Archive | Life

‘n Hond soos Kerneels

By Rian Truter on August, Thursday 29 2013 in 2013, Life 14

Kerneels

Hy was nie net ‘n hond nie. Hy was soos Koos Kombuis oor Kytie sing, ’n vriend vir my.

Dit is nou amper vyf maande dat Kerneels se hart sommer net een skielike dag besluit het om op te hou om bloed te pomp. En ek waag nou eers om daaroor te skryf. Miskien is dit selfs nog te gou, want my trane maak dat en nie die letters op die rekenaar se skerm kan sien nie.

Nie te min. Kerneels was groter as die goue Spaniel wat hy was. Hy was ons leeu, die braaikaptein, Spanjaard en die oortreffende trap van die Energizer Bunny.

Ek moes geweet het dat Kerneels nie normaalweg sou dood nie, want hy het alles met oorgawe en op volspoed gedoen. Selfs op 80 km per uur uit die bakkie geklim. Op sy kop geval. Hom ’n keer of wat geskud en begin aanstap in die teerpad waar hy te lande gekom het. Tipies, Kerneels. ’n Lewende getuienis van pick yourself up, dust yourself off, and start all over again. (Dorothy Fields)

Maar dat hy só skielik dood is, dit kan ek vandag nog nie my kop om kry nie. Of laat ek eerder sê, my hart om kry nie. Oor die gat in my hart wil daar nét nie ’n roof groei nie. Miskien is dit omdat ek nie daar was om afskeid te neem nie. Om regtig die ou leeu te kon groet nie, want sien hy is dood toe ek besig was om die Taj Mahal te bewonder.

Of is dit omdat ek in die hele besigheid my eie verganklikheid sien? Kerneels en ek sou saam oud word. En nou is hy weg. Skielik. Alleen. Sonder om te groet…

En nou moet ek alleen braai.

En oud word …

A dog is the only thing on earth that loves you more than he loves himself. – Josh Billings

If there are no dogs in Heaven, then when I die I want to go where they went. – Will Rogers

Heaven goes by favor. If it went by merit, you would stay out and your dog would go in. – Mark Twain

SA Sport soos ‘n Sandkasteel!

By Rian Truter on June, Wednesday 19 2013 in 2013, Education, Life 4

En daar gebeur dit weer!

Ek bou weer ‘n keer my hoop op ‘n groen-en-goue sandkasteel! Weer bars my bubble soos ‘n oorwerkte Chappies in ‘n senuweeagtige openingskolwer se kake.

Ons Springbokke speel soos slaapwandelaars teen ‘n opponent wat nie eens in dieselfde asem as ons genoem behoort te word nie. Maar Heyneke hou voet by stuk die saak is nie so swak soos dit lyk nie. Ons span is nog jonk en hulle moet leer…

Ek verstaan hom nie mooi nie. Is rugby dan nie ‘n spel vir jongmanne nie? Ek sou sy verweer verstaan as die manne almal in hul veertigs was, maar te jonk? Miskien bedoel hy in ondervinding te jonk? Maar dit klop ook nie met die statistiek wat Naas en irriterende Ashwin op hul flatscreen wys nie.

Ek dink eerder daar waar Meyer se kop in die sand gedruk is, kan hy nie mooi die modder van die sandkorrels onderskei nie. Of miskien probeer hy vir Peter Div napraat, maar dit gaan hy nie sommer regkry nie! Peter kon ten minste praat!

Ons jongmanne – die 0.20’s – maak skande in Frankryk. Trek weg teen ‘n power VSA en almal dink die wêreldkampioene gaan hierdie jaar amok maak. Rom rom rom! Maar helaas. Weer vee die eerste beste ou brandertjie ons sandkasteel se fondasie onder hom uit. Nóg ‘n span chokers en ek huil saggies in my groen trui.

