Archive | Environment

Die dorp wat hulle grootmaak

By Rian Truter on July, Wednesday 14 2021 in 2021, Education, Environment 6

It’s a strange, strange world we live in master Jack…

Of die Four Jacks and a Jill in 1968 ooit besef het hoe profeties hierdie woorde sou word, betwyfel ek.

En net toe ons dink Covid en al sy tentakels is die toppunt van tragedie, wys van ons medeSuid-Afrikaners ons hoe sake oornag van erg na erger kan eskaleer.

Ek is die eerste een wat erken Afrika is ’n tawwe kontinent, maar selfs ek het nie in my wildste drome gedink mense sal oop en bloot, in die lens van van ’n nasionale TV-kamera, ’n winkelsentrum plunder en beroof nie!

Nie eens rot en kaal steel nie, want ek glo dat elke rot betyds die pad gevat het… Eerder tot op die fondasie afbreek!

Wat nog erger was, was om kinders tussen die volwassens te sien wat meedoen aan hierdie skreiende anargisme.

Die spreekwoord It takes a village to raise a child het onwillekeurig in my gedagtes opgekom.

En ek wonder wat het in hierdie dorpie skeefgeloop?

Wie was hulle rolmodelle? Politici, gemeenskapleiers, ouers, grootouers, bure, onderwysers…

Watter waardes is aan hulle voorgehou? Die vyf op die plakkate in die skoolgange strook definitief nie met dit wat hulle by die leiers van die dorp en land waargeneem het nie.

Dalk is dit ’n onderwysstelsel wat geen waarborg op werk verskaf nie?

Was dit sistemiese armoede of honger wat hulle hiertoe gedryf het?

Of is hulle bloot in die suigstroom van die dorp opgeslurp en in hierdie chaos uitgespoeg?

Maar die ergste nog; is hierdie nuwe normaal hulle morele kompas vir die res van hulle lewe?

As bogenoemde vraag waar sou wees; behoed hulle, ons en die land waarvan hulle dorpie ’n deel is.

The essence of community, its heart and soul, is the non-monetary exchange of value; things we do and share because we care for others, and for the good of the place. – Dee Hock

Parents must lead by example. Don’t use the cliche; do as I say and not as I do. We are our children’s first and most important role models. – Lee Haney

Parents are the ultimate role models for children. Every word, movement and action has an effect. No other person or outside force has a greater influence on a child than the parent. – Bob Keeshan

Wie is die grootste?

By Rian Truter on September, Wednesday 12 2018 in 2018, Environment, Life, Reis 6

Van die Groot Vyf net buite Letaba.

Sjoe! Ek het lanklaas iets gepost! Maar liewers lank as nooit!

Ons is pas terug van ’n wonderlike besoek aan die Kruger Park. En laat ek dadelik sê, die Kruger is nog net so ’n belewenis soos toe ek ’n kind was. Tye het verander en so ook die Kruger, maar die diere lyk en doen nog steeds soos in 1960. Al wat nie wil verander nie, is sommige mense wat terug hunker na soos toe dit was… Vir diegene stel ek voor: Besoek volgende keer Jurassic Park!

Maar dit is nie waaroor ek wil gesels nie.

Die Groot Vyf het ons binne 24 uur afgetiek, maar steeds bly soek jy net na katte en die wildehonde. Ongelukkig ontwyk laasgenoemde ons steeds…

Na ons tieklysie amper 100% voltooi is (behalwe die honde), staan ek een aand langs die heining in Onder-Sabie en braai en uit die donkerte verskyn daar ’n ding wat nié op ons tieklysie is nie.

’n Vuurvliegie (lampyridae) betower die donkerte anderkant die heining met sy flitsende liggie. Kompleet soos ’n vuurpyl, tydens Guy Fawkes, wat besig is om spoed te verloor en grond toe tuimel!

Amper verbrand ek die vleis, want my aandag is totaal op dié skouspel gefikseer. ’n Vuurvliegie kom steel die show van die Groot Vyf in die Kruger!

