Archive | 2012

Verkeerde sitplek #1

Dit is Saterdagmiddag op Lanseria en die laaste vlug vir die dag Kaap toe, is betyds.  Alles  loop reg, altyd reg …

Met dié lied in my hart bestyg ek die groen vliegtuig met sy guitige lugwaardinne. Soos ek in die paadjie afstap, skat ek my sitplek.  Net soos ons in die Army geleer het, maar ek tref dooie grond daar waar ek moet sit. ’n Ouerige man sit reeds in 11F. Ek kyk weer of ek nie dalk verkeerd met my nommers is nie, maar my boarding pass sê definitief 11F.

Steeds met die lied in my hart, verneem ek na die man se sitpleknommer en ontdek hy sit eintlik op 10F. Ek bied aan om sommer met dieselfde lied in my hart op sy plek te sit.  As die oom nie sal omgee nie.

Ek is nie jou oom nieEk is baie jonger as jy … kom my lied met so ’n skreeu-krapgeluid, soos ’n naald wat van ’n seven single afglip, tot stilstand.

Jammer oom; ag ek bedoel meneer!

Ek sak liedloos in 10F neer en wonder oor die oom in die sitplek agter my. Dat hy wel baie grondpad in sy lewe gery het, is nie te betwyfel nie, maar jonger as ek? Not a dêm!

Die groen vliegtuig (met die regte kant bo) styg uiteindelik, terwyl die lugwaardinne pittige rympies aframmel, op en ek wonder wat is dit met mense dat hulle nie ge-oom of –tannie wil word nie?

Al moet ek dit self sê, ek dra my oom-badge met diesefde trots as my oupa-badge.

Ons word tog almal (óók die meneer in mý sitplek!) die een of ander tyd oud. Ouderdom is onvermydelik.

Onwillekeurig dink ek aan Morrie Schwartz (Tuesdays with Morrie) waar hy vir Mitch Albom sê dat as jy die heel tyd teen die oud word gaan baklei, gaan jy baie ongelukkig wees, want of jy nou wil of nie; oud gaan jy word.

Toe Mitch vir hom vra, nadat hy hom moes optel en bed toe dra, of hy nie jaloers is op die jeug nie, was sy antwoord:

The truth is, part of me is every age. I’ve been through all of them and I know what it’s like. How can I be envious of where you are – when I have been there myself?

Die lied begin weer saggies in my speel. Maar hierdie keer is dit ’n nuwe wysie …

Que sera sera, whatever will be will be, the future’s not ours to see …

Ek loer oor my skouer na die man agter my in 11F en ek sê vir hom ek is jammer dat ek hom vir ’n oom aangesien het. Maar hy hoor my nie, want hy snork oopmond met ’n druppel kwyl wat stadig by sy mondhoek uitloop …

Net soos die ooms in die siekeboeg van die ouetehuis.

 

You can only be young once. But you can always be immature. – Dave Barry

Growing old is mandatory; growing up is optional. – Chili Davis

None is as old as those who have outlived enthusiasm. – Henry David Thoreau

Continue Reading

Betyds vir te laat …

 
 
 
 

Johann Coetzee

 

Toe ek die onderstaande skrywe van prof Johann Coetzee lees, het ek net geweet ek móét dit met die lesers van Piesangs & Jellietots deel! Johann het dan ook goedgunstiglik ingestem dat ek dit in P&J kan plaas.

 

 Een van ons vliegvriende sterf.

Vyfhonderd mense daag op by die begrafnis in Nelspruit. Ons vlieg van oral om die laaste eer te bewys op ’n Donderdagmiddag.

Ons is almal netbetyds-om-te-laat-te-wees. Maar, ons is moreel en hartseer daar om sy familie te omhels en om met mekaar te gesels.

Terwyl ek om my kyk in die kerk, merk ek ’n 100 van my vriende wat topposte beklee en almal buitengewoon besig is. Meteens tref dit my dat almal ’n dag in hulle dagboek kon vind om by ’n dooie mens te kom kuier. Tog hartseer dat ons nie ’n uur vir mekaar kan afknyp terwyl ons lewe nie!

