(no title)

Toe bars my bubble!

By Rian Truter on August, Tuesday 21 2012 in 2012, Life 4

Met die Olimpiese Spele iets van die verlede, en die koningin se Corgi’s weer onder haar bed uit, wil ek graag net so ‘n paar kantlynopmerkings oor die Spele maak. Of soos my geleerde vriende sê: ’n paar sake op die tafel plaas.

Heel eerste wil ek die Britte net moerse (ons agbare Minister van Sport Fikile Mbabula se gunsteling woord) gelukwens. En dít is iets wat ek nie maklik doen nie. Om enige Brit te komplimenteer, is vir my soos om glas vir ontbyt te kou! Die Spele was, van waar ek gekyk het, puik georganiseer en die byeenkomsplekke was nie net effektief nie, maar nog mooi ook.

Met die afsluitingseremonie het die bleekbene hulself oortref. Dit was ’n skouspel van talent en tegnologie wat my weer laat besef het hulle is nie net bangers en mash nie! En gelukkig het hulle dié keer hul suurpruim koningin onder paleisarres geplaas. Well done, old chaps!

Terug op eie bodem het ons toe nie 12 medaljes soos verwag huistoe gebring nie. Miskien was die administrateurs te opgewonde oor die Londen toe gaanery, of hulle het dié getal met hul Lotto-nommers verwar. Die feit is eenvoudig net dat hulle nie met die werklikheid rekening gehou het nie.

Al die medaljes wat ons wel verower het, was beslis almal so goed soos goud, maar ek stem met Gideon Sam (President van Sascoc) saam as hy voel Suid-Afrika het ’n paar medaljes in Londen gelos. Sy woorde: At this level you don’t do that; when the medal is there for the taking, you take it.

Miskien is dit hierdie kanse wat ons laat glip het, wat my bubble meer as een keer gedurende die spele laat bars het.

Hoe is dit moontlik dat onse mense, wat die Britte by Magersfontein en Isandlwana op hulle baadjie gegee het, nie hondhaaraf kan maak in dissiplines soos perdry en skyfskiet nie? Is ons dan nie ’n nasie van avonturiers, ruiters, jagters en skerpskutters nie?

Nooit in my wildste drome het ek geweet ons kan roei nie! Ons het dan nie eens water nie… Op die Bergrivier en die Duzi, maar nie soos Bridgitte Hartley en die viertal, Sizwe, John, Matthewe en James nie!

Swem ja; dit het Ryk en Roland ons al by die vorige speles gewys.

Bubblebarsers par excellence was ons spansporte. Ons vrouesokkerspan moet eerder as Banana-Banana bekend staan, want dit het gelyk of hulle een of ander piesangrepubliek verteenwoordig. En dan gaan staan en sê die kaptein van die vrouehokkiespan ’n tiende plek is goed genoeg! Vir haar wil ek net sê: dit mag vir julle goed wees, maar baie ver van great!

En great is wat nodig gaan wees om in 2016 in Rio de Janeiro beter te vaar. ’n Ontevredenheid met goed genoeg en ’n passievolle strewe na great.

Benewens al ons medaljewenners, benodig ons vir Rio meer atlete soos Anaso Jobodwana (200 m), Willem Coertzen (tienkamp) en Burry Stander (bergfiets) wat bereid is om hulle alles op die spel te plaas.

Minder politiek in sport en meer bekwame administrateurs vir wie dit nie oor ’n baadjie met ’n badge gaan nie. Mense wat dalk al self die sport beoefen het en daarom die behoeftes van die atlete verstaan. Mense wat dalk selfs bereid is om by die huis te bly sodat daar meer geld vir die atlete kan wees.

Meer borgskappe vir ons atlete uit die privaatsektor sodat hulle ’n slag professioneel kan voorberei om met die wêreld te kompeteer.

Nou hoor ek jou al vra: Wat weet jy?

Weet self nie, maar ek kyk in hoë-definisie na die Spele. Grootskerm.

Weet jý hoe lyk dit as ons goud in HD kry? Pure groen-en-goud!

Maar weet jy hoe lyk dit as die bubble bars?

Moerse swak!

It’s what I came here to do, I’m now a legend. – Usain Bolt

My mother used to tell us in the mornings Carl put on your shoes, Oscar you put on your prosthetic legs… So I grew up not thinking I had a disability. I grew up thinking I had different shoes. – Oscar Pretorius

Inspire a generation is our motto. Not necessarily Create a generation, which is what they sometimes get up to in the Olimpic village. – Boris Johnson (London Mayor)

Image: FreeDigitalPhotos.net

Erkenning is die superglue van menswees

By Rian Truter on August, Tuesday 14 2012 in 2012, Education, Leadership 6

Twee belangrike besigheidsbeginsels is, volgens my beskeie mening, in Die Bybel opgeteken. Nie in ’n selfhelp-treffer of in die een of ander handleiding oor leierskap nie.

# 1: Werp jou brood op die water, eendag kry jy dit terug. (Pred 11: 1)

# 2: Alles wat julle wil hê dat die mense aan julle moet doen, moet julle ook aan hulle doen. (Matt 7:12)

En dit is oor die tweede een wat ek iets op die hart het.

Ek verstaan nie hoe leiers nie dié eenvoudige konsep onder die knie kan kry nie. Was dit nie deel van hulle MBA nie of is dit net ’n basiese tekortkoming in hulle menswees?