Hierdie vertoning laat my onwillekeurig dink aan wie dan nou eintlik die grootste in die Kruger is! Is dit die leeu of renoster… Of dalk moet dit die vuurvlieg wees? Want voorwaar, dié nietige gogga met sy twee maande leeftyd, het my sprakeloos en met verwondering gelaat.

Maar dit is nie net ek wat al gewonder het oor wie of wat die grootste was nie. Self Jesus se dissipels wou by hom die antwoord op dié vraag weet (Matt. 18). Ek is seker hulle het ’n Groot Vyf-antwoord verwag, maar is ook met die vuurvliegie verras.

Die Kruger het my net weer gewys dat dít wat ek dink groot is, nie eintlik die grootste is nie.

In die wêreld buite die wildtuin, kry die Groot Vyf ook al die aandag, maar dit is eintlik die vuurvliegie wat die kroon behoort te dra.

Miskien moet ek/ons begin soek na die Klein Vyf, want ek is oortuig die beloning wag dáár.

Put your heart, mind and soul into even your smallest acts. This is the secret of success. – Swami Sivananda

The smallest deed is better than the greatest intention. – John Burroughs

The smaller the creature, the bolder its spirit. – Suzy Kassem

Die wilde perde van Aus – ‘n Perd van ‘n ander kleur!

By Rian Truter on July, Wednesday 17 2013 in 2013, Environment, Reis 7

Tweede beste vriend?

Ek kan uit eie ondervinding nie anders as om Amen op die spreekwoord, dat ‘n hond die mens se beste vriend is, te sê nie.

Maar dan wil ek met nuut verworwe kennis byvoeg; as die eerste stelling waar is, dan vermoed ek dat die perd dan die mens se tweede beste vriend moet wees.

En dit komende van my wat eintlik boggerol van perde weet!

Die wilde perde van Aus in Namibië, het vandat ek van hulle bestaan bewus geword het, my intens geïnteresseer. So intens, dat hulle stil-stil op my bucket list ’n staanplek kom kry het.

Of dit hulle uithouvermoë in die dorre woestyn is, of net die raaisel van waarom hulle vir jare al op dié barre plek swerf wat my aangetrek het, dit weet ek nie. Maar dat ek hulle met my eie oë wou sien, dít het ek geweet.

En verlede week kon ek die wilde perde van Namibië met my eie oë sien. En aan hulle raak! Wat ’n onbeskryflike voorreg en ‘n ondervinding wat ek vir almal sal aanbeveel.

Die hele belewenis was so veel meer as wat ek ooit verwag het. My hoop was om hulle van ’n afstand te beskou. Selfs al moet dit met ’n verkyker wees; dit sou al genoeg wees. Maar om so naby aan hulle te kom om aan hulle te kon raak, dit sou ek nooit kon droom nie.

Daar bestaan heelwat bespiegelinge oor hoe die perde in die woestyn te lande gekom het. Van ’n storie oor ‘n skip wat by die Oranjerivier gestrand het tot by perde van die Duitse en Suid-Afrikaanse troepe wat gedurende die Eerste Wêreldoorlog in die woestyn agtergebly het.

Hoe dit ook al mag wees; die wilde perde van die Namib oorleef al van meer as 90 jaar naby die watergat by Garub in hierdie ongenaakbare omgewing.

Behalwe vir die troppies perde langs die hoofpad na Luderitz, is daar die groot samedromming by die watergat. Nie net perde nie, maar ook gemsbokke, volstruise en selfs ’n jakkals wat sy beurt moes afwag om sy dors te les.

Terwyl ek na die perde by die watergat kyk, kon ek nie help om so ’n bietjie jaloers op hulle te wees nie. Hierdie perde leef nou wel in ’n woestyn, maar hulle het weggebreek uit die normale patroon wat vir perde voorgeskryf word. Hulle trek nie iemand se karretjie of hardloop vir iemand ander se gewin die July nie. Hulle lewe onder hulle eie reëls en orde. En wie van ons wil dit nie ook doen nie?