Wat help hierdie onbekwame spoed in die versugting na versameling, eervolle betrokkenheid, produktiewe bydrae, ens. ens. Vanwaar kom die dissipline om met beredeneerde prysgawe en kompromie tyd te vat om juis die mense te besoek en te geniet vir wie jy lief is en om die dinge te doen wat jy verkies, maar so tipies verwaarloos.

Wanneer ruil jy die begrafnis in op die bazaar? Wanneer laas het jy van jou pelle gebel, ’n afspraak gemaak en gewoon net gaan kuier sonder agenda?

Wanneer laas het jy vir van jou maats met die hand (en met ink) ’n brief geskryf?

Ek was dankbaar ek was by die begrafnis, maar intens skaam en skuldig oor die lewe saam wat ons so verskraal en verwaarloos het.

Uit: Van Doerietyd tot Netnou deur Johann Coetzee

 

I held a moment in my hand, brilliant as a star, fragile as a flower, a tiny sliver of one hour. I dripped it carelessly, Ah! I didn’t know, I held opportunity. – Hazel Lee

Haraka Haraka haina Baraka … (Swahili) If you don’t have time to do it right, how will you find time to do it over?

Yesterday is but today’s memory and tomorrow is today’s dream. – Kahlil Gibran

Continue Reading

World Rhino Day

Saterdag is Wêreld Renosterdag.   

Gee die poachers ’n slag ‘n bloedneus!

Wat kan jy doen?

• Moenie ophou praat nie! Vertel mense wat aan ons renosters gedoen word.

• Maak mense bewus van die feit dat daar Saterdag ’n jaarlikse internasionale Renosterdag gevier word.

• Doen asseblief net iets.  Koop ’n armbandjie, T-hemp of skenk geld aan ’n instansie wat probeer op die poachers ’n bloedneus te gee.

Moenie dat Ellie Wiesel (oorlewende van WO II se konsentrasiekampe) se woorde, indifference is always the friend of the enemy, van my en jou gesê kan word nie!

Continue Reading

Memories, Moments en Magic!

Die lewe is só kort en te veel mense wil net met alle mag aftree. Dié begeerte is amper so groot soos hul Lotto-droom …

My vraag is: Wat dan?

Gaan jy op die spreekwoordelike stoep sit en wag vir die spreekwoordelike koeie om huis toe te kom?

Jy gaan lank wag, want daar is min mense wat dit kan regkry. Ek bedoel; min met genoeg finansies in die agtersak wat dié stoepsittery vroeg kan doen.

Die geheim lê, soos Boerneef dit gestel het, tussen die begin van die ding en die end van die ding. Of eenvoudiger gestel, dit lê in timing.

En om te weet dat ’n mens in die tyd waarin ons leef, nie eintlik gaan aftree nie.  Jy verander net so ietwat van koers en tempo.

Johann Coetzee skryf in sy boek It’s About Time dat ’n mens nie moet wag dat iets dramaties jou tref voor jy oor die tyd tot jou beskikking begin wonder nie.

Moenie wag vir eendag om voluit te begin lewe nie. Moenie wag vir die dag as jy aftree dat jy dít of dát gaan doen nie. Die werklikheid is dat dit dan vir die meeste mense te laat is.

Te laat om valskerm te gaan spring, te laat om die verlore tyd met geliefdes in te haal, te laat om nog te wil sê hoe lief jy hulle het. Te laat …

Die tyd is nou. Nie netnou nie. Nou!

Dit is nóú die tyd to Make memories! Make moments! Make magic!

 

Life is what happens to you while you’re busy making other plans. – John Lennon

Magic is believing in yourself, if you can do that, you can make anything happen. – Wolfgang Von Goethe

Don’t simply retire from something; have something to retire to. – Harry Emerson Fosdick

 

Kontak vir It’s About Time: jjlc@mweb.co.za

Image: FreeDigitalPhotos.net

Continue Reading

Om Jesus se tafel

Ek was onlangs bevoorreg om saam met Nico en Tania Bezuidenhout (NG Moedergemeente Oos-Londen) en vroue van die Oos-Kaap ’n vrouenaweek op Stutterheim te kon meemaak.