En dan die cherrie op die koek. Ons ware chokers, die Proteas kry dit weer reg om te wys hoe swak Suid-Afrikaanse sport nou regtig is. Hoeveel keer het ek nie gesê dat ek nou klaar is met hulle nie? En elke keer dwing my patriotisme en hoop my terug om nóg ‘n keer te kyk. Nóg ‘n keer te hoop. En om nóg ‘n keer met my hoop in flarde in my hande te sit.

Nóú is ek klaar.

Maar vir wie moet ek nou ondersteun? Die Bafana Bafana? Ons netbal of hokkie? Ek weet nie so mooi nie.

Maar miskien begin die nate al in ons skoolsport lostorring. Veral as ‘n pa ‘n skool vir R2 miljoen wil dagvaar omdat hulle nie sy seun as hul skool se eerste krieketspan se kaptein wil kies nie! En dan is die skool sommer ook nog rassiste op die koop toe. Verregaande, maar wat verwag jy as ons Minister van Nasionale Onderwys glo 30% is goed genoeg? As drie uit tien ‘n slaagsyfer is, dan is verloor seker nie te vrot nie!

O, ja. Amper vergeet ek van ons Minister van Sport. Fikile Mbalula wil miljoene spandeer om ‘n Oscaraand vir ons sportmanne en –vroue te hou. Ek wil weet vir wát en vir wie? Wie van hulle verdien meer as koue water en die sout van ‘n nasie se trane?

Of het dit iets met ons nasionale embleem te make? Verbeel ek my of verlep ‘n protea net makliker as wat ‘n springbok kan pronk?

Maar wie weet? Eendag wen ons vir Switzerland in kaasmaak.

Of gaan my hoop my hier ook beskaam?

Losers make promises they often break. Winners make commitments they always keep. – Dennis Waitley

Boom, crush. Night, losers. Winning, duh. – Charlie Sheen

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope. – Martin Luther King JR.

Twee moerse stories

By Rian Truter on June, Wednesday 12 2013 in 2013, Education, Humor, Life 2

As jy sensitief is vir die woord moer, moet asseblief nie verder lees nie!

Pieter van Jaarsveld vertel nou die dag van die juffrou wat by die skool vir dowes op Worcester skool gehou het.

Op een goeie dag moes sy ’n groep kinders Kaap te vergesel vir die een of ander funksie. Maar omdat sy eers vinnig iets in die Paarl moes gaan optel, besluit sy om met haar eie kar te ry.

Die eerste deel van die rit ry sy agter die bus en hou dop dat niks verkeerd loop nie. Maar in die pas (nog voor die tyd van die tonnel) besef sy dat sy moet opskud as sy nog in die Paarl wil aangaan en nie na die bus in die Kaap wil aankom nie.

Sy besluit om die bus verby te gaan, maar die wat die pas goed ken, weet dit is makliker gedink as gedoen. Na vele probeerslae, en ten aanskoue van die kinders in die bus, besluit sy dis nou of nooit. Sy pluk haar 1200 Datsun agter die bus uit en begin verby steek.

Halfpad verby, verskyn ’n lorrie uit die mis en sy besef hier kom groot fout. Sy trap die petrolpedaal plat teen die vloer en loer uit die hoek van haar oog waar die bus hom bevind. Wat sy sien is egter nie net die bus nie, maar ook een van die kinders wat vervaard besig is om ’n gebaar, wat soos iemand wat besig is om ‘n gaskraan oop en toe te draai, te maak. So ’n wilde draai na links en dan terug na regs, na links en dan weer na regs.

Met die bestiering van Bo en haar eie vernuf, glip sy net betyds voor die bus en die aankomende lorrie in. Verward en natgesweet laat waai sy die berg af. Soos sy tot verhaal kom, begin sy wonder oor die teken wat die kind gewys het. Sy ken gebaretaal goed, maar dié gebaar en sy betekenis is vir haar duister.

In die Kaap aangekom, vra sy die kind wat beteken die gebaar wat hy gemaak het. Sy ken dit nie

Hy sê: Nee, ju-ju-ju-frou. Ek w-w-wou ma-maar ne-ne-net sê ju-ju-frou is in ju-ju ju-frou se moer!