Maar al die wilde perde is nie meer só wild nie. Nie soos die perde wat ons in stofwolke op die sigaretadvertensies oor die vlaktes sien hol nie. Nee, hulle het ongelukkig slim geword en weet dat mense hulle sal voer as hulle naby genoeg kom. Aan die eenkant is dit wonderlik, maar aan die ander kant tragies. Nie alleen verloor hulle hul wildheid nie, maar ook stel hulle hul bloot aan die mens se wispelturigheid. Die een mens voer, maar die volgende kan moor of vermink.

Toe ek die bakkie se neus van die watergat wegdraai, was daar saam met die blydskap ook ’n knaagende bekommernis in my lyf. Selfs ’n melancholiese hartseer om die perde daar te los.

En noudat ek hulle gesien het, nou hou ek elke dag my hart vir my tweede beste vriende in die Namib vas.

I’ve often said there’s nothing better for the inside of a man than the outside of a horse. – Ronald Reagan

Horse sense is the thing a horse has which keeps it from betting on people. – WC Fields

A horse is the projection of peoples’ dreams about themselves – strong, powerful, beautiful – and it has the capability of giving us escape from our mundane existence. – Pam Brown

Daar's water.

Nie meer so wild nie!

'n Perd(e) van 'n ander kleur.

No regrets. En jy?

Aus regs, of Luderitz links?

By die watergat van Garub moet jy jou beurt afwag.

Living the Green life!

By Rian Truter on November, Wednesday 28 2012 in 2012, Environment 0

Magical Santa Paloma

During recent months I have been trying to live my life in a much greener way than before. I started recycling, feverishly changed my light bulbs, bought a solar powered water fountain and even harvested my first batch of artisan compost.

And as I was ready to give myself a nice green pat on the back, my friend Jacques Jordaan of East London showed me what’s really possible.

Jacques is the owner of Santa Paloma, a unique guest farm on the outskirts of East London in the Eastern Cape, and a real green entrepreneur. Always looking for the next opportunity and how the community, environment and next generation can benefit from his projects.

Santa Paloma is a beautiful 30 hectare piece of land and consists of an untouched indigenous forest of approximately 10 hectare that hosts natural flora and fauna and 20 hectare of grass lands on two north facing hill sides.

With property like this, most people will try to keep this beauty to themselves. To protect it from vandalism and many other reasons they can easily fabricate. But not so with Jacques. He envisaged the idea of a sustainable living opportunity on Santa Paloma. With this opportunity he wants to form a self sustainable off the grid community, where like-minded families could live and build themselves a low impact home and grow organic gardens, be involved with permaculture and experiment with alternative technologies.

Wow! Superfragilisticexpialidocious!

Just when I thought this idea was mind blowing, the people of Green Living East London came up with a new one … their first Share Fair on Saturday 17 November. And Santa Paloma agreed to host this event. The aim with this fair was to bring together people interested in creating a positive change to our earth. And while doing this, they would share/trade/pass forward fresh produce, seeds, cuttings, homemade goods, things they don’t need but can’t bear to bin, knowledge, skills, creative expressions etcetera.

Belinda reported the following from Santa Paloma: The Share Fair was really great and we had over 60 people on the farm; which was even better!

There was no money allowed on the farm that day so everyone bought a plate or bowl of food and we set up a table in the middle of the hall and everyone just ate from the food. Then, the goods that people bought with – you could either barter with them/ exchange for what you had and they wanted or you registered on CES – community exchange system and then there was a talent exchange.

We had musicians playing and some talks over the fruit forest we were doing and the organic garden as well as the holistic management program we are following.

There was also no electricity; so we had an outdoor shower going – working on the donkey system and people cooked with solar cookers and it all went down very well indeed.

We were like minded people and the ideas that came from this group were amazing!

In a time where material garbage take priority in a lot of people’s lives, Jacques, Green Living EL and the people of Santa Paloma is showing the way of what sustainable living is really about. They are an example and inspiration of what can be done if you are really willing to share.

Let me get back to the bin to work on my second batch of compost. Maybe I will be able to trade some of it at the next Share Fair?