Om deel van hierdie besondere groep dames te kon wees, was werklik iets wat my siel verryk en gevoed het.  Nie alleen is my geestelike gedetox nie, maar ons gasvrou van Eagles Ridge Country Hotel, het dit ook amper met my lyf vermag. ’n Slaai met 27 bestanddele, die meeste daarvan blare, wil gedoen wees!

Ek lees graag onderhoude met interessante mense en baie keer is daar ’n vraag oor wie hulle vir ete sal nooi. Hul keuses is baie uiteenlopend, maar ek kan nie onthou dat ek al ooit gelees het dat iemand vir Jesus wil nooi nie.

Het jý dalk al daaraan gedink om vir Jesus te nooi om saam met jou te kom eet?

Watter gereg sal ek voorsit? Hoe sal die uitnodiging lyk?

Dalk moet ek eers gou die eetkamer laat uitverf?

En … watter wyn bedien jy vir iemand wat water in wyn kan verander? Is daar disse wat Hy nie eet nie en is Hy dalk allergies vir iets?

In Matteus 9: 9 – 13 word daar vertel van hoe Jesus na Matteus se roeping by hom gaan eet. Die reaksie van die Fariseërs hierop is nie te gunstig nie en Jesus word as ’n vraat en ‘n wynsuiper uitgekryt. (Lukas 7:34)  Ook as iemand wat ‘n sosiale taboe oortree deur saam met sondaars en tollenaars te eet.

Hierdie skrifgedeeltes het my oor die verskil tussen die Fariseërs se etenstafel en dié van Jesus laat wonder.

Soos ek dit verstaan, is daar by die Fariseërs se tafel net plek vir mense wat hulle wette gehoorsaam en goeie gelowiges was. Met ander woorde, mense wat perfek is.  By Jesus se tafel is dit beslis nie die geval nie. Jy hoef jy nie perfek te wees nie. Krom en skeef is meer as welkom!

By die Fariseërs se tafel is daar net plek vir sommiges. Kenners, deskundiges en mense van aansien. By Jesus is daar plek vir almal. Jy hoef nie eens ‘n titel te hê nie. Skaapwagters wat na skaap ruik en vissermanne met skubbe en visbloed aan hul klere, is meer as welkom. Jesus trek nie Sy neus op ’n plooi vir aardse klankies nie!  By die Fariseërs se tafel moet jy rein wees.  By Jesus se tafel word jy rein gemaak.

Die Fariseërs se tafel klink vir my na ’n stresvolle affêre. Jy moet híér sit en só maak en nie só nie – amper soos ’n formele ete in die parlement. Jesus se tafel is stresloos, want daar is aanvaarding en genade.

Jy moet na die Fariseërs se tafel genooi word. Slegs op uitnodiging en net genooides welkom. By Jesus is geen uitnodiging nodig nie. Jy is altyd welkom en jy hoef nie eens te bespreek nie.  Daar is altyd ’n plek vir jou om die tafel.

Ek is ook oortuig daarvan dat die Fariseërs se tafel net op geleentheid gedek word. Daarteenoor is Jesus se tafel altyd gedek. Meer nog; die gasheer is altyd daar! Geen bestuurder wat vir Hom instaan nie.

Die Fariseërs soek fout. Hulle krap waar dit nie jeuk nie en veroorsaak meer kneusplekke. By Jesus se tafel word mense gesond gemaak.  Dit is nie net ’n eetplek nie; wonde en kneusplekke word hier genees.

John Ortberg sê dat almal van ons, soos die verlamde man wat deur die dak na Jesus laat sak word, ons eie figuurlike matjie het waarmee ons deur die lewe gaan. Hierdie matjie hoef nie letterlik ’n fisieke gestremdheid te wees nie.  Dit kan iets soos ons humeur of ons ydelheid wees.

By Jesus se tafel word elkeen se matjie opgevou en weggepak …vir altyd!

By Jesus se tafel sien ons die nuwe hemel in al sy glorie, want Jesus se tafel is ’n tafel van hoop en liefde. ’n Tafel wat kettings breek en mense by mekaar bring sonder enige klas of stand. Om Jesus se tafel is almal eenders: deur genade kinders van God.

