Archive | Life

Betyds vir te laat …

 
 
 
 

Johann Coetzee

 

Toe ek die onderstaande skrywe van prof Johann Coetzee lees, het ek net geweet ek móét dit met die lesers van Piesangs & Jellietots deel! Johann het dan ook goedgunstiglik ingestem dat ek dit in P&J kan plaas.

 

 Een van ons vliegvriende sterf.

Vyfhonderd mense daag op by die begrafnis in Nelspruit. Ons vlieg van oral om die laaste eer te bewys op ’n Donderdagmiddag.

Ons is almal netbetyds-om-te-laat-te-wees. Maar, ons is moreel en hartseer daar om sy familie te omhels en om met mekaar te gesels.

Terwyl ek om my kyk in die kerk, merk ek ’n 100 van my vriende wat topposte beklee en almal buitengewoon besig is. Meteens tref dit my dat almal ’n dag in hulle dagboek kon vind om by ’n dooie mens te kom kuier. Tog hartseer dat ons nie ’n uur vir mekaar kan afknyp terwyl ons lewe nie!

Wat help hierdie onbekwame spoed in die versugting na versameling, eervolle betrokkenheid, produktiewe bydrae, ens. ens. Vanwaar kom die dissipline om met beredeneerde prysgawe en kompromie tyd te vat om juis die mense te besoek en te geniet vir wie jy lief is en om die dinge te doen wat jy verkies, maar so tipies verwaarloos.

Wanneer ruil jy die begrafnis in op die bazaar? Wanneer laas het jy van jou pelle gebel, ’n afspraak gemaak en gewoon net gaan kuier sonder agenda?

Wanneer laas het jy vir van jou maats met die hand (en met ink) ’n brief geskryf?

Ek was dankbaar ek was by die begrafnis, maar intens skaam en skuldig oor die lewe saam wat ons so verskraal en verwaarloos het.

Uit: Van Doerietyd tot Netnou deur Johann Coetzee

 

I held a moment in my hand, brilliant as a star, fragile as a flower, a tiny sliver of one hour. I dripped it carelessly, Ah! I didn’t know, I held opportunity. – Hazel Lee

Haraka Haraka haina Baraka … (Swahili) If you don’t have time to do it right, how will you find time to do it over?

Yesterday is but today’s memory and tomorrow is today’s dream. – Kahlil Gibran

Continue Reading

Memories, Moments en Magic!

Die lewe is só kort en te veel mense wil net met alle mag aftree. Dié begeerte is amper so groot soos hul Lotto-droom …

My vraag is: Wat dan?

Gaan jy op die spreekwoordelike stoep sit en wag vir die spreekwoordelike koeie om huis toe te kom?

Jy gaan lank wag, want daar is min mense wat dit kan regkry. Ek bedoel; min met genoeg finansies in die agtersak wat dié stoepsittery vroeg kan doen.

Die geheim lê, soos Boerneef dit gestel het, tussen die begin van die ding en die end van die ding. Of eenvoudiger gestel, dit lê in timing.

En om te weet dat ’n mens in die tyd waarin ons leef, nie eintlik gaan aftree nie.  Jy verander net so ietwat van koers en tempo.

Johann Coetzee skryf in sy boek It’s About Time dat ’n mens nie moet wag dat iets dramaties jou tref voor jy oor die tyd tot jou beskikking begin wonder nie.

Moenie wag vir eendag om voluit te begin lewe nie. Moenie wag vir die dag as jy aftree dat jy dít of dát gaan doen nie. Die werklikheid is dat dit dan vir die meeste mense te laat is.

Te laat om valskerm te gaan spring, te laat om die verlore tyd met geliefdes in te haal, te laat om nog te wil sê hoe lief jy hulle het. Te laat …

Die tyd is nou. Nie netnou nie. Nou!

Dit is nóú die tyd to Make memories! Make moments! Make magic!

 

Life is what happens to you while you’re busy making other plans. – John Lennon

Magic is believing in yourself, if you can do that, you can make anything happen. – Wolfgang Von Goethe

Don’t simply retire from something; have something to retire to. – Harry Emerson Fosdick

 

Kontak vir It’s About Time: jjlc@mweb.co.za

Image: FreeDigitalPhotos.net

Continue Reading

Red jou renoster!

Ek het myne!

 

Genoeg gepraat; dis tyd vir uithaal en wys!