Tom Peters skryf dat acknowledgement beslis die sleutel tot mense se harte is.

Yes, we all want to matter, to register, to be at the heart of things. And, moreover, we want to be seen by others as mattering and as at the heart of things. And yet, in my experience, even the smartest bosses don’t “get it” as often or more often than not.

Hy vertel dié storie van president Ulysses S. Grant (1869 – 1877):

General U.S. Grant, during his presidency, made giant steps, the last, alas, for a long time, toward healing the Union after the Civil War. Grant’s approach was deeply imbedded in his belief system. A quote from a Confederate soldier’s diary, at the end of a bloody battle that had resulted in a Confederate surrender, is highly illuminating. Grant biographer Jean Edward Smith explains: “The [Union senior] officers rode past the Confederates smugly, without any sign of recognition, except by one. ‘When General Grant reached the line of ragged, filthy, bloody, despairing prisoners strung out on each side of the bridge, he lifted his hat and held it over his head until he passed the last man of that living funeral cortege. He was the only officer in that whole train who recognized us as being on the face of the earth.’”

En dan sê Tom: I’m an old man, and an old soldier (sailor, actually), and whenever I read that aloud in a seminar, I tear up. What can I say? I can say: Oh, the power and the glory of human acknowledgement! And hats way off to General Grant!

Hoe dan nou gemaak meneer/mevrou die CEO?

Vergeet bietjie van jouself en onthou die betekenis van Ubuntu: ’n Mens is eers mens deur ander mense.

Begin vandag nog om in die mense wat vir jou werk (regstelling; saam met jou werk!) belang te stel. Vergeet ’n bietjie van die bottom line en onthou generaal Grant op die front line.

Antwoord die volgende eerlik:

Hoeveel keer sê ek dankie? (Opreg bedoel?)
Hoeveel dankie-sê-briefies of sms’e stuur ek?
Hoe spoedig doen ek bogenoemde?
Groet ek almal? (Van die skoonmaker tot die visie-president?)
Ken ek almal? (Leer by David Kramer: Sê vir my wie is u/’n Hofmeyer van Montaqu/getroud met ’n van Deventer van Barrydale/Ek ken jou pa se tante op Bonnievale/Ja, sy was la Grange van Ladysmith/Rossouw is sy getroud, ja nou verstaan ek dit…)
Hoe luister ek? Afgesaagde een dié, maar steeds duik ons lelik in die hek met hierdie ou toetsie. Konsentreer volgende keer en ek wed jou jy gaan ontdek dat jou gedagtes gedurende die gesprek afdwaal. Of erger nog dat jy reeds halfpad die oplossing/antwoord het!
Celebrate ek small victories? (Van die netjiese beddings tot die miljoen dollar kontrak.)
Stap ek voor? Of praat ek net voor?
En as jy praat, praat jy ék of ons?
Is ek daar waar die tekkie die teer tref? (Teenwoordigheid is alles.)

Met goed soos die is dit maklik om jouself amper net regmerkies te wil gee, want ek is mos nie só nie! Maar wees ’n bietjie braaf en vra ander of jy nie dalk tog só is nie? Dalk net ’n klein bietjie. En net soms?

Wat ook al die uitslag mag wees; begin vandag om aan ander te doen soos wat jy wil hê hulle aan jou moet doen.

Jy sal verbaas wees!

Gaan lees Tom Peters se volledige artikel by http://www.tompeters.com/docs/Acknowledgement.BECKER.0730.12A.4234.doc.4234.doc

The deepest principal in human nature is the craving to be appreciated. – William James

A soldier will give you his life for a bit of colored ribbon. – Napoleon

I’ve learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel. — Maya Angelou

It doesn’t take a hero to order men into battle. It takes a hero to be one of those men who goes into battle. – Norman Schwarzkopf

Image: FreeDigitalPhotos.net

As die pawpaw die fan tref!

By Rian Truter on August, Tuesday 7 2012 in 2012, Education, Life, Presentations 1

Die goeie ou dae.

Dit tref my nou die dag weer hoe maklik ’n mens dié cliché gebruik. So ‘n amper instinktiewe gryp daarna; soos ’n lekker ou reddingsboei.

Veral as die pawpaw die fan tref.

Dan wil ons net met alle geweld terug na die goeie ou dae. Terug na daardie magiese toestand voor die pawpaw vrugteslaai geword het!

Harvard Business Review gee die volgende raad vir hierdie sopperige situasie:

1. Stop: Moenie sommer net besluite neem nie. Gee jouself ’n rooi kaart en dink eers voor jy tot aksie oorgaan.

2. Oorweeg jou opsies: Moenie tyd mors om te tob oor hoe dinge anders kon gewees het nie. As jy net dit of dat gedoen het, sou die pawpaw dalk die fan gemis het. Dit het nie! Oorweeg nou, met al die inligting tot jou beskikking, die beste oplossing vir die probleem.

3. Beweeg vorentoe: Gebasseer op jou beoordeling van die situasie, kom tot ‘n besluit en verbind jou daartoe. Selfs al is dit dalk nie wat jy sou wou hê nie, dit is die beste wat jy op daardie oomblik het.

Dit is onmoontlik om die toekoms te probeer voorspel. Hoe jy egter daarop gaan reageer, is baie belangriker as die goeie ou dae.