Koos Kombuis sing in sy aangrypende lied Ek dood:

Petrus krap kop

Glimlag dan, sluit oop

Gaan maar binne

God nie godsdienstig

God liefde.

Wonder jy steeds oor wat jy moet voorsit as Jesus by jou kom eet?

Hou dadelik op met wroeg, want …

Hy het jou lankal genooi om by Hom te kom eet!

 

If you are afraid of hospitality – that you don’t have much personal strength or personal wealth – good. Then you won’t intimidate anybody. You will depend all the more on God’s grace. You will look all the more to the work of Christ and not your own work. And what a blessing people will get in your simple home or little apartment. – John Piper

Fellowship is a place of grace, where mistakes aren’t rubbed in but rubbed out. Fellowship happens when mercy wins over justice. – Rick Warren

We are so busy planning the perfect retirement.  That we lose eternity! – John Ortberg

 

Continue Reading

Red jou renoster!

Ek het myne!

 

Genoeg gepraat; dis tyd vir uithaal en wys!

Ons klets gemaklik saam oor die renosters wat voor die voet doodgemaak en oor die perlemoen wat gestroop word. En ons lyk beswaard, maar doen niks daaraan nie.

Toegegee; ons kan nie almal ’n poacher inhol en hom aan ’n boom of bamboes vasketting nie! Maar ons hoef nie eens so drasties te raak nie. Daar ís ander maniere.

Op 22 September is dit World Rhino Day en reg oor die wêreld is mense besig om hiervoor te beplan.  Sangers en orkeste gaan optree; mense gaan stap of draf en selfs sjef Reuben gaan in die One & Only ’n driegang Red die Renoster-spyskaart aanbied.

Wat doen jy?

Nog ’n dag! Nog iets om te red, hoor ek jou brom

Miskien moet ek net gou weer jou geheue verfris.

Gedurende 2007 het stropers 13 renosters afgemaai. Verlede jaar het dié syfer tot ’n skokkende 448 aangegroei. En ons staan vanjaar reeds by 204 renosters wat die spit afgebyt het.

Vier van die vyf renosterspesies sal gedurende ons leeftyd uitsterf as ek en jy nie nou begin om iets daadwerkliks aan hierdie stropery te doen nie. Ons kleinkinders gaan net ’n renoster in ’n boek, of op ‘n  iPad kan sien, as ek en jy nie nou ophou praat en iets laat gebeur nie.

Wat kan ek doen? hoor ek jou vra.

Kom ons begin klein.  Koop vir jou ’n renosterarmband wat sê dat jou hart vir hierdie saak op die regte plek sit. Die armband is van wit, swart en rooi kraletjies gemaak wat met ‘n kokosneutsaad van mekaar geskei word. (Dit behoort by die meeste van jou uitrustings te pas!) Die swart en wit kraletjies simboliseer die wit en swart renosters, terwyl die rooi kraletjies hul tragiese lot bekla. Die kokosneutsaad vertel weer van die renoster se kleur en sy taai uiterlike.

Nou waar kry ek so ’n armband? En wat gaan dit my kos?

Gaan na Rhino Force se webtuiste en bestel vir jou een. Of loop sommer by jou naaste Exclusive Books in en koop een. Nee, sommer ’n paar en gee dit weg, want dit kos net R30 stuk!

My wens is dat elkeen wat met kinders werk so ’n armbandjie sal dra.  Elke onderwyser, jeugwerker, prediker, oupa en pa. Want as die kinders gaan vra wat is dié armband wat jy dra, kan jy die storie van ons renosters aan hulle vertel.

Mofmannetjie met ‘n bangle

Nee, renostermannetjie met dié bangle!

 

Ons is die wagters op die mure, maar halfpad aan die slaap. – Koos Kombuis

The tragedy is that rhino horn is made of keratin, the same stuff that makes up human hair and nails. It has no medicinal value, you might as well eat your fingernails. – Mark Jones, Executive Director, Humane Society International

Unless we practice conservation, those who come after us will have to pay the price of misery, degradation, and failure for the progress and prosperity of our day. – Gifford Pinchot

www.worldrhinoday.org

www.rhinoforce.co.za

www.rhinoconservation.org

 

Continue Reading

Hendrik and his Afri-Frans Connection!