In ons Geskiedenisklas in matriek was daar een van die manne wat die onderwyser se geduld uiteindelik tot op die uiterste gerek het. Die gesprek het min of meer soos volg verloop:

Onderwyser: Lourens, kan jy vlieg?

Seun : Nee, meneer.

Onderwyser: Lourens, kan jy kruip?

Seun: Ja, meneer.

Onderwyser: Lourens, kruip dan in jou moer in!

If you can’t laugh at yourself, then who can you laugh at? – Tiger Woods

The one serious conviction that a man should have is that nothing is to be taken too seriously. – Samuel Butler

When angry, count to four; when very angry, swear. – Mark Twain

Foto: John Kasawa/FreeDigitalPhotos.net

Geloof – ook in jouself!

By Rian Truter on May, Tuesday 28 2013 in 2013, Education, Life, Spiritual 8

Geloof is om te glo. Onwrikbaar te glo.

Gewoonlik dink ons aan die begrip van geloof binne ’n religieuse konteks en nie binne ons persoonlike ruimte nie.

Soms wil dit vir my boonop lyk of sommige mense makliker binne ’n godsdienstige konteks kan glo, as in ’n persoonlike konteks.

Miskien is dit omdat baie van ons so Calvinisties grootword dat die gedagte, dat jy in jouself kán en mág glo, summier in sy spore versmoor word. Die eie ek word amper as iets harkoppig en as antagonis vir die goeie ek voorgehou. Om in jouself te glo, grens aan selfverheerliking en dít is ’n groot taboe.

Menige klaskaptein het al ’n verkiesing met een stem verloor, want hy het vir iemand anders gestem. Nie vir homself nie, want dit doen jy nie. As ek dan vir hom vra of hy glo die ander kandidaat is beter as hy, dan sê hy nee, maar jy mag mos nie vir jouself stem nie!

Kurrikulums en werkplekke promofeer spanwerk en saamwerk as vaardighede wat ’n suksesvolle toekoms verseker. Glo aan die krag van die ons en nie die ek nie.

Is dit dan enigsins vreemd dat ons in ’n samelewing leef waar so baie mense opsoek is na hulle eie identiteit? Hoe kan jy weet wie jy is as jy nie in jouself kan en mag glo nie?

En as die papaw die fan tref, dan gryp ons die selfhelpboeke en lees daarin dat die eerste stap op die pad van herstel, is om in jouself te glo!

Ons glo liewer enige iemand anders as wat ons onself glo. Mense met titels en ampte weet skynbaar die beste. Skrywers en sangers gee raad van hoe om gewig te verloor tot hoe om swanger te raak. En ons volg dit slaafs.

Dit het tyd geword om ons kinders te leer dat die ek net so belangrik soos die ons is. En dat hulle in hulle self moet glo. Dat hulle in hulself mag glo. En dat dit nie verkeerd is nie.

Kom ons hou op om kinders groot te maak wat liewer gesien word as wat hulle gehoor word. Kom ons leer hulle hoe hulle moet maak om gehoor te word.

Ek dink geloof in jouself, of kom ons noem dit sommer selfvertroue, gaan die nommer een oorlewingsvaardigheid vir kinders word.

Sonder hierdie vaardigheid gaan hulle vir iemand anders werk. Gaan hulle nooit hulle eie drome verwesenlik nie, want iemand anders met ’n titel of amp gaan voorgee om meer oor hulle toekoms te weet as hulle self.

Miskien is my alma mater se leuse van toepassing: Wees uself. Maar dan gaan die spreekword verder deur te sê … vra ek vir iemand, maar hy kon nie, want hy was niemand!

Behoede my van dié dag!