Losers live in the past. Winners learn from the past and enjoy working in the present toward the future. – Denis Waitley

I never think of the future. It comes soon enough. – Albert Einstein

My interest is in the future because I am going to spend the rest of my life there. – Charles F. Kettering

Rudi laat D’Aria se wyne sing!

By Rian Truter on July, Sunday 29 2012 in 2012, Wine 6

Saam met Rudi in D'Aria se proelokaal.

Dis nat en koud in die Kaap toe ek op D’Aria opdaag vir my onderhoud met Rudi von Waltsleben.

Hy is ’n paar minute laat, want hy moes vroegoggend Barrydale of iewers toe vir wynsake en die een lorrie wat moes oplaai was laat en so gebeur dit dat alles in mekaar se pad kom staan.

Maar Rudi, soos ek sal agterkom, laat nie sommer toe dat goed in sy pad kom staan nie. Hy kom letterlik aangehardloop vir ons afspraak. Gefokus en gereed!

Ons verskuif na die warmer binnekant van die restaurant en soos die gesprek vorder, ontdek ek hierdie wynmaker het baie meer fasette as wat ek van weet. Amper soos die russiese Matryoshka-poppies. Net as jy dink jy het nou die laaste van die poppies uitgehaal, ontdek jy daar is nóg een!

Tydens die gesels ontdek ek Rudi von Waltsleben is nie net ’n wynmaker nie. Hy skryf en sing sy eie musiek (nog een uit die noordelike voorstede), is ’n uitstekende sjef, skryf stories en draaiboeke en het boonop ’n graad in die Regte.

Rudi het in Bellville grootgeword en aan die Hoërskool Bellville gematrikuleer. Op skool het hy aan verskeie aktiwiteite deelgeneem en onder andere rugby en krieket gespeel. Hy neem ook Grafiese Kuns as vak en word gedurende sy skoolloopbaan as ‘n Santam Kinderkunswenner aangewys.

Na skool gaan hy Universiteit Stellenbosch toe om Regte te studeer. Hy gaan tuis in Dagbreek en volgens Rudi het die koshuis ’n groot invloed op sy lewe gehad. Dit was dan ook hier waar hy sê hy wyn eers regtig leer waardeer het.

Die kreatiwitiet van die wynmaakproses en sy nuutgevonde liefde vir wyn laat hom dan, terwyl hy nog besig is om regte te studeer, besluit om wynmaker te word. Maar wat Rudi begin, dit maak hy klaar. Hy voltooi sy regstudie en gaan daarna na Elsenburg waar hy hom as wynmaker bekwaam.

Na Elsenburg konsulteer hy vir vir sewe plase in die Paarl waar Nico Vermeulen ’n groot invloed op hom het.

As gevolg van Rudi se pa Johan se verbintenis met die plaas, is Rudi van jongs af met D’Aria gemoeid. Gedurende vakansies het hy wingerd geplant en orals uitgehelp. Aanvanklik het D’Aria net druiwe aan kelders gelewer, maar op aanvraag van die restaurant het daar ’n behoefte na die plaas se eie wyn ontstaan.

Die kelder was dan ook Rudi se idee en van 2007 is hy permanent as wynmaker op D’Aria. Interessant om daarop te let die D’Aria-wyne, as gevolg van Rudi se liefde vir musiek, name het wat met musiek gekoppel is.

Om meer van die mens, Rudi von Waltsleben, te wete te kom het ek hom die volgende vrae gevra:

• Waarom het jy ‘n wynmaker geword?

Ek is nie ’n resepmens nie en daarom het die kreatiwiteit van wynmaak my aangetrek. Soos gesê, ek het eers Regte geswot, maar terwyl ek op Stellenbosch was het ek regtig wyn leer waardeer. Ek het toe besluit om te gaan wyn maak, maar het eers my regskursus voltooi en toe Elsenburg toe gegaan.

• Wat is die beste wyn wat jy ooit gemaak het?

Die D’Aria Songbird 2010. (Winemakers Choice Diamond Award 2011)

• Wat is die beste wyn wat jy gedrink het?

’n Pinot Noir uit Burgundy. Kan die naam nie meer onthou nie en ’n Chardonnay van Peter Michael uit die Napa Vallei.

• As jy nie ‘n wynmaker geword het nie, wat dan anders?

Musikant. Ek skryf musiek en sing self. My tweede CD verskyn binnekort.

• Wat is onafgehandel op jou bucket list?

F1-resies in Monaco; fietstoer deur Viëtnam en Kambodja en salm vang bo in Noorweë.

• Troeteldier(e)

Geen troelteldiere op die oomblik nie.

• Gewildste TV-program

Ek kyk nie eintlik TV nie. Om die waarheid te sê ek besit nie een nie.

• Watter liedjie sing jy in die kelder/stort/kar?

Alles behalwe my eie musiek.

• Jou lewensmotto?

’n Mens is instaat om alles te doen wat jy wil. My Oupa was vir my ’n voorbeeld hiervan. ’n Mens ken eintlik nie jou limiet nie en wat jy wil doen, dit kan jy.

• Wat dink jy van bokswyn?

Daar is niks fout daarmee nie. Dit dra maklik.

• Watter wyn drink jy as jy nie jou eie drink nie?

’n MCC van Chabivin.

• In watter kultivar het Jesus die water by die troue in die Nuwe Testament verander?

