en my kop hou nie op met rondspring van die een ding na die ander nie. Veral volwassenes is so vol van wat hulle weet, dat niks of niemand hulle iets kan leer nie. ’n Mens kan net iets byleer as daar plek is om iets nuut by te sit. Maak jou self net ’n slag leeg dat jy weer met nuwe idees en gedagtes gevul kan word.

7. Verbind jou tot groei en vernuwing: Miskien is dit die hoofles van enige pak slae? Commitment om dit nie weer te doen nie en om te leer uit die fout(e) wat jou tot by hierdie punt gebring het.

8. Eenvoud is kragtig: So ‘n eenvoudige stukkie apparaat, maar tog só bruikbaar. Sonder fieterjasies en gebruikersvriendelik. Steve Jobs sou gewens het hy het dit ontwerp! Dit is nie altyd die duurste en blinkste dinge in die lewe wat die meeste vreugde of bevrediging gee nie. Geluk word omtrent altyd in die eenvoudige dinge gevind.

9. Bons terug: ’n Rottang het die vermoë om na elke hou weer na sy oorspronklike vorm terug te keer. Maar nie almal in die lewe kan dit doen nie. Party van ons kan maar net nie weer opkom en aangaan na ’n lewensles nie. Na ’n pak slae is dit die beste om maar op te staan, jou af te stof (letterlik en figuurlik) en aan te gaan. Ons moes nog dankie sê ook! Veel later het ek besef die dankie was vir die les geleer en nie vir die straf wat ek ontvang nie.

10. Lag en die wêreld lag saam: Vreemd vir ‘n loesing, maar blykbaar bevat die Chinese karakter wat glimlag of lag beteken, ook twee simbooltjies wat bamboes beteken.  Het my niks gehelp nie, hoor ek jou sê. Maar miskien is die wete, dat die rottang in ‘n ander deel van die wêreld met vreugde geassosieer word, soos a spoon full of suger helps the medicine goes down van Mary Poppins?

My goeie vriend Hentie Gericke sê altyd ons lag te min. En hy is só reg. Dwarsoor die wêreld betaal maatskappye groot geld aan ghoeroes om hulle werkers te laat lag, want die direkteure besef lag en laat lag, speel ’n groot rol in liggaamlike en geestelike gesondheid.

Dalk moet hulle net die rottang gebruik?

Ek weet nie, maar al hierdie goed wil my laat opstaan om met nuwe insig te gaan dankie sê aan almal wat my hierdie lesse geleer het.

 

Empty your mind, be formless, shapeless – like water. Now you put water into a cup, it becomes the cup, you put water into a bottle, it becomes the bottle, you put it into a teapot, it becomes the teapot. Now water can flow or it can crash. Be water, my friend. – Bruce Lee

We must all suffer one of two things: the pain of discipline or the pain of regret or disappointment. – Jim Rohn

The nice thing about standards is that there is so many of them to choose from. – Andrew S Tanebaum

 

Continue Reading

John Stephen Akhwari: Goud vir laaste!

Het jy al van John Stephen Akhwari gehoor?

Nog nie?

Moenie sleg voel nie.  Bitter min mense weet wie hy is.

Maar nou dat die Olimpiese Spele net ’n week of twee weg is, dink ek onwillekeurig meer aan hom.  Elke reklameflits op die TV laat sy storie weer opvlam en dwing my om verder van hom te vertel.

John Stephen was in 1968 lid van Tanzanië se olimpiese span van drie atlete!  Hy was ‘n marathonatleet wat op die laaste dag nog ’n kans gestaan het om ’n medalje vir sy land huis toe te bring.

Maar op Sondag 20 Oktober 1968 het sake nie verloop soos hy gehoop het dit sou nie. Die lugdruk pla hom sommer met die wegspring en vroeg in die wedloop val hy en beseer hy sy knieligamente. Hy staan egter op en voltooi bebloed en al strompelend die wedloop.

Die merkwaardigheid van Akhwari se prestasie lê eerstens opgesluit in die feit dat hy die wedloop voltooi het. 75 Atlete het weggespring, maar net 57 het dit klaar gemaak. En hy was beseer genoeg om te sê tot hiertoe en nie ‘n tree verder nie.