If not; I will bake some bread!

www.santapaloma.co.za

Conservation is state of harmony between man and land. – Aldo Leopold

When one tugs at a single thing in nature, he finds it attached to the world. – John Muir

We never know the worth of water till the well is dry. – Thomas Fuller

And there was music!

World Rhino Day

By Rian Truter on September, Friday 21 2012 in 2012, Environment 0

Saterdag is Wêreld Renosterdag.

Gee die poachers ’n slag ‘n bloedneus!

Wat kan jy doen?

• Moenie ophou praat nie! Vertel mense wat aan ons renosters gedoen word.

• Maak mense bewus van die feit dat daar Saterdag ’n jaarlikse internasionale Renosterdag gevier word.

• Doen asseblief net iets. Koop ’n armbandjie, T-hemp of skenk geld aan ’n instansie wat probeer op die poachers ’n bloedneus te gee.

Moenie dat Ellie Wiesel (oorlewende van WO II se konsentrasiekampe) se woorde, indifference is always the friend of the enemy, van my en jou gesê kan word nie!

Red jou renoster!

By Rian Truter on September, Wednesday 5 2012 in 2012, Environment, Life 0

: Ek het myne!

Genoeg gepraat; dis tyd vir uithaal en wys!

Ons klets gemaklik saam oor die renosters wat voor die voet doodgemaak en oor die perlemoen wat gestroop word. En ons lyk beswaard, maar doen niks daaraan nie.

Toegegee; ons kan nie almal ’n poacher inhol en hom aan ’n boom of bamboes vasketting nie! Maar ons hoef nie eens so drasties te raak nie. Daar ís ander maniere.

Op 22 September is dit World Rhino Day en reg oor die wêreld is mense besig om hiervoor te beplan. Sangers en orkeste gaan optree; mense gaan stap of draf en selfs sjef Reuben gaan in die One & Only ’n driegang Red die Renoster-spyskaart aanbied.

Wat doen jy?

Nog ’n dag! Nog iets om te red, hoor ek jou brom

Miskien moet ek net gou weer jou geheue verfris.

Gedurende 2007 het stropers 13 renosters afgemaai. Verlede jaar het dié syfer tot ’n skokkende 448 aangegroei. En ons staan vanjaar reeds by 204 renosters wat die spit afgebyt het.

Vier van die vyf renosterspesies sal gedurende ons leeftyd uitsterf as ek en jy nie nou begin om iets daadwerkliks aan hierdie stropery te doen nie. Ons kleinkinders gaan net ’n renoster in ’n boek, of op ‘n iPad kan sien, as ek en jy nie nou ophou praat en iets laat gebeur nie.

Wat kan ek doen? hoor ek jou vra.

Kom ons begin klein. Koop vir jou ’n renosterarmband wat sê dat jou hart vir hierdie saak op die regte plek sit. Die armband is van wit, swart en rooi kraletjies gemaak wat met ‘n kokosneutsaad van mekaar geskei word. (Dit behoort by die meeste van jou uitrustings te pas!) Die swart en wit kraletjies simboliseer die wit en swart renosters, terwyl die rooi kraletjies hul tragiese lot bekla. Die kokosneutsaad vertel weer van die renoster se kleur en sy taai uiterlike.

Nou waar kry ek so ’n armband? En wat gaan dit my kos?

Gaan na Rhino Force se webtuiste en bestel vir jou een. Of loop sommer by jou naaste Exclusive Books in en koop een. Nee, sommer ’n paar en gee dit weg, want dit kos net R30 stuk!

My wens is dat elkeen wat met kinders werk so ’n armbandjie sal dra. Elke onderwyser, jeugwerker, prediker, oupa en pa. Want as die kinders gaan vra wat is dié armband wat jy dra, kan jy die storie van ons renosters aan hulle vertel.

Mofmannetjie met ‘n bangle…

Nee, renostermannetjie met dié bangle!