With Hendrik in the tasting room

Chabi what?

This is the response I was hoping for, because it means I can tell you one of Stellenbosch’s best kept secrets. Namely, that you don’t have to go to France to experience real champagne. You can taste Method Cap Classique (MCC) on a small little wine farm, called Chabivin, only a few meters outside Stellenbosch.

The idea for Chabivin originated in 2007 between Hendrik Snyman, a young and passionate South African winemaker, and his French hosts Jean-Pierre and Brigitte Charbaut.

Hendrik was working in the Napa Valley, New Zealand and South Africa, gaining valuable international experience in the making of red and white wines.

But he also wanted to gain experience in making Champagne and he thus contacted the Charbaut family, applying for a winemaking job to gain specialist knowledge about Champagne. The family took him in as a foreign son, teaching him about the French culture, the language, the history and secrets of making fine Champagne the French way. After eight months Hendrik was speaking French as if he was born there!

Their friendship grew stronger and at the end of 8 months’ priceless experience, Hendrik had to return to South Africa due to winemaking responsibilities. In 2008 Jean-Pierre and Brigitte came for their first visit to South Africa and fell in love with the country. With a little bit of imagination, and a few flutes of Champagne, they started Chabivin. In 2009, Hendrik finally decided to manage Chabivin full time, representing the family’s Champagne in South Africa and also pursuing his passion to make a world class sparkling wine.

During 2010, Hendrik stumbled on a small wine farm called Fynbos Winery, only a few hundred meters outside Stellenbosch. At first the owner was reluctant to sell the property but after a few years of renting it to Hendrik and the Charbaut’s, he agreed to sell. And the rest is history.

Fynbos was renamed Chabivin and what was once a garden cottage with a chaotic forest is now a MCC estate with a maturation cellar and soon newly planted bubbly clone Pinot noir and Chardonnay. Most of the work on Chabivin was done by Hendrik himself. Not only is he a creative and talented winemaker, but also builder, designer and fantastic host at Chabivin.

Hendrik was born in Pretoria but grew up in Riviersonderend. He matriculated at Oakdale Agricultural High School in Riversdal where he participated in rugby and cricket.

After school he enrolled for a course Viticulture and Winemaking at Elsenburg Agriculture College and between studies even had enough time to play wing for Maties first team! He chose winemaking for he knew a job in an office would not suit his creative personality.

After graduating, his first harvest as a winemaker was at Windmeul Kelder in Agter-Paarl. After this inaugural harvest he travelled the world to gain experience. Back in South Africa, after his French experience, he struggled to obtain a visa to go back to France and he accepted a position as winemaker at Guardian Peak. This position he filled till he realized he was totally hooked on making sparkling wine.

  
 
 

Hendrik Snyman

 

To get to know Hendrik better, I asked him the following questions:

• Why did you become a winemaker?

   I am a creative person and winemaking is like art. It tells the story of whom and what you are. It’s liquid poetry! And it’s in nature and you get the privilege to create something unique.

• What is the best wine you have made?

   Guy Charbaut while working abroad and locally the base wine of our 2012 MCC.

• The best wine you have drunk?

   Champagne Salon 1964 or 1979.

• If not a winemaker, what else?

   Architect.

• What’s left on your bucket list?

    Backpacking in Europe searching for small and unknown wineries.

• What pet(s) do you have?

    Alaskan Malamute and a cat.

• What’s your favourite TV program?

  I don’t have a TV, but when I do watch TV it’s mostly Sport, Mythbusters or Ultimate Survival.

• What songs do you sing in the bar/shower/car?

   3 Doors down – Be like that.

• What motto do you live by?

   Honesty, integrity and transparency.

• What do you think of box wine?

   No comment!

• What wine do you drink if not your own?

   Chardonnay and Pinot Noir. I also appreciate a local beer brewed by some of our prestige breweries.

• In which wine/cultivar did Jesus changed the water at the wedding reception in the New Testament?

   Pinot Noir, because it’s a challenge and Jesus would not have chosen the easy way out!

• Tent or hotel?

    Tent

• How do you relax?

  Play the guitar. Wine tours. Visiting places like Greyton and cooking.