Wat sy wedloop egter nog merkwaardiger maak, is dat hy nie gewen het nie! Gewoonlik verwag ons ’n Walt Disney-einde met die held wat ten spyte van terugslae steeds triomfeer.

Nie in sy geval nie. John Stephen kom heel laaste.  Nie net laaste nie; die wenner is reeds meer as ’n uur gelede oor die wenstreep. Akhwari se tyd kon amper met ’n almanak gemeet word!

Die merkwaardigste gebeur toe ’n verslaggewer hom na die wedloop vra waarom hy dan aanhou hardloop het? Waarom het hy nie net opgehou nie?

Verbaas het Akhwari geantwoord: My country did not send me to Mexico City to start the race. They sent me to finish.

Sjoe, John my kaptein! Wat ‘n antwoord!

Hoeveel keer gooi ons nie sommer tou op nie?

Dit voel amper vir my of die moderne samelewing met ’n wit vlag in die sak gebore word. Gereed om dit op te steek en oor te gee as dinge net ietwat moeilik of rof raak.

Ons kinders stop netbal speel as hulle uit die eerste span gedrop word. Tweede span is nie goed genoeg nie.  Net eerste of niks.

Wat dan van John Stephen Akhwari? Waar sou hy moes speel?

Miskien is dit omdat ons nie altyd weet waarheen ons oppad is nie. As jy nie ’n einddoel in sig het nie, is dit makliker om tou op te gooi. John het geweet waar sy eindpunt was. In die stadion.

Miskien is dit omdat ons te graag vir die skare wil speel. Kyk maar Saterdag na Saterdag hoe soek die rugbyspelers hulself op die groot skerm van die stadion. Daar was bitter min toeskouers om vir John hande te klap.  Die wat egter daar was, was bevoorreg om een van die grootste oomblikke in die olimpiese geskiedenis te aanskou.

Miskien is dit omdat ons nie weet vir wie of hoekom ons dit doen nie? Dit lyk vir my almal doen net iets as dit vir hulle eie gewin is. Dis net ék ék ék. En as ek nie baat nie, dan doen ek dit eenvoudig net nie. John het geweet hy doen dit vir sy land, want hulle het hom met ’n opdrag gestuur.  Maak klaar wat jy begin!

Jy wil by my weet wie gewen het.

Die wenner was ’n Ethiopiër met die naam Mamo Wolde.

Maar kom ek wed jou dat jy sy naam nie gaan onthou nie. John Stephen Akhwari sin wel.

En hy het nie eens ’n medalje gekry nie!

Ek wonder net wat het van die ander agtien, wat nie klaar gemaak het nie, geword?

 

Most important thing in the Olympic Games is not to win, but to take part; just as the most important thing in life is not the triumph but the struggle. The essential thing is not to have conquered, but to have fought well. – Olympic Creed

Perseverance is the hard work you do after you get tired of doing the hard work you already did. – Newt Gingrich

Men do not quit playing because they grow old; they grow old because they quit playing. – Oliver Wendell Holmes

Image: www.ficomaulana.com

Continue Reading

My kosbaarste besitting

Vir vyftien maande van my lewe het ek die voorreg gehad om in Springbok te kon bly. As skoolhoof van die Hoërskool Namakwaland, of soos almal dit in daardie geweste ken en noem, HSN.

Vir diegene wat nie weet waar Springbok is nie, kan ek net sê dit is een van die groot stede in Namakwaland. 

En vir stadsjapies soos ek, is Namakwaland ’n ander land. Jy moet na regte eintlik ‘n visum  daarvoor hê, want dis soos die bekende reisspreuk sê: you go to another country to find they do things differently there.

Nie te min, die aanpassing was nie altyd maklik nie en menige dag het ek my besluit om die Kaap te verlaat, ernstig betwyfel.  Tot op een goeie pragtige Namakwalandse môre …

Op dié spesifieke oggend, ek kan nie meer onthou watter dag van die week dit was nie, het ek seker drie keer verby ’n vrou gestap wat in die voorportaal voor my kantoor gewag het.  Ek was onder die indruk sy het ’n afspraak met iemand anders, maar later vra ek tog of ek haar kan help? 