Be yourself; everyone is already taken. – Oscar Wilde

It took me a long time not to judge myself through someone else’s eyes. – Sally Field

If being an egomaniac means I believe in what I do and in my art or music, then in that respect you can call me that … I believe in what I do, and I’ll say it. – John Lennon

‘n Gegewe Perd

By Rian Truter on May, Wednesday 15 2013 in 2013, Life 8

Die spreekwoord sê ‘n mens moet ‘n gegewe perd nie in die bek kyk nie.

Laat ek dié spreekwoord gou verduidelik, want ons ken mos nie meer idiome nie. ‘n Perd se kondisie kan bepaal word deur na sy tande te kyk. Om dus die waarde van jou geskenk – sou dit ‘n perd wees – te bepaal, moet jy die toestand van jou geskenk se gebit beoordeel. Min tande; swak geskenk! Baie gesonde, wit tande: goeie geskenk!

Laat dit nou maar só wees, maar na die hoeveelste spreekwoordelike gegewe perd van onderbroeke, dasse of skroewedraaiers raak dit darem net vir enige ontvanger van dié perd net een te veel!

Die gee van sinvolle en funksionele geskenke is voorwaar ‘n kuns. Menige geskenk het al baie ongemak en selfs aanstoot veroorsaak.

Selfs die gee van ‘n geskenk om dankie te sê vir ‘n aandjie uit, kan groot konsternasie in ons multikulturele wêreld veroorsaak. Dit mag selfs die spreekwoordelike Trojaanse perd in ‘n vriendskap loslaat.

Ek is seker jy het al met blomme onder die arm by ‘n ete opgedaag. Dalk gedink jy is oulik, maar as dit ‘n bos frangipani’s vir ‘n Indiese dame was, sou jy nie te gewild gewees het nie. Frangipani’s word in Indië met begrafnisse geassosieer.

Moet ook nie in China vir jou gasheer ‘n horlosie as geskenk gee nie, want ‘n horlosie simboliseer die dood. Sakdoeke simbolisieer vir Italianers verdriet en enige skerp item soos ‘n mes of sker is ‘n uiters onvanpaste geskenk.

Moet ook nie vir ‘n Duitser bier gee nie, want hulle glo niemand kan bier beter as hulle self brou nie. In dieselfde asem, moet nie vir ‘n Fransman wyn gee nie, want sy kelder het reeds die beste. Of vir ‘n Belg sjokolade nie!

Nou wat de ongeluk gee ‘n mens dan?

Gelukkig is ons Suid-Afrikaners nie te vol kinkels as dit by die ontvangkant kom nie. Iets te ete is altyd welkom. So ook iets te drinke!

Maak egter net seker dat jy nie later dieselfde bottel aan die skenker terug gee nie! Veral nie as jy van oordeel was die gegewe perd se tande was ietwat aan die min kant nie, en om die rede nie self gebruik het nie.

En as dít nie werk nie?

Raak ontslae van jou bygelowige vriende!

One must know not just how to accept a gift, but with what grace to share it. – Maya Angelou

In suggesting gifts: Money is appropriate and one size fits all. – William Randolph Hearst

The manner of giving is worth more than the gift. – Pierre Corneille

Image: Tina Phillips/FreeDigitalPhotos.net

Vars kreet vir Nuweland

By Rian Truter on April, Monday 22 2013 in 2013, Education, Life 2

Onthou jy nog die interskoleliedjies wat jy op skool gesing het?

Waar sommige se woorde ontstaan het en presies wat die logika daarvan was, bly vandag nog vir my ‘n raaisel.

Een so ’n treffer was Eet kool. Met min of meer die volgende, herhalende woorde: Eet kool, kool gee wind, kool gee spoed, eet kool!

Hierdie liedjie is met die grootste oorgawe gesing. Niemand het die feitlikheid daarvan betwyfel nie.

Ons atlete moes blykbaar die lied se raad letterlik opgeneem het (dit was voor opkikkers), want as ons voor gehardloop het, het dit kompleet gelyk of die teenstanders verkies om so ’n tree of twee agter te bly.