In the tasting glass: Mademoiselle Mégane NV

Age of vines: 3 – 11 years

Cultivar: 100% Chardonnay

Yield: 7 – 13 tons/Ha

Alcohol: 11.59% Vol.

Residual sugar: 8 g/l

pH: 3.18 g/l

Total acid: 6.9 g/l

Volatile acidity: 0.34 g/l

In the cellar: Cold fermentation in stainless steel tanks for 4 weeks. Stored in stainless steel tanks until bottling date.

Blend: 100% Chardonnay of Breedekloof origin.

Tasting notes: Crafted from some of the Cape’s finest parcels of Chardonnay, bottle fermented and patient maturation for four years prior to disgorgement – this single varietal sparkling wine erupts from the glass with roast nut, freshly baked brioche and biscotti aromas, while zesty lime and gooseberry flavours refresh and tantalize the palate. Excite the senses with liquid poetry!

Chabivin Champagne & Méthode Cap Classique House

www.chabivin.co.za

Tel: +27 (0) 21 880 1643

 

Champagne resembles us. It is made in our image. It bubbles like our spirit; it is piquant like our languages; it sparkles and chatters and is constantly in motion. – Adolph Brisson

As symbols go, champagne is extra ordinary powerful. It makes you feel like it is Sunday and better days are just around the corner. – Marlene Dietrich

Too much of any thing is bad, but too much Champagne is just right. – Mark Twain

 
 

Tasting room at Chabivin

 

Pop the cork!

Beautiful Stellenbosch mountains. View from Chabivin.

 
 

Welcome at Chabivin!

 

 

Continue Reading

Toe bars my bubble!

Met die Olimpiese Spele iets van die verlede, en die koningin se Corgi’s weer onder haar bed uit, wil ek graag net so ‘n paar kantlynopmerkings oor die Spele maak. Of soos my geleerde vriende sê: ’n paar sake op die tafel plaas.

Heel eerste wil ek die Britte net moerse (ons agbare Minister van Sport Fikile Mbabula se gunsteling woord) gelukwens. En dít is iets wat ek nie maklik doen nie. Om enige Brit te komplimenteer, is vir my soos om glas vir ontbyt te kou! Die Spele was, van waar ek gekyk het, puik georganiseer en die byeenkomsplekke was nie net effektief nie,  maar nog mooi ook.

Met die afsluitingseremonie het die bleekbene hulself oortref. Dit  was ’n skouspel van talent en tegnologie wat my weer laat besef het hulle is nie net bangers en mash nie!  En gelukkig het hulle dié keer hul suurpruim koningin onder paleisarres geplaas. Well done, old chaps!

Terug op eie bodem het ons toe nie 12 medaljes soos verwag huistoe gebring nie. Miskien was die administrateurs te opgewonde oor die Londen toe gaanery, of hulle het dié getal met hul Lotto-nommers verwar. Die feit is eenvoudig net dat hulle nie met die werklikheid rekening gehou het nie.

Al die medaljes wat ons wel verower het, was beslis almal so goed soos goud, maar ek stem met Gideon Sam (President van Sascoc) saam as hy voel Suid-Afrika het ’n paar medaljes in Londen gelos. Sy woorde: At this level you don’t do that; when the medal is there for the taking, you take it.

Miskien is dit hierdie kanse wat ons laat glip het, wat my bubble meer as een keer gedurende die spele laat bars het.

Hoe is dit moontlik dat onse mense, wat die Britte by Magersfontein en Isandlwana op hulle baadjie gegee het, nie hondhaaraf kan maak in dissiplines soos perdry en skyfskiet nie? Is ons dan nie ’n nasie van avonturiers, ruiters, jagters en skerpskutters nie?

Nooit in my wildste drome het ek geweet ons kan roei nie! Ons het dan nie eens water nie… Op die Bergrivier en die Duzi, maar nie soos Bridgitte Hartley en die viertal, Sizwe, John, Matthewe en James nie!

Swem ja; dit het Ryk en Roland ons al by die vorige speles gewys.