Ons klets gemaklik saam oor die renosters wat voor die voet doodgemaak en oor die perlemoen wat gestroop word. En ons lyk beswaard, maar doen niks daaraan nie.

Toegegee; ons kan nie almal ’n poacher inhol en hom aan ’n boom of bamboes vasketting nie! Maar ons hoef nie eens so drasties te raak nie. Daar ís ander maniere.

Op 22 September is dit World Rhino Day en reg oor die wêreld is mense besig om hiervoor te beplan.  Sangers en orkeste gaan optree; mense gaan stap of draf en selfs sjef Reuben gaan in die One & Only ’n driegang Red die Renoster-spyskaart aanbied.

Wat doen jy?

Nog ’n dag! Nog iets om te red, hoor ek jou brom

Miskien moet ek net gou weer jou geheue verfris.

Gedurende 2007 het stropers 13 renosters afgemaai. Verlede jaar het dié syfer tot ’n skokkende 448 aangegroei. En ons staan vanjaar reeds by 204 renosters wat die spit afgebyt het.

Vier van die vyf renosterspesies sal gedurende ons leeftyd uitsterf as ek en jy nie nou begin om iets daadwerkliks aan hierdie stropery te doen nie. Ons kleinkinders gaan net ’n renoster in ’n boek, of op ‘n  iPad kan sien, as ek en jy nie nou ophou praat en iets laat gebeur nie.

Wat kan ek doen? hoor ek jou vra.

Kom ons begin klein.  Koop vir jou ’n renosterarmband wat sê dat jou hart vir hierdie saak op die regte plek sit. Die armband is van wit, swart en rooi kraletjies gemaak wat met ‘n kokosneutsaad van mekaar geskei word. (Dit behoort by die meeste van jou uitrustings te pas!) Die swart en wit kraletjies simboliseer die wit en swart renosters, terwyl die rooi kraletjies hul tragiese lot bekla. Die kokosneutsaad vertel weer van die renoster se kleur en sy taai uiterlike.

Nou waar kry ek so ’n armband? En wat gaan dit my kos?

Gaan na Rhino Force se webtuiste en bestel vir jou een. Of loop sommer by jou naaste Exclusive Books in en koop een. Nee, sommer ’n paar en gee dit weg, want dit kos net R30 stuk!

My wens is dat elkeen wat met kinders werk so ’n armbandjie sal dra.  Elke onderwyser, jeugwerker, prediker, oupa en pa. Want as die kinders gaan vra wat is dié armband wat jy dra, kan jy die storie van ons renosters aan hulle vertel.

Mofmannetjie met ‘n bangle

Nee, renostermannetjie met dié bangle!

 

Ons is die wagters op die mure, maar halfpad aan die slaap. – Koos Kombuis

The tragedy is that rhino horn is made of keratin, the same stuff that makes up human hair and nails. It has no medicinal value, you might as well eat your fingernails. – Mark Jones, Executive Director, Humane Society International

Unless we practice conservation, those who come after us will have to pay the price of misery, degradation, and failure for the progress and prosperity of our day. – Gifford Pinchot

www.worldrhinoday.org

www.rhinoforce.co.za

www.rhinoconservation.org

 

Continue Reading

Toe bars my bubble!

Met die Olimpiese Spele iets van die verlede, en die koningin se Corgi’s weer onder haar bed uit, wil ek graag net so ‘n paar kantlynopmerkings oor die Spele maak. Of soos my geleerde vriende sê: ’n paar sake op die tafel plaas.

Heel eerste wil ek die Britte net moerse (ons agbare Minister van Sport Fikile Mbabula se gunsteling woord) gelukwens. En dít is iets wat ek nie maklik doen nie. Om enige Brit te komplimenteer, is vir my soos om glas vir ontbyt te kou! Die Spele was, van waar ek gekyk het, puik georganiseer en die byeenkomsplekke was nie net effektief nie,  maar nog mooi ook.

Met die afsluitingseremonie het die bleekbene hulself oortref. Dit  was ’n skouspel van talent en tegnologie wat my weer laat besef het hulle is nie net bangers en mash nie!  En gelukkig het hulle dié keer hul suurpruim koningin onder paleisarres geplaas. Well done, old chaps!

Terug op eie bodem het ons toe nie 12 medaljes soos verwag huistoe gebring nie. Miskien was die administrateurs te opgewonde oor die Londen toe gaanery, of hulle het dié getal met hul Lotto-nommers verwar. Die feit is eenvoudig net dat hulle nie met die werklikheid rekening gehou het nie.