Shiraz. So ‘n groot, vol ronde een.

• Tent of hotel?

Tent

• Hoe ontspan jy?

Braai vleis en luister na musiek. Ek maak ook graag kos. Ek dink ek kook vir ontspanning!

In die proeglas:

Songbird Sauvignon Blanc

Vintage: 2011

Varieties: 100% Sauvignon blanc

Region: Durbanville, Western Cape

Yield: 6 ton per ha

Age: 11 years

Analysis: Alc 14% by vol

Vinification: The grapes are picked by hand and placed into small lug boxes. At the cellar, berries are again sorted by hand before going into the press. After pressing, the juice spends about 24 hours on the skins. Most is then transferred into 1 000-litre stainless steel tanks for fermentation, while a small amount (about five percent) goes into the barrel. After three months on the lees, a selection is made from the various tanks and blended with the barrel-fermented component.

Description: A complex Sauvignon blanc, combining aromas and flavours of green pepper, asparagus and goosberries with tropical fruit and hints of grapefruit on the finish. The palate is full, yet elegant.

Food: A serious food wine calling for white meats, from fish and shellfish to chicken and pork. Ideal with vegetarian dishes as well.

www.dariawinery.co.za

(021) 801 6772

Ek soek jou in my wynglas, ek soek jou in my dop. Jy loop hier rond in my kop. – Dozi

Wine makes every meal an occasion, every table more elegant, every day more civilized. – Andre Simon

Compromises are for relationships, not wine. – Sir Robert Scott Caywood

Die kelder op D'Aria.

Proelokaal

Rudi besig met 'n optrede.

‘n Vreemde leermeester

By Rian Truter on July, Wednesday 18 2012 in 2012, Education, Life, Presentations 12

Garr Reynolds het tydens ’n TED-konferensie ’n skitterende aanbieding met die titel The Ten lessons from Bamboo gelewer. Omdat ons in Suid-Afrika nie so vertroud soos die Oosterlinge met bamboes is nie, het ek dit tong in die kies, vir my generasie wat nog die rottang geken het, aangepas.

Die rottang, hoor ek ’n afkeurende gefluister.

Hokaai! Byt net gou vas!

Voor al die Green Peace- en anti-lyfstrafaktiviste uitasem raak en na hulle hartpille gryp, laat ek dadelik sê dat ek 100% teen onsinnige lyfstraf gekant is. Lyfstraf ís en wás nog nooit ’n alternatief vir goeie dissipline nie.

Maar soms is dit al uitweg. In baie gevalle kan ek, en sekerlik vele ander, getuig dat ’n pak slae op sy tyd wondere gedoen het. En weer praat ek van gesonde tugtiging; nie mishandeling nie!

‘n Punt van opmerking: vandag se generasie wat nie meer lyfstraf mag ontvang nie, speel gewelddadiger TV-speletjies as wat ’n pak slae ooit kan wees!

Nou dat die lug gesuiwer is, die lewenslesse:

1. Wat swak lyk, is eintlik sterk: Ou Bulletjies se rottang het maar ietwat pieperig gelyk. Nie lank of dik nie. Beslis nie so sterk soos ‘n telefoonpaal nie, maar sterk genoeg om enige balhorige wetenskapklas tot orde te roep. Ons onderskat maklik mense omdat hulle nie groot of sterk lyk nie. Onthou wat die Jedi-meester gesê het: Size matters not. Look at me. Judge me by my size do you?

2. Buig, maar moenie breek nie: Elke keer gewens die bleddie ding wil breek, maar al wat dit doen is buig. Buig om jou boude! Meer nog; ek was elke keer vasbeslote om nie te huil nie, al was dit hoe seer. Buig, maar nie breek nie! ’n Buig-maar-nie-breek-nie-houding is een van die geheime van die lewe. Amper ’n go with the flow, want as jy vir elke terugslag van die lewe sou breek, sou hulle jou gou op die krytvloer uittel. Ons raak egter so rigied en stram in leefwyse dat ons sommer knak en breek as iets anders as dit wat ons glo die waarheid is, oor ons pad kom. Dit is dan wanneer ons blikkieskos begin opgaar en kragopwekkers vir die spreekwoordelike duisternis wat kom, koop.

3. Gooi ankers uit: Die bamboesplant weerstaan blykbaar die woeste storms as gevolg van sy unieke wortelstelsel. Terwyl groot bome in die woud omgewaai word, bly hy stewig geanker. As jy diepgewortelde waardes het, dan kan die storm maar kom. Ongelukkig is dit vandag met waardes soos met standaarde. Daar is so baie om van te kies!

4. Sit jou brein in ’n laer rat: As jy buk en gereed maak vir die pak wat kom, was daar min ander dinge waaraan jy gedink het. Vandag besef ek eers dit was terapie! Mense betaal groot geld om net hulle gedagtes te fokus en tot stilstand te bring.

5. Altyd gereed: Ek het nog nooit gehoor van ’n rottang wat eers moes opwarm voor jy dit kon gebruik nie. Altyd reg vir aksie. Die lewe gaan nie eers vra of iets met jou kan gebeur nie. Dit gebeur net. Ons moet altyd gereed wees vir wat na ons kant toe kom. Die lofprysing en ook die pak slae. Dis eers wanneer jy die sjampanje in jou yskas hou dat jou lotto-wen jou nie onverhoeds betrap nie. Maar dit is ook as jy verstaan wat Scott Peck bedoel as hy sê life is difficult, dat jy regtig begin leef.