Sy sê toe sy is op soek na die skoolhoof. 

In die kantoor wou ek weet hoe ek haar kon help?  Voor my het ’n vrou met ’n kopdoek oor haar hare gesit.  Haar gesig gebeitel deur die fel Namakwalandse son en weer.  Maar met ’n trots van iemand wat nie twyfel oor wie sy is nie.

Sy wou hoor of ek nie haar dogter by HSN sal inskryf nie.

My onmiddellike reaksie was dat die skool en koshuis vol is en dat sy aan die begin van die nuwe skooljaar weer moet probeer. Dit was in die middel van die kwartaal en die skool en koshuis was tot kapasiteit toe beset.

Maar ek wou meer uitvind van hierdie vrou, want miskien is sy onwetend een van die rykste mense in die omgewing en ek wys haar uit onkunde weg.  Wie weet, dalk wil sy ’n swembad vir HSN bou? Ek kon al die Rian Truter Swembad se blou water sien!

Ek wou weet van waar kom sy?  Van Garies.

Wat doen sy?  Sy werk as skoonmaker in die skoolkoshuis op Garies.

Hoe het sy dan op Springbok gekom?  Sy het ’n geleentheid agter op een of ander boer se bakkie gekry.

Nou was my visoen van ’n moontlike swembad  in skerwe en saam daarmee was HSN finaal vol!

Die skoolhoof in my het ingeskop. Sy moet daarvan vergeet om haar dogter by HSN in te skryf, want behalwe dat ons vol is, kon sy vir baie goedkoper haar kind op Garies laat skoolgaan.

Asseblief meneer, vra sy.  Asseblief meneer, ek het tydens die blommetyd by die hotel op Kammieskroon gaan werk en die blommekykers se klere gewas om ekstra geld te verdien.  Ek het vir Grietjie (kan tot my skande nie meer die kind se naam onthou nie!)’n onderokiekie en ’n seepiekie gekoop.  Asseblief, meneer!

Ek het volgehou dat die skool vol was en opgestaan.  Toe ek my hand uitsteek om haar te groet, gryp sy my hand met altwee haar hande vas.

Asseblief, meneer…

Maar mevrou ek het mos gesê die skool is vol en in elk geval is dit beter vir jou en Grietjie dat sy sommer daar by jou skoolgaan.

En net toe ek besig was om my finaal van hierdie vrou se hande los te wikkel, los sy skielik my hand en buig na my toe oor die lessenaar en kyk my met trane in haar oë aan en sê in ’n fluisterstem:

Asseblief, meneer.  Meneer, ek bring vandag vir jou my kosbaarste besitting …

Dit was op daardie oomblik dat die Here my klap en vir my sê: Dit is waarom Ek jou Springbok toe gestuur het.  Om net weer te besef dat jy elke dag met iemand se kosbaarste besitting werk.

Baie dae vergeet ons as onderwysers dat ons elke dag met mense se kosbaarste besittings werk.  Ons hou kermisse en samel verwoed geld in vir die skool en reël selfs dat die bank die geld op ’n Saterdagmiddag vir veilige bewaring sal kom haal.

Maar elke dag sit daar miljoene rande se kosbaarste besittings in ’n klas en so maklik sê ons jou luiaard, sleg, skollie of onnosel.

Ongelukkig is dit ook waar dat ouers van hul kosbaarste besitting vergeet.  Hulle raak so besig met ander dinge wat veel minder werd is as hul kinders en skrik soms te laat wakker as hierdie kosbaarste besitting amper deur hul vingers geglip het.

Of HSN vol gebly het?

Nee, skielik was ons nie meer so vol dat ek nie nog een kosbare besitting kon akkommodeer nie.

  

We are always too busy for our children; we never give them the time or interest they deserve.  We lavish gifts upon them; but the most precious gift, our personal association, which means so much to them, we give grudgingly. –  Mark Twain

Throughout life one does not miss any chance to hold onto the things that are really precious. If one is truly wise.  – Ed Greenwood

Die ma se hart is haar kind se klaskamer.  – Henry Ward Beecher

Continue Reading