Al die medaljes wat ons wel verower het, was beslis almal so goed soos goud, maar ek stem met Gideon Sam (President van Sascoc) saam as hy voel Suid-Afrika het ’n paar medaljes in Londen gelos. Sy woorde: At this level you don’t do that; when the medal is there for the taking, you take it.

Miskien is dit hierdie kanse wat ons laat glip het, wat my bubble meer as een keer gedurende die spele laat bars het.

Hoe is dit moontlik dat onse mense, wat die Britte by Magersfontein en Isandlwana op hulle baadjie gegee het, nie hondhaaraf kan maak in dissiplines soos perdry en skyfskiet nie? Is ons dan nie ’n nasie van avonturiers, ruiters, jagters en skerpskutters nie?

Nooit in my wildste drome het ek geweet ons kan roei nie! Ons het dan nie eens water nie… Op die Bergrivier en die Duzi, maar nie soos Bridgitte Hartley en die viertal, Sizwe, John, Matthewe en James nie!

Swem ja; dit het Ryk en Roland ons al by die vorige speles gewys.

Bubblebarsers par excellence was ons spansporte. Ons vrouesokkerspan moet eerder as Banana-Banana bekend staan, want dit het gelyk of hulle een of ander piesangrepubliek verteenwoordig. En dan gaan staan en sê die kaptein van die vrouehokkiespan ’n tiende plek is goed genoeg! Vir haar wil ek net sê: dit mag vir julle goed wees, maar baie ver van great!

En great is wat nodig gaan wees om in 2016 in Rio de Janeiro beter te vaar. ’n Ontevredenheid met goed genoeg en ’n passievolle strewe na great.

Benewens al ons medaljewenners, benodig ons vir Rio meer atlete soos Anaso Jobodwana (200 m), Willem Coertzen (tienkamp) en Burry Stander (bergfiets) wat bereid is om hulle alles op die spel te plaas.

Minder politiek in sport en meer bekwame administrateurs vir wie dit nie oor ’n baadjie met ’n badge gaan nie.  Mense wat dalk al self die sport beoefen het en daarom die behoeftes van die atlete verstaan. Mense wat dalk selfs bereid is om by die huis te bly sodat daar meer geld vir die atlete kan wees.

Meer borgskappe vir ons atlete uit die privaatsektor sodat hulle ’n slag professioneel kan voorberei om met die wêreld te kompeteer. 

Nou hoor ek jou al vra: Wat weet jy?

Weet self nie, maar ek kyk in  hoë-definisie na die Spele. Grootskerm.

Weet jý hoe lyk dit as ons goud in HD kry? Pure groen-en-goud!

Maar weet jy hoe lyk dit as die bubble bars?

Moerse swak!

  

It’s what I came here to do, I’m now a legend. – Usain Bolt

My mother used to tell us in the mornings Carl put on your shoes, Oscar you put on your prosthetic legs… So I grew up not thinking I had a disability. I grew up thinking I had different shoes. – Oscar Pretorius

Inspire a generation is our motto. Not necessarily Create a generation, which is what they sometimes get up to in the Olimpic village. – Boris Johnson (London Mayor)

 

Image: FreeDigitalPhotos.net

Continue Reading

As die pawpaw die fan tref!

Die goeie ou dae.

Dit tref my nou die dag weer hoe maklik ’n mens dié cliché gebruik. So ‘n amper instinktiewe gryp daarna; soos ’n lekker ou reddingsboei.

Veral as die pawpaw die fan tref.

Dan wil ons net met alle geweld terug na die goeie ou dae. Terug na daardie magiese toestand voor die pawpaw vrugteslaai geword het!

Harvard Business Review gee die volgende raad vir hierdie sopperige situasie:

1. Stop: Moenie sommer net besluite neem nie. Gee jouself ’n rooi kaart en dink eers voor jy tot aksie oorgaan.

2. Oorweeg jou opsies: Moenie tyd mors om te tob oor hoe dinge anders kon gewees het nie. As jy net dit of dat gedoen het, sou die pawpaw dalk die fan gemis het. Dit het nie! Oorweeg nou, met al die inligting tot jou beskikking, die beste oplossing vir die probleem.