Ons het natuurlik geglo dit is ons aanmoediging van die pawiljoen wat dié spoed veroorsaak. Vandag dink ek eerder dit was die koolwinde wat ons atlete aangedryf het.

Saterdag op Nuweland sit ek weer langs so ’n selfaangestelde rasieleier vir die Stormers.

Uitgevat in sy Stormerstrui en vlymskerp met sy sêgoed en kwinkslae. Ken nogal die spel en die spelers. Maar dit is sy kreet wat die aandag trek.

As die Stormers aanval, of as Beast val in die skrum, trek hy weg met Eet sy pap! Eet sy pap!

Ek probeer agterkom of hy die sêding vir toejuiging, aanmoediging of uitjou gebruik, maar ek besef later die kreet is meerdoelig.

Aanvanklik is die mense in ons deel van die pawiljoen half uit die veld geslaan met die eet van die pap. Maar sy Eet sy pap! Eet sy pap! kry gou ’n klein koortjie agter ons by. Dié koortjie groei met die verloop van die wedstryd aan en teen rustyd eet ons deel van die grootpawiljoen almal pap.

Deur die verloop van die tweede helfte is daar net een kreet op ons lippe: Eet sy pap! Eet sy pap!

Ons dreunsing dit as Andries Bekker die bal in die lynstaan vat en as die Sharks in die skrum teruggestoot word.

Ons rasieleier het intussen iewers ’n opgestopte hondjie met ’n Stormerstrui gaan koop. Dié aandenking word versigtig op sy skoot vasgehou, want dit is glo vir die kleintjie by die huis.

Net voor die einde, toe ons nou seker is die Stormers gaan dié een deurtrek, staan hy op en met ‘n laaste Eet sy pap! Eet sy pap! verlaat ons rasieleier die pawiljoen. Oppad huis toe met die hondjie triomfantlik as ’n oorwinningsaluut in die lug gehou.

Eet sy pap! Eet sy pap! bulder die pawiljoen agter ons dirigent aan. En met ’n laaste wuif verdwyn hy die trap af.

En skielik is dit stil.

Maar wát ’n dag op Nuweland was dit nie!

Dat die Stormers gewen het, was ’n bonus. Die hoogtepunt was ons mini interskole en die sing van ons nuwe kreet.

Vir ’n tydjie is ons weggevoer na ons kinderdae en het dit kompleet gevoel ons is met hees gesingde kele terug op die pawiljoen tussen stukkende cheesecutters.

Voor die wedstryd was ons vreemdelinge, maar nou was ons ’n span. Een van doel, een van gees.

Saamgesnoer deur ’n rasieleier wie se naam ons nie ken nie, maar wat ons geleer het ons kan die opponente se pap vir ons vat!

Eet sy pap! Eet sy pap!

Enthusiasm is contagious. Be a carrier. – Susan Rabin

Enthusiasm is excitement with inspiration, motivation, and a pinch of creativity. – Bo Bennet

To look back all the time is boring. Excitement lies in tomorrow. – Natalia Makarova

Hier’s jou kans om te help?

By Rian Truter on April, Tuesday 9 2013 in 2013, Education, Life 0

Baie dankie aan almal wat gesê het hulle gaan Potato Foundation se Kaalvoetdag ondersteun.

Skoolhoofde het belowe om hulle skole te mobiliseer en self kaalvoet te loop en oumas het laat weet hulle bang nie kaalvoetloop nie.

Veral nie vir ‘n goeie saak nie.

Soos met alle praat kom daar altyd ‘n tyd waar jy moet wys dat jy bedoel wat jy gesê het, want praat is maklik en doen moeilik.

Ek het intussen met die mense by Potato Foundation gepraat en gesê dat dit nie vir elke Piesang & Jellietotter moontlik gaan wees om op 16 April sonder skoene hulle dagtaak aan te durf nie.

Geen probleem nie, want ons het ooreengekom dat jy maar jou skoene kan aanhou as jy net daadwerklik tot die projek gaan bydra.