6. Wysheid in leegheid: Kloof ’n rottang in twee, so asof jy ’n vlieër wil maak, en jy sien die rottang is hol van binne. Vele pakke slae was die gevolg van te veel hubris, soos die geleerde mense sal sê. Te vol wees van jouself, te aanmatigend. Ons lewens is ook so. Vol, voller, oorvol. Nie tyd genoeg nie en my kop hou nie op met rondspring van die een ding na die ander nie. Veral volwassenes is so vol van wat hulle weet, dat niks of niemand hulle iets kan leer nie. ’n Mens kan net iets byleer as daar plek is om iets nuut by te sit. Maak jou self net ’n slag leeg dat jy weer met nuwe idees en gedagtes gevul kan word.

7. Verbind jou tot groei en vernuwing: Miskien is dit die hoofles van enige pak slae? Commitment om dit nie weer te doen nie en om te leer uit die fout(e) wat jou tot by hierdie punt gebring het.

8. Eenvoud is kragtig: So ‘n eenvoudige stukkie apparaat, maar tog só bruikbaar. Sonder fieterjasies en gebruikersvriendelik. Steve Jobs sou gewens het hy het dit ontwerp! Dit is nie altyd die duurste en blinkste dinge in die lewe wat die meeste vreugde of bevrediging gee nie. Geluk word omtrent altyd in die eenvoudige dinge gevind.

9. Bons terug: ’n Rottang het die vermoë om na elke hou weer na sy oorspronklike vorm terug te keer. Maar nie almal in die lewe kan dit doen nie. Party van ons kan maar net nie weer opkom en aangaan na ’n lewensles nie. Na ’n pak slae is dit die beste om maar op te staan, jou af te stof (letterlik en figuurlik) en aan te gaan. Ons moes nog dankie sê ook! Veel later het ek besef die dankie was vir die les geleer en nie vir die straf wat ek ontvang nie.

10. Lag en die wêreld lag saam: Vreemd vir ‘n loesing, maar blykbaar bevat die Chinese karakter wat glimlag of lag beteken, ook twee simbooltjies wat bamboes beteken. Het my niks gehelp nie, hoor ek jou sê. Maar miskien is die wete, dat die rottang in ‘n ander deel van die wêreld met vreugde geassosieer word, soos a spoon full of suger helps the medicine goes down van Mary Poppins?

My goeie vriend Hentie Gericke sê altyd ons lag te min. En hy is só reg. Dwarsoor die wêreld betaal maatskappye groot geld aan ghoeroes om hulle werkers te laat lag, want die direkteure besef lag en laat lag, speel ’n groot rol in liggaamlike en geestelike gesondheid.

Dalk moet hulle net die rottang gebruik?

Ek weet nie, maar al hierdie goed wil my laat opstaan om met nuwe insig te gaan dankie sê aan almal wat my hierdie lesse geleer het.

Empty your mind, be formless, shapeless – like water. Now you put water into a cup, it becomes the cup, you put water into a bottle, it becomes the bottle, you put it into a teapot, it becomes the teapot. Now water can flow or it can crash. Be water, my friend. – Bruce Lee

We must all suffer one of two things: the pain of discipline or the pain of regret or disappointment. – Jim Rohn

The nice thing about standards is that there is so many of them to choose from. – Andrew S Tanebaum

John Stephen Akhwari: Goud vir laaste!

By Rian Truter on July, Thursday 12 2012 in 2012, Education, Life, Presentations 6

Het jy al van John Stephen Akhwari gehoor?

Nog nie?

Moenie sleg voel nie. Bitter min mense weet wie hy is.

Maar nou dat die Olimpiese Spele net ’n week of twee weg is, dink ek onwillekeurig meer aan hom. Elke reklameflits op die TV laat sy storie weer opvlam en dwing my om verder van hom te vertel.

John Stephen was in 1968 lid van Tanzanië se olimpiese span van drie atlete! Hy was ‘n marathonatleet wat op die laaste dag nog ’n kans gestaan het om ’n medalje vir sy land huis toe te bring.

Maar op Sondag 20 Oktober 1968 het sake nie verloop soos hy gehoop het dit sou nie. Die lugdruk pla hom sommer met die wegspring en vroeg in die wedloop val hy en beseer hy sy knieligamente. Hy staan egter op en voltooi bebloed en al strompelend die wedloop.

Die merkwaardigheid van Akhwari se prestasie lê eerstens opgesluit in die feit dat hy die wedloop voltooi het. 75 Atlete het weggespring, maar net 57 het dit klaar gemaak. En hy was beseer genoeg om te sê tot hiertoe en nie ‘n tree verder nie.

Wat sy wedloop egter nog merkwaardiger maak, is dat hy nie gewen het nie! Gewoonlik verwag ons ’n Walt Disney-einde met die held wat ten spyte van terugslae steeds triomfeer.

Nie in sy geval nie. John Stephen kom heel laaste. Nie net laaste nie; die wenner is reeds meer as ’n uur gelede oor die wenstreep. Akhwari se tyd kon amper met ’n almanak gemeet word!

Die merkwaardigste gebeur toe ’n verslaggewer hom na die wedloop vra waarom hy dan aanhou hardloop het? Waarom het hy nie net opgehou nie?