3. Beweeg vorentoe: Gebasseer op jou beoordeling van die situasie, kom tot ‘n besluit en verbind jou daartoe. Selfs al is dit dalk nie wat jy sou wou hê nie, dit is die beste wat jy op daardie oomblik het.

Dit is onmoontlik om die toekoms te probeer voorspel. Hoe jy egter daarop gaan reageer, is baie belangriker as die goeie ou dae.

 

Losers live in the past. Winners learn from the past and enjoy working in the present toward the future. – Denis Waitley

I never think of the future. It comes soon enough. – Albert Einstein

My interest is in the future because I am going to spend the rest of my life there. – Charles F. Kettering

 

Continue Reading

‘n Vreemde leermeester

Garr Reynolds het tydens ’n TED-konferensie ’n skitterende aanbieding met die titel The Ten lessons from Bamboo gelewer. Omdat ons in Suid-Afrika nie so vertroud soos die Oosterlinge met bamboes is nie, het ek dit tong in die kies, vir my generasie wat nog die rottang geken het, aangepas.

Die rottang, hoor ek ’n afkeurende gefluister.

Hokaai! Byt net gou vas!

Voor al die Green Peace- en anti-lyfstrafaktiviste uitasem raak en na hulle hartpille gryp, laat ek dadelik sê dat ek 100% teen onsinnige lyfstraf gekant is. Lyfstraf ís en wás nog nooit ’n alternatief vir goeie dissipline nie.

Maar soms is dit al uitweg.  In baie gevalle kan ek, en sekerlik vele ander, getuig dat ’n pak slae op sy tyd wondere gedoen het. En weer praat ek van gesonde tugtiging; nie mishandeling nie!

‘n Punt van opmerking: vandag se generasie wat nie meer lyfstraf mag ontvang nie, speel gewelddadiger TV-speletjies as wat ’n pak slae ooit kan wees!

Nou dat die lug gesuiwer is, die lewenslesse:

1. Wat swak lyk, is eintlik sterk: Ou Bulletjies se rottang het maar ietwat pieperig gelyk. Nie lank of dik nie.  Beslis nie so sterk soos ‘n telefoonpaal nie, maar sterk genoeg om enige balhorige wetenskapklas tot orde te roep. Ons onderskat maklik mense omdat hulle nie groot of sterk lyk nie. Onthou wat die Jedi-meester gesê het: Size matters not. Look at me. Judge me by my size do you?

2. Buig, maar moenie breek nie: Elke keer gewens die bleddie ding wil breek, maar al wat dit doen is buig. Buig om jou boude! Meer nog; ek was elke keer vasbeslote om nie te huil nie, al was dit hoe seer. Buig, maar nie breek nie! ’n Buig-maar-nie-breek-nie-houding is een van die geheime van die lewe. Amper ’n go with the flow, want as jy vir elke terugslag van die lewe sou breek, sou hulle jou gou op die krytvloer uittel. Ons raak egter so rigied en stram in leefwyse dat ons sommer knak en breek as iets anders as dit wat ons glo die waarheid is, oor ons pad kom. Dit is dan wanneer ons blikkieskos begin opgaar en kragopwekkers vir die spreekwoordelike duisternis wat kom, koop.

3. Gooi ankers uit: Die bamboesplant weerstaan blykbaar die woeste storms as gevolg van sy unieke wortelstelsel. Terwyl groot bome in die woud omgewaai word, bly hy stewig geanker. As jy diepgewortelde waardes het, dan kan die storm maar kom. Ongelukkig is dit vandag met waardes soos met standaarde. Daar is so baie om van te kies!

4. Sit jou brein in ’n laer rat: As jy buk en gereed maak vir die pak wat kom, was daar min ander dinge waaraan jy gedink het. Vandag besef ek eers dit was terapie! Mense betaal groot geld om net hulle gedagtes te fokus en tot stilstand te bring.

5. Altyd gereed: Ek het nog nooit gehoor van ’n rottang wat eers moes opwarm voor jy dit kon gebruik nie. Altyd reg vir aksie. Die lewe gaan nie eers vra of iets met jou kan gebeur nie.  Dit gebeur net. Ons moet altyd gereed wees vir wat na ons kant toe kom. Die lofprysing en ook die pak slae. Dis eers wanneer jy die sjampanje in jou yskas hou dat jou lotto-wen jou nie onverhoeds betrap nie.  Maar dit is ook as jy verstaan wat Scott Peck bedoel as hy sê life is difficult, dat jy regtig begin leef.