Ons is die wagters op die mure, maar halfpad aan die slaap. – Koos Kombuis

The tragedy is that rhino horn is made of keratin, the same stuff that makes up human hair and nails. It has no medicinal value, you might as well eat your fingernails. – Mark Jones, Executive Director, Humane Society International

Unless we practice conservation, those who come after us will have to pay the price of misery, degradation, and failure for the progress and prosperity of our day. – Gifford Pinchot

www.worldrhinoday.org

www.rhinoforce.co.za

www.rhinoconservation.org

Op wieke van die wind

By Rian Truter on March, Sunday 11 2012 in 2012, Environment, Guest Posts 5

My goeie vriend, Stoney Steenkamp van Bredasdorp, is hierdie week die gasskrywer op P&J. Stoney is ’n professionele pensioenaris en ’n rolmodel van hoe jy na jou dagwerk moet leef! Hoekom wil mens nou op `n motorfiets die land deurkruis?

Die antwoord is eenvoudig; as jy dit nog nooit gedoen het nie, sal jy nooit weet hoe lekker dit is nie. Daardie gevoel van vryheid, die reuk van die veld, die wind wat aan jou pluk en dan natuurlik die avontuurlus wat dit in `n mens wakker maak, is onbeskryflik.

Ek wou eerstehands hierdie gevoel van vryheid, waarvan so baie gepraat word, ervaar. En so begin my eerste grondpadtoer saam met twee goeie vriende.

Om vir `n paar dae met `n motorfiets te toer, veral in eensame gebiede, moet jy anders kan dink en daarvolgens kan beplan. Jy moet groot dink, maar klein en min pak, want sien die spasie op `n motorfiets is mos maar min.

So begin die items wat moet saam gestalte kry: `n klein 1-mantentjie, `n klein slaapsakkie, braairoostertjie, gasstofie en net die nodige klere. As jy al die klein items bymekaar het, dan moet jy weer prioritiseer, want nog steeds kan alles nie saamgaan nie.

Ek vertrek die Maandagoggend vroeg vanaf Bredasdorp, onderskep die R62 kort duskant Barrydale en ontmoet my reisgenote op Oudtshoorn. Hiervandaan is die beplanning oor die Swartberge, dan af in Gamkapoort (Die Hel), terug oor Prins Albert, Merweville, Fraserburg, Sutherland, Middelpos, Calvinia, met die Calvinia Ceres Karoopad (skynbaar die langste stuk reguit grondpad) tot in Clanwilliam. Hiervandaan deur die Cederberge, in `n suidelike rigting deur die Koue Bokkeveld om die Klein Karoo weer by Montagu binne te kom.

By Oudtshoorn word my motorfiets amper koorsagtig met onderdele (voetrus/pedale), wat skynbaar nie breed genoeg is vir die doel nie, gemodifiseer. My tegniese vriend doen die werkie in `n japtrap en nadat ons weer voorraadopname gedoen het, vertrek ons via die Swarbergpas, om sowat een uur later te begin afsak in die Hel in.

Ek het nooit kon dink dat ek ooit dié gevaarlike pas met `n motorfiets sou aandurf nie. Wat `n belewenis was dit nie! Om telkemale stil te hou en net die omgewing in te asem, was ongelooflik.

Ons oornag in die wilderniskampgebied en durf (versigtig) weer die pas aan; hierdie keer in Prins Abert se rigting. Hier vul ons brandstof aan en vertrek na Fraserburg oor Merweville. Die grondpaaie hier is in `n goeie toestand en ons kan redelik vinnig vorder om dan juis die heel lekkerste van so `n avontuur te kan beleef; die stilhou in die middel van nêrens om die grootheid van hierdie pragtige deel van ons land te kan inneem. Die oneindige horisonne, silhoeëtte van berge in die vertes, windpompe wat onverstoord draai, plaasdamme en alles wat sinoniem kan wees met die Karoo.

Ons reis vorder gedurende die volgende vyf dae en elke dag word my gees versterk met die eenvoudige maar tog die mees vervulde ervaringe; om saam met goeie vriende te reis, om sommer net oor die klein dingetjies liries te raak. Om uitbundig te lag en die prag en praal van die Karoo te kan beleef.