Bubblebarsers par excellence was ons spansporte. Ons vrouesokkerspan moet eerder as Banana-Banana bekend staan, want dit het gelyk of hulle een of ander piesangrepubliek verteenwoordig. En dan gaan staan en sê die kaptein van die vrouehokkiespan ’n tiende plek is goed genoeg! Vir haar wil ek net sê: dit mag vir julle goed wees, maar baie ver van great!

En great is wat nodig gaan wees om in 2016 in Rio de Janeiro beter te vaar. ’n Ontevredenheid met goed genoeg en ’n passievolle strewe na great.

Benewens al ons medaljewenners, benodig ons vir Rio meer atlete soos Anaso Jobodwana (200 m), Willem Coertzen (tienkamp) en Burry Stander (bergfiets) wat bereid is om hulle alles op die spel te plaas.

Minder politiek in sport en meer bekwame administrateurs vir wie dit nie oor ’n baadjie met ’n badge gaan nie.  Mense wat dalk al self die sport beoefen het en daarom die behoeftes van die atlete verstaan. Mense wat dalk selfs bereid is om by die huis te bly sodat daar meer geld vir die atlete kan wees.

Meer borgskappe vir ons atlete uit die privaatsektor sodat hulle ’n slag professioneel kan voorberei om met die wêreld te kompeteer. 

Nou hoor ek jou al vra: Wat weet jy?

Weet self nie, maar ek kyk in  hoë-definisie na die Spele. Grootskerm.

Weet jý hoe lyk dit as ons goud in HD kry? Pure groen-en-goud!

Maar weet jy hoe lyk dit as die bubble bars?

Moerse swak!

  

It’s what I came here to do, I’m now a legend. – Usain Bolt

My mother used to tell us in the mornings Carl put on your shoes, Oscar you put on your prosthetic legs… So I grew up not thinking I had a disability. I grew up thinking I had different shoes. – Oscar Pretorius

Inspire a generation is our motto. Not necessarily Create a generation, which is what they sometimes get up to in the Olimpic village. – Boris Johnson (London Mayor)

 

Image: FreeDigitalPhotos.net

Continue Reading

Erkenning is die superglue van menswees

Twee belangrike besigheidsbeginsels is, volgens my beskeie mening, in Die Bybel opgeteken. Nie in ’n selfhelp-treffer of in die een of ander handleiding oor leierskap nie.

 # 1: Werp jou brood op die water, eendag kry jy dit terug. (Pred 11: 1)

 # 2: Alles wat julle wil hê dat die mense aan julle moet doen, moet julle ook aan hulle doen. (Matt 7:12)

En dit is oor die tweede een wat ek iets op die hart het.

Ek verstaan nie hoe leiers nie dié eenvoudige konsep onder die knie kan kry nie. Was dit nie deel van hulle MBA nie of is dit net ’n basiese tekortkoming in hulle menswees?

Tom Peters skryf dat acknowledgement beslis die sleutel tot mense se harte is.

Yes, we all want to matter, to register, to be at the heart of things. And, moreover, we want to be seen by others as mattering and as at the heart of things. And yet, in my experience, even the smartest bosses don’t “get it” as often or more often than not.

Hy vertel dié storie van president Ulysses S. Grant (1869 – 1877):

General U.S. Grant, during his presidency, made giant steps, the last, alas, for a long time, toward healing the Union after the Civil War. Grant’s approach was deeply imbedded in his belief system. A quote from a Confederate soldier’s diary, at the end of a bloody battle that had resulted in a Confederate surrender, is highly illuminating. Grant biographer Jean Edward Smith explains:  “The [Union senior] officers rode past the Confederates smugly, without any sign of recognition, except by one. ‘When General Grant reached the line of ragged, filthy, bloody, despairing prisoners strung out on each side of the bridge, he lifted his hat and held it over his head until he passed the last man of that living funeral cortege. He was the only officer in that whole train who recognized us as being on the face of the earth.’”

En dan sê Tom: I’m an old man, and an old soldier (sailor, actually), and whenever I read that aloud in a seminar, I tear up. What can I say? I can say: Oh, the power and the glory of human acknowledgement! And hats way off to General Grant!

Hoe dan nou gemaak meneer/mevrou die CEO?