6. Wysheid in leegheid: Kloof ’n rottang in twee, so asof jy ’n vlieër wil maak, en jy sien die rottang is hol van binne. Vele pakke slae was die gevolg van te veel hubris, soos die geleerde mense sal sê. Te vol wees van jouself, te aanmatigend. Ons lewens is ook so. Vol, voller, oorvol. Nie tyd  genoeg nie en my kop hou nie op met rondspring van die een ding na die ander nie. Veral volwassenes is so vol van wat hulle weet, dat niks of niemand hulle iets kan leer nie. ’n Mens kan net iets byleer as daar plek is om iets nuut by te sit. Maak jou self net ’n slag leeg dat jy weer met nuwe idees en gedagtes gevul kan word.

7. Verbind jou tot groei en vernuwing: Miskien is dit die hoofles van enige pak slae? Commitment om dit nie weer te doen nie en om te leer uit die fout(e) wat jou tot by hierdie punt gebring het.

8. Eenvoud is kragtig: So ‘n eenvoudige stukkie apparaat, maar tog só bruikbaar. Sonder fieterjasies en gebruikersvriendelik. Steve Jobs sou gewens het hy het dit ontwerp! Dit is nie altyd die duurste en blinkste dinge in die lewe wat die meeste vreugde of bevrediging gee nie. Geluk word omtrent altyd in die eenvoudige dinge gevind.

9. Bons terug: ’n Rottang het die vermoë om na elke hou weer na sy oorspronklike vorm terug te keer. Maar nie almal in die lewe kan dit doen nie. Party van ons kan maar net nie weer opkom en aangaan na ’n lewensles nie. Na ’n pak slae is dit die beste om maar op te staan, jou af te stof (letterlik en figuurlik) en aan te gaan. Ons moes nog dankie sê ook! Veel later het ek besef die dankie was vir die les geleer en nie vir die straf wat ek ontvang nie.

10. Lag en die wêreld lag saam: Vreemd vir ‘n loesing, maar blykbaar bevat die Chinese karakter wat glimlag of lag beteken, ook twee simbooltjies wat bamboes beteken.  Het my niks gehelp nie, hoor ek jou sê. Maar miskien is die wete, dat die rottang in ‘n ander deel van die wêreld met vreugde geassosieer word, soos a spoon full of suger helps the medicine goes down van Mary Poppins?

My goeie vriend Hentie Gericke sê altyd ons lag te min. En hy is só reg. Dwarsoor die wêreld betaal maatskappye groot geld aan ghoeroes om hulle werkers te laat lag, want die direkteure besef lag en laat lag, speel ’n groot rol in liggaamlike en geestelike gesondheid.

Dalk moet hulle net die rottang gebruik?

Ek weet nie, maar al hierdie goed wil my laat opstaan om met nuwe insig te gaan dankie sê aan almal wat my hierdie lesse geleer het.

 

Empty your mind, be formless, shapeless – like water. Now you put water into a cup, it becomes the cup, you put water into a bottle, it becomes the bottle, you put it into a teapot, it becomes the teapot. Now water can flow or it can crash. Be water, my friend. – Bruce Lee

We must all suffer one of two things: the pain of discipline or the pain of regret or disappointment. – Jim Rohn

The nice thing about standards is that there is so many of them to choose from. – Andrew S Tanebaum

 

Continue Reading

John Stephen Akhwari: Goud vir laaste!

Het jy al van John Stephen Akhwari gehoor?

Nog nie?

Moenie sleg voel nie.  Bitter min mense weet wie hy is.

Maar nou dat die Olimpiese Spele net ’n week of twee weg is, dink ek onwillekeurig meer aan hom.  Elke reklameflits op die TV laat sy storie weer opvlam en dwing my om verder van hom te vertel.

John Stephen was in 1968 lid van Tanzanië se olimpiese span van drie atlete!  Hy was ‘n marathonatleet wat op die laaste dag nog ’n kans gestaan het om ’n medalje vir sy land huis toe te bring.

Maar op Sondag 20 Oktober 1968 het sake nie verloop soos hy gehoop het dit sou nie. Die lugdruk pla hom sommer met die wegspring en vroeg in die wedloop val hy en beseer hy sy knieligamente. Hy staan egter op en voltooi bebloed en al strompelend die wedloop.