Ons stop op afgeleë plekkies en swem in plaasdamme, ontmoet die mees fantastiese mense, wat met groot dankbaarheid leef en met min tevrede is. In die aande word tent opgeslaan, vuurgemaak en sterre gekyk. Waar in die wêreld kan die naghemel mooier lyk as in die Karoo. Dis dan wat ek onwillekeurig dink aan die gedig en gebed van `n goeie vriend:

Onse Hemelse Vader.

Wees my genadig en bring u Koningkryk nader.

Help my om te glo en te aanvaar,

te besef alles is nie aan die mens geopenbaar.

Laat my weer word soos `n onskuldige kind,

laat my twyfel verdwyn op wieke van die wind.

So eindig `n fantastiese motorfietstoer. Sal ek dit weer wil doen?

Beslis! Die volgende toer word reeds beplan!

Ons dink groot: om die sirkel om die Groot Karoo nog wyer te trek, om met minder klein goedjies oor die weg te kom en om die skoonheid van ons land en die genade van God, soos die sterre van die Karoo nog helderder te ervaar.

Let us so live that when we come to die even the undertaker will be sorry. – Mark Twain

Wat my betref, reis ek nie om na enige plek te gaan nie, maar om te gaan. Ek reis om te reis. Die groot ding is om te beweeg. – Robert Louis Stevenson

One who does not travel will not know the value of men. – Moroccan proverb

: Stoney en sy ysterperd(e)

: Pierre du Plessis en Dave Knoesen, oud-Silwer Valke, het die kajuit vir die saal van hul ysterperd verruil

: Swem, Stoney, swem! Die koue water van die Cederberge

: Wie’s bang? Pierre maak gereed vir die gevaar

: So pak mens!

Stoney en sy ysterperd(e)

Al Gore & Peter de Villiers: USA meets RSA

By Rian Truter on September, Wednesday 14 2011 in 2011, Environment 0

Got you!

I did think that the caption of this post will get your attention.

I bet your initial thought was what can Al Gore and Peter de Villiers have in common?

And you were correct the first time. Absolutely nothing!

The only thing they have in common is the date. 14 September 2011. But so do us also.

On this day Al Gore will be with his Climate Reality Project that will be presented for 24 hours. 24 Presenters. 24 Time Zones. 13 Languages. 1 Message. 24 Hours of Reality is a worldwide event to broadcast the reality of the climate crisis. Al Gore and his team will be trying to save the world for humankind.

Check out Wat doen jy op 14 September for more details concerning this fantastic and inspiring project.

Peter de Villiers on the other hand, will be trying to save the dreams of South Africans in picking a team that will successfully defend our status as reigning world champions. It seems to me that he may have misjudged the term experience when he picked the squad with geriatric!

In a letter to Die Burger Lallie de Wet from Caledon in the Overberg announced his intentions of having a braai with Peter, John Smit and Victor Matfield. And he has very clear and sound reasons for inviting each of them (click image to enlarge):

Braai or no braai. Peter will be his entertaining self. Saying what he thinks; or is it not thinking what he is saying?

Maybe Al and Peter do have something in common?

The colour GREEN!

Snorisms:

His philosophy on winning:
“There’s little difference between winning and losing, except you feel better after winning.”

On clever people:
” I am a ‘small-brain’ person. A small-brain person doesn’t need to go sit down and study over what he’s going to say to people; it comes naturally. People who study and get A’s and B’s are clever people. But people who don’t go and study and have all that wisdom are wise.”

Ahead of a test against Wales:
“We will give them a psychological advantage and we cannot allow that. We’ve read in the papers here that they believe South Africa are ripe for the picking. They’re comparing us with some fruit from a Welsh fruit farm but they need to know that when you pick fruit, it isn’t just apples and pears; there are prickly pears as well. We want to be a prickly pear for them this Saturday.”

Following Schalk Burger’s banning during the Lions series:
“If we want to eye-gouge any Lions we will go down to the bushveld like we do and eye- gouge them there.”