Hoe maak ‘n mens dan om betrokke te wees?

1. Koop ‘n paar skoolskoene en stuur/gaan gee dit vir hulle daar in Pretoria. Miskien bietjie moeilik vir mense wat nie in Pretoria bly nie?

2. Skenk geld vir ‘n paar skoolskoene. Ons het ooreengekom dat dit so plus minus R150 ‘n paar sal kos. Teen die bedrag kan jy dalk twee paar gee? Of een paar vir elk van jou kinders of kleinkinders.

Ok. Nou weet ons hoe om te maak. Doen nou net een van die volgende as jy opsie twee gaan kies:

Doen ‘n elektroniese oorbetaling aan Potato Foundation en spesifiseer jou bydrae as: Kaalvoetdag. Hier is hulle bankbesonderhede:

Naam: The Potato Foundation

Bank: Standard Bank

Rekno: 420234616

Takkode: 012 345

Besoek hulle webtuiste en klik op DONATION bo-aan die blad.

As jy vergeet het waaroor hierdie saak presies gaan of nou vir die eerste keer hiervan hoor, lees gou weer my post Leer omgee deur te voel. Of kliek op Potato Foundation se logo regs op Piesangs & Jellietots.

Ai, ek kan jou nie maak gee nie, maar kyk net weer bietjie om jou rond om te sien hoeveel jy het om voor dankbaar te wees.

Kom ons hou op om te hoop dat dinge gaan verander. Kom kon begin dinge self verander.

Wag ek hoor iets…

Die kinders sê dankie vir die skoene.

O ja! Onthou om jou kaalvoetfoto’s te stuur dat ek van hulle op P&J kan plaas.

Lekker in die Kaap

By Rian Truter on April, Thursday 4 2013 in 2013, Humor, Life 12

Die Kaap is ‘n lekker plek!

Hier is ’n berg, die see en baie wyn.

En boonop is ons mense snaaks. Ons praat snaaks en ons doen ook snaakse dinge.

As die Stormers op Nuweland speel, dan skree van ons selfs vir die ander span! En as dit nie werk nie; dan foeter ons mekaar sommer daar en dan. Een vir jou ma en …

Maar dit bly lekker in die Kaap!

My vriend Braaitang besluit ’n tydjie terug om weer met die trein Kaap toe ry. Sommer om net weer die nostalgie van die Sokker Wêreldbeker te herleef.

By Parow klim ’n vrou op en kom sit oorkant hom.

Toe sy groet (Ja, ons doen dit in die Kaap!), sien hy sy het nie voortande in haar mond nie.

’n Tydjie later haal sy ’n appel uit haar inkopiesak en begin dit blink vryf.

By Goodwoodstasie blink die appel toe nou al soos een van daai glitterbolle in ’n disko en hy begin wonder wat haar plan met dié appel is.

Net toe die trein weer wegtrek, hou sy dit na Braaitang toe uit en sê: Start hom net vir my asseblief!

Dit bly maar lekker in die Kaap.

’n Sakkie biltong en ’n samoesa …

A joke is a very serious thing. – Winston Churchill

When humor goes, there goes civilization. – Erma Bombeck

A humorist is a person who feels bad, but who feels good about it. – Don Herold

Leer omgee deur te voel.

By Rian Truter on March, Wednesday 27 2013 in 2013, Education, Life 5

Wonder jy ook soms of jy genoeg vir die armes en die behoeftiges doen?

En wonder jy ook wie jy nou eintlik moet help? Wie het jou bydrae die meeste nodig en wie gaan jou geld reg gebruik?

Jy is nie onwillig om te help nie, maar as jy sien hoe word geld deur ons regering gemors, raak jy totaal en al onwillig om nog geld in ’n bodemlose put te gooi! Of om dit in iemand se beursie te sit wat dit nie verdien nie.