Die merkwaardigheid van Akhwari se prestasie lê eerstens opgesluit in die feit dat hy die wedloop voltooi het. 75 Atlete het weggespring, maar net 57 het dit klaar gemaak. En hy was beseer genoeg om te sê tot hiertoe en nie ‘n tree verder nie.

Wat sy wedloop egter nog merkwaardiger maak, is dat hy nie gewen het nie! Gewoonlik verwag ons ’n Walt Disney-einde met die held wat ten spyte van terugslae steeds triomfeer.

Nie in sy geval nie. John Stephen kom heel laaste.  Nie net laaste nie; die wenner is reeds meer as ’n uur gelede oor die wenstreep. Akhwari se tyd kon amper met ’n almanak gemeet word!

Die merkwaardigste gebeur toe ’n verslaggewer hom na die wedloop vra waarom hy dan aanhou hardloop het? Waarom het hy nie net opgehou nie?

Verbaas het Akhwari geantwoord: My country did not send me to Mexico City to start the race. They sent me to finish.

Sjoe, John my kaptein! Wat ‘n antwoord!

Hoeveel keer gooi ons nie sommer tou op nie?

Dit voel amper vir my of die moderne samelewing met ’n wit vlag in die sak gebore word. Gereed om dit op te steek en oor te gee as dinge net ietwat moeilik of rof raak.

Ons kinders stop netbal speel as hulle uit die eerste span gedrop word. Tweede span is nie goed genoeg nie.  Net eerste of niks.

Wat dan van John Stephen Akhwari? Waar sou hy moes speel?

Miskien is dit omdat ons nie altyd weet waarheen ons oppad is nie. As jy nie ’n einddoel in sig het nie, is dit makliker om tou op te gooi. John het geweet waar sy eindpunt was. In die stadion.

Miskien is dit omdat ons te graag vir die skare wil speel. Kyk maar Saterdag na Saterdag hoe soek die rugbyspelers hulself op die groot skerm van die stadion. Daar was bitter min toeskouers om vir John hande te klap.  Die wat egter daar was, was bevoorreg om een van die grootste oomblikke in die olimpiese geskiedenis te aanskou.

Miskien is dit omdat ons nie weet vir wie of hoekom ons dit doen nie? Dit lyk vir my almal doen net iets as dit vir hulle eie gewin is. Dis net ék ék ék. En as ek nie baat nie, dan doen ek dit eenvoudig net nie. John het geweet hy doen dit vir sy land, want hulle het hom met ’n opdrag gestuur.  Maak klaar wat jy begin!

Jy wil by my weet wie gewen het.

Die wenner was ’n Ethiopiër met die naam Mamo Wolde.

Maar kom ek wed jou dat jy sy naam nie gaan onthou nie. John Stephen Akhwari sin wel.

En hy het nie eens ’n medalje gekry nie!

Ek wonder net wat het van die ander agtien, wat nie klaar gemaak het nie, geword?

 

Most important thing in the Olympic Games is not to win, but to take part; just as the most important thing in life is not the triumph but the struggle. The essential thing is not to have conquered, but to have fought well. – Olympic Creed

Perseverance is the hard work you do after you get tired of doing the hard work you already did. – Newt Gingrich

Men do not quit playing because they grow old; they grow old because they quit playing. – Oliver Wendell Holmes

Image: www.ficomaulana.com

Continue Reading

‘n Helse Definisie

Ek sit nou die dag, tydens ons onderwyskongres, oopmond na Braam Malherbe en luister.

Die man is amper so aan die gang soos daai batteryhasie wat net nie tot rus wil kom nie!

Dié dag kry ek  baie stof tot nadenke, maar die een gedagte wat regtig my senuweepunte laat kortsluit, is die volgende:

A wonderful definition of Hell: Arriving at the end of your life and meeting the person you could have been

Whoa! Stop die lorrie!

Wat ’n skok en ontnugtering moet dít nie wees nie!

Veral as jy onder die indruk verkeer dat jy ’n ietwat oraait lewe gelei het.

Dit moet die toppunt van vertwyfeling wees om te besef dat jy soveel meer kon gewees het!

En om dan elke dag en elke oomblik te moet dink aan al die geleenthede wat jy deur jou vingers laat glip het.

Dalk erger nog; om te weet dat net jy hiervoor verantwoordelik is.