Vergeet bietjie van jouself en onthou die betekenis van Ubuntu: ’n Mens is eers mens deur ander mense.

Begin vandag nog om in die mense wat vir jou werk (regstelling; saam met jou werk!) belang te stel.  Vergeet ’n bietjie van die bottom line en onthou generaal Grant op die front line.

Antwoord die volgende eerlik:

  • Hoeveel keer sê ek dankie? (Opreg bedoel?)
  • Hoeveel dankie-sê-briefies of sms’e stuur ek?
  • Hoe spoedig doen ek bogenoemde?
  • Groet ek almal? (Van die skoonmaker tot die visie-president?)
  • Ken ek almal? (Leer by David Kramer: Sê vir my wie is u/’n Hofmeyer van Montaqu/getroud met ’n van Deventer van Barrydale/Ek ken jou pa se tante op Bonnievale/Ja, sy was la Grange van Ladysmith/Rossouw is sy getroud, ja nou verstaan ek dit…)
  • Hoe luister ek?  Afgesaagde een dié, maar steeds duik ons lelik in die hek met hierdie ou toetsie. Konsentreer volgende keer en ek wed jou jy gaan ontdek dat jou gedagtes gedurende die gesprek afdwaal. Of erger nog dat jy reeds halfpad die oplossing/antwoord het!
  • Celebrate ek small victories?  (Van die netjiese beddings tot die miljoen dollar kontrak.)
  • Stap ek voor? Of praat ek net voor?
  • En as jy praat, praat jy ék of ons?
  • Is ek daar waar die tekkie die teer tref?  (Teenwoordigheid is alles.)

Met goed soos die is dit maklik om jouself amper net regmerkies te wil gee, want ek is mos nie só nie! Maar wees ’n bietjie braaf en vra ander of jy nie dalk tog só is nie? Dalk net ’n klein bietjie.  En net soms?

Wat ook al die uitslag mag wees; begin vandag om aan ander te doen soos wat jy wil hê hulle aan jou moet doen.

Jy sal verbaas wees!

Gaan lees Tom Peters se volledige artikel by http://www.tompeters.com/docs/Acknowledgement.BECKER.0730.12A.4234.doc.4234.doc

 

The deepest principal in human nature is the craving to be appreciated. – William James

A soldier will give you his life for a bit of colored ribbon. – Napoleon

I’ve learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel. — Maya Angelou

It doesn’t take a hero to order men into battle. It takes a hero to be one of those men who goes into battle. – Norman Schwarzkopf

Image: FreeDigitalPhotos.net

 

Continue Reading

As die pawpaw die fan tref!

Die goeie ou dae.

Dit tref my nou die dag weer hoe maklik ’n mens dié cliché gebruik. So ‘n amper instinktiewe gryp daarna; soos ’n lekker ou reddingsboei.

Veral as die pawpaw die fan tref.

Dan wil ons net met alle geweld terug na die goeie ou dae. Terug na daardie magiese toestand voor die pawpaw vrugteslaai geword het!

Harvard Business Review gee die volgende raad vir hierdie sopperige situasie:

1. Stop: Moenie sommer net besluite neem nie. Gee jouself ’n rooi kaart en dink eers voor jy tot aksie oorgaan.

2. Oorweeg jou opsies: Moenie tyd mors om te tob oor hoe dinge anders kon gewees het nie. As jy net dit of dat gedoen het, sou die pawpaw dalk die fan gemis het. Dit het nie! Oorweeg nou, met al die inligting tot jou beskikking, die beste oplossing vir die probleem.

3. Beweeg vorentoe: Gebasseer op jou beoordeling van die situasie, kom tot ‘n besluit en verbind jou daartoe. Selfs al is dit dalk nie wat jy sou wou hê nie, dit is die beste wat jy op daardie oomblik het.

Dit is onmoontlik om die toekoms te probeer voorspel. Hoe jy egter daarop gaan reageer, is baie belangriker as die goeie ou dae.

 

Losers live in the past. Winners learn from the past and enjoy working in the present toward the future. – Denis Waitley

I never think of the future. It comes soon enough. – Albert Einstein

My interest is in the future because I am going to spend the rest of my life there. – Charles F. Kettering

 

Continue Reading