Verbaas het Akhwari geantwoord: My country did not send me to Mexico City to start the race. They sent me to finish.

Sjoe, John my kaptein! Wat ‘n antwoord!

Hoeveel keer gooi ons nie sommer tou op nie?

Dit voel amper vir my of die moderne samelewing met ’n wit vlag in die sak gebore word. Gereed om dit op te steek en oor te gee as dinge net ietwat moeilik of rof raak.

Ons kinders stop netbal speel as hulle uit die eerste span gedrop word. Tweede span is nie goed genoeg nie. Net eerste of niks.

Wat dan van John Stephen Akhwari? Waar sou hy moes speel?

Miskien is dit omdat ons nie altyd weet waarheen ons oppad is nie. As jy nie ’n einddoel in sig het nie, is dit makliker om tou op te gooi. John het geweet waar sy eindpunt was. In die stadion.

Miskien is dit omdat ons te graag vir die skare wil speel. Kyk maar Saterdag na Saterdag hoe soek die rugbyspelers hulself op die groot skerm van die stadion. Daar was bitter min toeskouers om vir John hande te klap. Die wat egter daar was, was bevoorreg om een van die grootste oomblikke in die olimpiese geskiedenis te aanskou.

Miskien is dit omdat ons nie weet vir wie of hoekom ons dit doen nie? Dit lyk vir my almal doen net iets as dit vir hulle eie gewin is. Dis net ék ék ék. En as ek nie baat nie, dan doen ek dit eenvoudig net nie. John het geweet hy doen dit vir sy land, want hulle het hom met ’n opdrag gestuur. Maak klaar wat jy begin!

Jy wil by my weet wie gewen het.

Die wenner was ’n Ethiopiër met die naam Mamo Wolde.

Maar kom ek wed jou dat jy sy naam nie gaan onthou nie. John Stephen Akhwari sin wel.

En hy het nie eens ’n medalje gekry nie!

Ek wonder net wat het van die ander agtien, wat nie klaar gemaak het nie, geword?

Most important thing in the Olympic Games is not to win, but to take part; just as the most important thing in life is not the triumph but the struggle. The essential thing is not to have conquered, but to have fought well. – Olympic Creed

Perseverance is the hard work you do after you get tired of doing the hard work you already did. – Newt Gingrich

Men do not quit playing because they grow old; they grow old because they quit playing. – Oliver Wendell Holmes

Image: www.ficomaulana.com

‘n Helse Definisie

By Rian Truter on July, Wednesday 4 2012 in 2012, Education, Life 2

Ek sit nou die dag, tydens ons onderwyskongres, oopmond na Braam Malherbe en luister.

Die man is amper so aan die gang soos daai batteryhasie wat net nie tot rus wil kom nie!

Dié dag kry ek baie stof tot nadenke, maar die een gedagte wat regtig my senuweepunte laat kortsluit, is die volgende:

A wonderful definition of Hell: Arriving at the end of your life and meeting the person you could have been.

Whoa! Stop die lorrie!

Wat ’n skok en ontnugtering moet dít nie wees nie!

Veral as jy onder die indruk verkeer dat jy ’n ietwat oraait lewe gelei het.

Dit moet die toppunt van vertwyfeling wees om te besef dat jy soveel meer kon gewees het!

En om dan elke dag en elke oomblik te moet dink aan al die geleenthede wat jy deur jou vingers laat glip het.

Dalk erger nog; om te weet dat net jy hiervoor verantwoordelik is.

Ek dink ek verstaan nou waarom Braam so aan die gang is …

My philosophy is that not only are you responsible for your life, but doing the best at this moment puts you in the best place for the next moment. – Oprah Winfrey

If you are going through hell, keep going. – Winston Churchill

I long to accomplish a great and noble task, but it is my chief duty to accomplish small tasks as if they were great and noble. – Helen Keller

Eina, my China!

By Rian Truter on June, Wednesday 27 2012 in 2012, Life 4

Op die Groot Muur!

Ek is een van daardie mense wat China-betotteld is.

Hierdie betotteldheid het die dag toe ek my voete op die Groot Muur gesit het, begin. Daai dag het China my vasgegryp.

En ’n snaakse soort vasgryp is dit, want aan die een kant wil jy jou verwonder aan China se grootsheid en vernuf, maar terselfdertyd gly daar ’n koue rilling vir sy geheimsinnige andersheid teen jou ruggraat af.

China het dieselfde effek op my as wat ’n disko op ’n non het; dit maak my opgewonde, maar tog ietwat senuweeagtig!

Niemand lig vandag meer ’n wenkbrou oor Made in China nie, want die kenners voorspel mos dat China binnekort die belangrikste moondheid in die wêreld gaan word. En as jy iets goedkoop gedoen wil hê, moenie verder as die Chinese soek nie.

Nêrens word China se fenomenale konstruksievernuf beter ten toon gestel as met die Groot Muur nie. Die omvang daarvan besef jy eers as jy op die muur staan en dit soos ‘n figuurlike draak oor die verafgeleë heuweltoppe verdwyn.