Ek dink ek verstaan nou waarom Braam so aan die gang is …

 

My philosophy is that not only are you responsible for your life, but doing the best at this moment puts you in the best place for the next moment. – Oprah Winfrey

If you are going through hell, keep going. – Winston Churchill

I long to accomplish a great and noble task, but it is my chief duty to accomplish small tasks as if they were great and noble. – Helen Keller

 

Continue Reading

Eina, my China!

 
 

Op die Groot Muur!

Ek is een van daardie mense wat China-betotteld is.

Hierdie betotteldheid het die dag toe ek my voete op die Groot Muur gesit het, begin.  Daai dag het China my vasgegryp.

En ’n snaakse soort vasgryp is dit, want aan die een kant wil jy jou verwonder aan China se grootsheid en vernuf, maar terselfdertyd gly daar ’n koue rilling vir sy geheimsinnige andersheid teen jou ruggraat af.

China het dieselfde effek op my as wat ’n disko op ’n non het; dit maak my opgewonde, maar tog ietwat senuweeagtig!

Niemand lig vandag meer ’n wenkbrou oor Made in China nie, want die kenners voorspel mos dat China binnekort die belangrikste moondheid in die wêreld gaan word.  En as jy iets goedkoop gedoen wil hê, moenie verder as die Chinese soek nie.

Nêrens word China se fenomenale konstruksievernuf beter ten toon gestel as met die Groot Muur nie. Die omvang daarvan besef jy eers as jy op die muur staan en dit soos ‘n figuurlike draak oor die verafgeleë heuweltoppe verdwyn.

China se Groot Muur is die langste mensgemaakte struktuur in die wêreld. Ongeveer 3 460 kilometer lank. Daar word beweer dat as al die stene in die Groot Muur gebruik word om ’n ander muur te bou, dit die aarde by die ewenaar sal kan omsirkel met ’n muur wat ’n meter dik en 1.5 meter hoog is! Gedurende die Ming dinastie (1368-1644) is ongeveer 90% van China se bevolking gedwing om aan die muur te werk. Volgens skatting het een van hierdie onwillige bouers vir elke meter van die konstruksie daarvan gesterf!

Maar as jy dieper as die Groot Muur en verby die heerlike Dim Sum kyk, besef jy wat daardie senuweeagtigheid in jou aan die gang hou. 

Dit is nie net Tiananmen Plein en voorsitter Mao se groot portret wat jou ongemaklik laat voel nie. Ook China se uiters kontroversiële een-kind-beleid, wat baie streng deur die staat toegepas word, laat jou nekhare orent staan.

Die Chinese regering verwys na hierdie beleid, wat stedelike paartjies tot slegs een kind beperk, as ’n gesinsbeplanningsbeleid.

Daar bestaan wel ’n klompie uitsonderings soos byvoorbeeld vir paartjies in die platteland wat die vergunning kry om as die eerste kind nie ’n seun is nie, nog ’n kind te mag hê. Voorstanders van dié beleid meen dit is ’n stap in die regte rigting, want die aarde (en veral China) het reeds te veel mense om ’n volhoubare bestaan te verseker.

Die ander kant van hierdie argument lyk egter nie so rooskleurig nie.

Die probleem met die een-kind-beleid lê nie nie in die toegelate aantal kinders nie. Die kwessie is die gedwonge toepassing van dié geboortebeperkingsmaatreëls deur die staat. Of ouers nou toegelaat word om een of twee kinders te hê, dit bly ‘n skending van basiese menseregte om ‘n vrou  teen haar sin ‘n aborsie te laat ondergaan of om haar te laat steriliseer.

Katie Melua sing there are nine million bicycles in Beijing, that’s a fact … Maar terwyl ek my aan die muur verwonder het, was ek salig onbewus van die volgende:

  • Chinese statistiek toon dat daar elke jaar 13 miljoen aborsies in die land gedoen word. Gemiddeld 35 000 elke dag! 
  • Gedurende die jaar 2000 was meer as helfte van alle aborsies in China as gevolg van geslagskeuse.
  • Swaar boetes word opgelê vir die oortreding van die een-kind-beleid.
  • 500 Vrouens pleeg elke dag in China selfmoord. 
  • China is die enigste land in die wêreld waar meer vrouens as mans selfmoord pleeg. 

Skielik voel my volgende tree op die muur asof ek op iemand se graf trap. Op iemand wat, as gevolg van onmenslike beleide, nie hier sal kan staan nie. Dit voel of ek regtig op AVBOB se stoep speel …

Made in China?