“If we are going on like this, why don’t we go to the nearest ballet shop, get some tutus and get a dancing shop going? There will be no eye-gouging, no tackling, no nothing and we will enjoy it.”

“I know dancing is also a contact sport but rugby is far from dancing. If you want to run with the big dogs then sometimes you have to lift your leg.”

Wat doen jy op 14 September?

By Rian Truter on July, Sunday 31 2011 in 2011, Environment 0

Wil jy vir my wysmaak dat jy nie aan aardverwarming en die ander groenbollie glo nie. Nie eens die sneeu in Beaufort-Wes en die ongewone somer in die middel van die Kaapse winter gaan jou van sienswyse laat verander nie!

Al Gore se jongste inisiatief, The Climate Reality Project, poog om die neem van dringende aksie teen klimaatverandering, nog ‘n keer onder die wêreld se aandag te bring.

Hy beklemtoon dat daar te veel mense en instansies is wat baie geld bestee om die mensdom te laat glo dat daar geen rede tot kommer en vir die neem van aksie teen klimaatverandering is nie.

Op 14 en 15 September skop The Climate Reality Project met ‘n internasionale 24-uur mediagebeurtenis, 24 Hours of Reality, af. Hierdie gebeurtenis sal vir vier-en-twintig uur lewendig en in verskeie tale oor 24 tydsones gebeeldsend word.

Gore hoop om hiermee weereens die aandag op die klimaatsverandering wat deur die mens veroorsaak word, te vestig …

En reeds elke dag deur ons gevoel en waargeneem word.

Gaan kyk asseblief na die video hieroor by http://bit.ly/o7CdH9

All across the world, in every kind of environment and region known to man, increasingly dangerous weather patterns and devastating storms are abruptly putting an end to the long-running debate over whether or not climate change is real. Not only is it real, it’s here, and its effects are giving rise to a frighteningly new global phenomenon: the man-made natural disaster. – Barack Obama

For every expert that says humans are the cause of “climate change” there are 10 more who say we aren’t. – Bradley A. Blakeman

To be clear, climate change is a true 800 pound gorilla in the room. The effects of global warming threaten global environmental upheaval over the coming century. – Debbie Wasserman Schultz

Image: Carlos Porto/FreeDigitalPhotos.net

Green me up Scottie!

By Rian Truter on July, Wednesday 13 2011 in 2011, Environment 0

The Green Ghoen

All this fuss about being white, black or coloured is a puff of smoke in the bigger picture of things.

The only colour that really matters is Green! And in how green are you?

From my early childhood I can remember a book titled Die Groen Ghoen written by well known Afrikaans writer PH Nortjé. Last year Gys de Villiers used roughly the same title and wrote a play called Groen Ghoen. A play that ask questions about how man is treating our one and only planet, mother earth.

I have decided that I will name my new recycle bin, in honour of the book and play, Die Groen Ghoen (The Big Green Marble).

The act of christening my bin fills me with anticipation and excitement. There may just be enough time left to save the earth … and ourselves.

Let’s look at just a few recycling benefits:

A well-run recycling program cost less to operate than waste collection, land filling and incineration.
Recycling creates four jobs for every one created in the waste management and disposal industries.
Every ton of paper that is recycled saves 17 trees.
The energy we save when we recycle one glass bottle is enough to light a light bulb for four hours.
Recycling conserves natural resources, such as timber, water and minerals.

It’s a proven fact that recycling benefits both the economy and the environment. And what benefits these two, benefits me and you!

Come on, where’s your recycle bin?

Dit is nou of nooit!

Our generation has inherited an incredibly beautiful world from our parents and they from their parents. It is in our hands whether our children and their children inherit the same world. We must not be the generation responsible for irreversibly damaging the environment. – Richard Branson

Water and air, the two essential fluids on which all life depends, have become global garbage cans. – Jacques Cousteau

Beam me up Scotty. There’s no intelligent life down here. – Bumper Sticker

Source: http://www.recycling-revolution.com

1 2 Next →