China se Groot Muur is die langste mensgemaakte struktuur in die wêreld. Ongeveer 3 460 kilometer lank. Daar word beweer dat as al die stene in die Groot Muur gebruik word om ’n ander muur te bou, dit die aarde by die ewenaar sal kan omsirkel met ’n muur wat ’n meter dik en 1.5 meter hoog is! Gedurende die Ming dinastie (1368-1644) is ongeveer 90% van China se bevolking gedwing om aan die muur te werk. Volgens skatting het een van hierdie onwillige bouers vir elke meter van die konstruksie daarvan gesterf!

Maar as jy dieper as die Groot Muur en verby die heerlike Dim Sum kyk, besef jy wat daardie senuweeagtigheid in jou aan die gang hou.

Dit is nie net Tiananmen Plein en voorsitter Mao se groot portret wat jou ongemaklik laat voel nie. Ook China se uiters kontroversiële een-kind-beleid, wat baie streng deur die staat toegepas word, laat jou nekhare orent staan.

Die Chinese regering verwys na hierdie beleid, wat stedelike paartjies tot slegs een kind beperk, as ’n gesinsbeplanningsbeleid.

Daar bestaan wel ’n klompie uitsonderings soos byvoorbeeld vir paartjies in die platteland wat die vergunning kry om as die eerste kind nie ’n seun is nie, nog ’n kind te mag hê. Voorstanders van dié beleid meen dit is ’n stap in die regte rigting, want die aarde (en veral China) het reeds te veel mense om ’n volhoubare bestaan te verseker.

Die ander kant van hierdie argument lyk egter nie so rooskleurig nie.

Die probleem met die een-kind-beleid lê nie nie in die toegelate aantal kinders nie. Die kwessie is die gedwonge toepassing van dié geboortebeperkingsmaatreëls deur die staat. Of ouers nou toegelaat word om een of twee kinders te hê, dit bly ‘n skending van basiese menseregte om ‘n vrou teen haar sin ‘n aborsie te laat ondergaan of om haar te laat steriliseer.

Katie Melua sing there are nine million bicycles in Beijing, that’s a fact … Maar terwyl ek my aan die muur verwonder het, was ek salig onbewus van die volgende:

Chinese statistiek toon dat daar elke jaar 13 miljoen aborsies in die land gedoen word. Gemiddeld 35 000 elke dag!
Gedurende die jaar 2000 was meer as helfte van alle aborsies in China as gevolg van geslagskeuse.
Swaar boetes word opgelê vir die oortreding van die een-kind-beleid.
500 Vrouens pleeg elke dag in China selfmoord.
China is die enigste land in die wêreld waar meer vrouens as mans selfmoord pleeg.

Skielik voel my volgende tree op die muur asof ek op iemand se graf trap. Op iemand wat, as gevolg van onmenslike beleide, nie hier sal kan staan nie. Dit voel of ek regtig op AVBOB se stoep speel …

Made in China?

Jy laat my lag!

Eerder ‘n grynslag …

All of us have to recognise that we owe our children more than we have been giving them. – Hillary Clinton

How can happiness feel so wrong? How can misery feel so sweet? – Katie Melua (The Closest Thing to Crazy)

The real struggle for us is for the citizen to cease of be the property of the state. – Adam Michnik

Lees gerus die volgende: A Heart of Freedom – Chai Lee

The Great Run – Braam Malherbe

Gaan kry meer info by: www.womansrightswithoutfrontiers.org

www.allgirlsallowed.org

Tequila en Jeugdag

By Rian Truter on June, Wednesday 20 2012 in 2012, Culinary 4

Tiergarnale met Tequila

Noudat daar sprake is dat ons vakansiedae dalk gaan minder word, het Braaitang en ek gedink ons moet Jeugdag sinvol aanwend. Wie weet; dit mag dalk die laaste een wees?

Ons beskeie bydrae tot die feesdag sou ’n nuwe (OK, niks is ooit nuut in kosmaak nie en daarom sommer dadelik ons erkenning aan almal wat dalk al so iets gemaak het) reseppie wees.

En omdat onse president ons op dié groot dag in Mexiko verteenwoordig, het ons gevoel ’n mexikaanse geurtjie sal gepas wees. Vandaar die uitreik na die bottel met die wurmpie op die bodem. So in solidariteit met onse prez.

Omdat almal vir die vale ontbeen en vlek, het ons besluit om iets anders te doen. Tequila was reeds die hoofrolspeler, maar wat sou saam met dit op die braai werk? Slotsom: prawns! Vir die taalpuriste: garnale.

Nie daai pieperige, pienk goetertjies wat jy in ’n seekosmengsel kry nie. Die egte, regte tiere van die see.

Nou hoe gemaak met die tequila en die garnale? Volg hierdie reseppie stap vir stap en ons belowe jou jy sing voor jy jou kom kry Seeman beter as oorlede Gé Korsten.

Jy benodig:

1 Pak tiergarnale (± 25)
½ Koppie olyfolie
¼ Koppie Tequilla (of dalk ’n bietjie meer…)
1 Rooi ui (Fyn gekap)
2 Knoffelhuisies (Gekap)
1 Rissie (of meer na smaak)
2 Teelepels komyn
Sout en Peper na smaak

Maak nou so:

Voeg al die bestanddele, behalwe die olyfolie, saam.
Gooi nou die olyfolie stadig by die eerste mengsel en roer.
Plaas die garnale in ’n houer of groot plastieksak. As jy die sakopsie kies, wees versigtig om die garnale met die omdraaislag nie te breek nie. Sagte handjies word benodig!
Gooi marinade oor die garnale. Maak seker dat almal met die marinade bedek word.
Bedek met kleefplastiek (as nie in sak nie) en marineer vir ten minste 4 ure in die yskas. Draai so elke uur om vir ‘n egalige bedekking van die marinade.
Braai oor matige kole tot die garnale ’n pienkerige kleur kry (so tusen 6 en 10 minute afhangende van jou hitte en die hoogte bo die kole). Moenie die garnale te lank braai nie, want dan kan jy net so wel die rekke op jou seun se kettie eet!