Jy laat my lag!

Eerder ‘n grynslag …

  

All of us have to recognise that we owe our children more than we have been giving them. – Hillary Clinton

How can happiness feel so wrong? How can misery feel so sweet? – Katie Melua (The Closest Thing to Crazy)

The real struggle for us is for the citizen to cease of be the property of the state. – Adam Michnik

 Lees gerus die volgende:   A Heart of Freedom – Chai Lee

                                        The Great Run – Braam Malherbe

 Gaan kry meer info by:   www.womansrightswithoutfrontiers.org

                                     www.allgirlsallowed.org

 

Continue Reading

Lekker op die plaas!

 

Beyers en die krewe van Vermont

Dit moes darem seker lekker gewees het om op só ’n plaas te kon grootword?

Mense maak baie keer hierdie opmerking as hulle hoor dat ek en Beyers broers is.  Min wetend dat die plaas waarop ons grootgeword het, ’n agterplaas in Kaapstad was!  Bygesê, ’n grote, maar darem nog nie só groot dat ’n mens dit ’n plaas kon noem nie.

Behalwe dat Beyers, vir ’n stadsjapie ’n merkwaardige pad in die Suid-Afrikaanse wynbedryf geloop het, is hy ook ’n besondere mens.  Ek hoor al hoe sê jy dis maklik om so te sê, want hy is jou broer!  Wat kan jy nou eintlik anders sê?

Maar Beyers is nie net ’n wynmaker nie.  En dis ook nie van sy wynmaakvaardighede wat ek wil vertel nie; dit kan jy op ander plekke van gaan lees.  Hy is ook politikus, kerkmens, kosmaker, geselser en ’n mens-mens.  En dit is oor sy  omgee vir mense wat ek wil vertel.

Behalwe vir sy omgee vir elke mens, is dit veral die lot van die mense op Stellenbosch se plase wat hom naby aan die hart lê.  Dit was dan ook om onder andere na hulle belange om te sien dat hy figuurlik gesproke op ’n trekker, met die leuse Stem Trekker en maak die plaaslewe lekker, die plaaslike politiek binnegery het. 

Seer sekerlik een van die uitdagendste probleme wat die wyndistrikte in die gesig staar, is fetale alkoholsindroom.  Baie van die gesinne in die wynland word deur alkoholmisbruik geraak; waarvan fetale alkoholsindroom slegs een aspek is.

Die meeste swanger vroue wat hulle aan alkoholmisbruik skuldig maak, besef nie eens die skade wat hulle aan hul ongebore kind aanrig nie.  Hulle het in die meeste gevalle geen, of die verkeerde, voorligting rakende alkohol en swangerskap ontvang.

Die hartseer van verstandelike vertraging en geboortedefekte as gevolg van fetale alkoholsindroom het by Beyers gespook om iets aan hierdie saak te probeer doen.

Hy stig dan ’n paar jaar terug as ’n nie-winsgewende artikel 21 maatskappy die Beyers Truter Fetale Alkoholsindroom Hulpfonds.  Saam met prominente Suid-Afrikaners soos Chester Williams en Mbhazima Shilowa het hulle net een doel voor oë – om fetale alkoholsindroom vir eens en altyd op sy plek te sit.  Deur middel van die Fonds hoop hy dat hulle genoeg fondse sal genereer om programme te implementeer wat hierdie probleem effektief sal kan aanspreek.

Klik op die Faith-ikoon regs van hierdie blog as jy meer van die Faith Fund wil weet. Of as jy voel jy wil ’n bydrae vir hierdie goeie saak maak.

Pinotage-koning; eerder dienaar.  Nie op ’n troon nie,  maar plat op die aarde tussen sy mense.

Dis my broer, Beyers.

 

A benefit consists not in that which is done or given, but in the intention of the giver or doer. – Seneca

Beyers is a great speaker; like Peter de Villiers, he doesn’t always make sense but he’s fascinating to listen to! – Koos Kombuis

Everybody can be great…because anybody can serve. You don’t have to have a college degree to serve. You don’t have to make your subject and verb agree to serve. You only need a heart full of grace. A soul generated by love.   – Martin Luther King, Jr.  

All you have shall some day be given; 
Therefore give now, that the season of giving
may be yours and not your inheritors. – Kahil Gibran

  

Continue Reading