So ja, sit nou terug. Gooi gister se koerant oop vir die doppe en los die servette, want jy gaan sommer jou vingers skoon lek.

Kom, skink nóg ’n enetjie, want ek sien daar’s suurlemoen en sout op die tafel oor.

Guadalajara!

Op die jeug van Suid-Afrika!

Computers have enabled people to make more mistakes faster than almost any invention in history, with the possible exception of tequila and hand guns. – Mitch Ratcliffe

When life hands you lemons – break out the tequila and salt. – Unknown

Now tequila may be the favoured beverage of outlaws but that doesn’t mean it gives them preferential treatment. In fact, tequila probably has betrayed as many outlaws as has the central nervous system and dissatisfied wives. Tequila, scorpion honey, harsh dew of the doglands, essence of Aztec, crema de cacti; tequila, oily and thermal like the sun in solution; tequila, liquid geometry of passion; Tequila, the buzzard god who copulates in midair with the ascending souls of dying virgins; tequila, firebug in the house of good taste; O tequila, savage water of sorcery, what confusion and mischief your sly, rebellious drops do generate! – Tom Robbins

Lekker op die plaas!

By Rian Truter on June, Wednesday 13 2012 in 2012, Life, Wine 8

Beyers en die krewe van Vermont

Dit moes darem seker lekker gewees het om op só ’n plaas te kon grootword?

Mense maak baie keer hierdie opmerking as hulle hoor dat ek en Beyers broers is. Min wetend dat die plaas waarop ons grootgeword het, ’n agterplaas in Kaapstad was! Bygesê, ’n grote, maar darem nog nie só groot dat ’n mens dit ’n plaas kon noem nie.

Behalwe dat Beyers, vir ’n stadsjapie ’n merkwaardige pad in die Suid-Afrikaanse wynbedryf geloop het, is hy ook ’n besondere mens. Ek hoor al hoe sê jy dis maklik om so te sê, want hy is jou broer! Wat kan jy nou eintlik anders sê?

Maar Beyers is nie net ’n wynmaker nie. En dis ook nie van sy wynmaakvaardighede wat ek wil vertel nie; dit kan jy op ander plekke van gaan lees. Hy is ook politikus, kerkmens, kosmaker, geselser en ’n mens-mens. En dit is oor sy omgee vir mense wat ek wil vertel.

Behalwe vir sy omgee vir elke mens, is dit veral die lot van die mense op Stellenbosch se plase wat hom naby aan die hart lê. Dit was dan ook om onder andere na hulle belange om te sien dat hy figuurlik gesproke op ’n trekker, met die leuse Stem Trekker en maak die plaaslewe lekker, die plaaslike politiek binnegery het.

Seer sekerlik een van die uitdagendste probleme wat die wyndistrikte in die gesig staar, is fetale alkoholsindroom. Baie van die gesinne in die wynland word deur alkoholmisbruik geraak; waarvan fetale alkoholsindroom slegs een aspek is.

Die meeste swanger vroue wat hulle aan alkoholmisbruik skuldig maak, besef nie eens die skade wat hulle aan hul ongebore kind aanrig nie. Hulle het in die meeste gevalle geen, of die verkeerde, voorligting rakende alkohol en swangerskap ontvang.

Die hartseer van verstandelike vertraging en geboortedefekte as gevolg van fetale alkoholsindroom het by Beyers gespook om iets aan hierdie saak te probeer doen.

Hy stig dan ’n paar jaar terug as ’n nie-winsgewende artikel 21 maatskappy die Beyers Truter Fetale Alkoholsindroom Hulpfonds. Saam met prominente Suid-Afrikaners soos Chester Williams en Mbhazima Shilowa het hulle net een doel voor oë – om fetale alkoholsindroom vir eens en altyd op sy plek te sit. Deur middel van die Fonds hoop hy dat hulle genoeg fondse sal genereer om programme te implementeer wat hierdie probleem effektief sal kan aanspreek.

Klik op die Faith-ikoon regs van hierdie blog as jy meer van die Faith Fund wil weet. Of as jy voel jy wil ’n bydrae vir hierdie goeie saak maak.

Pinotage-koning; eerder dienaar. Nie op ’n troon nie, maar plat op die aarde tussen sy mense.

Dis my broer, Beyers.

A benefit consists not in that which is done or given, but in the intention of the giver or doer. – Seneca

Beyers is a great speaker; like Peter de Villiers, he doesn’t always make sense but he’s fascinating to listen to! – Koos Kombuis

Everybody can be great…because anybody can serve. You don’t have to have a college degree to serve. You don’t have to make your subject and verb agree to serve. You only need a heart full of grace. A soul generated by love. – Martin Luther King, Jr.

All you have shall some day be given;
Therefore give now, that the season of giving
may be yours and not your inheritors. – Kahil Gibran

← Previous 1 … 9 10 11 … 19 Next →