So gepraat van barmhartigheid. Iets wat my senuweepunte op ’n knop trek, is die sogenaamde barmhartigheidsaksies wat sommige van ons skole van stapel stuur.

Ons besoek vir ’n middag gou ’n ouetehuis of ’n hospitaal en dan het ons die kinders geleer hoe om van hulself te gee.

Krokodilbollie!

Dis weer Paastyd en ons dra tonne paaseiers na mense toe aan wat dit vir hulle self kan koop en wat dit in elk geval nie meer kan eet nie.

Na die kinders daar weg is, moet die verpleegsters die oues van dae, as gevolg van ’n oordosis suiker en sjokolade, van die plafonne afskraap. Pasaangeërs slaan oor na hoogste ritme en almal se suikervlakke dryf hulle vinniger na AVBOB se stoep as wat jy totsiens kan sê.

Ons jeug leer nie op dié manier om van hulle self te gee nie. Die enigste manier waarop hulle sal leer, is as hulle self voel. Self voel hoe om ’n huis te bou en self voel hoe is dit om nie kos (nie paaseiers nie!) te hê om te eet nie.

Gelukkig is daar nog instansies wat presies op hierdie manier te werk gaan. En wat jou ondersteuning nodig het.

Een hiervan is die Potato Foundation. Gaan klik gerus op hulle logo regs van hierdie post en leer meer van hulle en wat hulle doen.

Potato Foundation se Kaalvoetdag op 16 April is ‘n praktiese oefening en ’n manier om daadwerklik te help. Hier is wat hulle vra:

Trek daai skoene uit en maak ‘n verskil!!!

Die Potato Foundation gaan hierdie jaar weereens ‘n “KAALVOETDAG” hou as deel van ons Winter Warm projek.

Ons daag elke persoon, besigheid en skool uit om op 16 April 2013 kaalvoet werk toe of skool toe te gaan. Die doel is om mense bewus te maak van hoe dit vir ‘n kind voel indien hy/sy nie skoene het om in die winter te dra nie.

Al wat ons vra is dat jy ‘n paar kinderwinterskoene of -skoolskoene skenk, wat jy nie meer gebruik nie. Jy, jou besigheid en jou skool kan dus ‘n verskil maak in iemand se lewe sonder om ‘n sent te spandeer.

Ons daag jou uit: Kom maak ‘n verskil!!!

Besoek hulle webwerf by http://www.thepotatofoundation.co.za/barefoot_registration.php om jou

Ouers, skoolhoofde en onderwysers: laat die kinders asseblief vir ’n dag sonder skoene loop.

Laat hulle met elke senuwee voel hoe baie mense elke dag van hul lewe die wêreld moet aandurf.

Kom ons leer hulle om opreg te gee, want hulle sal dan verstaan hoe dit is om iets nie te hê nie.

Want hulle het dit aan hulle eie lyf gevoel …

En basta met paaseiers!

If you haven’t got any charity in your heart, you have the worst kind of heart trouble. – Bob Hope

A bone to the dog is not charity. Charity is the bone shared with the dog, when you are just as hungry as the dog. – Jack London

No person was ever honored for what he received. Honor has been the reward for what he gave. – Calvin Coolidge

No regrets!

By Rian Truter on March, Wednesday 6 2013 in 2013, Life 2

Het jy al gedink aan wat jy gaan maak, as jy iets nie meer kan doen nie?

As jy byvoorbeeld nie meer kan loop nie. Of as jy nie meer lekker kan onthou nie of as …

Miskien sal jy dan wil hardloop. Of dans sonder om die horlosie dop te hou! Of selfs in die oggend lank voor die wekker kan afgaan, uit die bed wees?

Of as Alzheimers jou nie meer toelaat om te weet of jy linker- of regterbreingeneig is nie, sal jy dán almal in jou contacs wil bel?

Dalk stel jy al hierdie dinge uit, want jy klou heimlik aan die hoop vas dat dit nie met jou sal gebeur nie.

Maar as die dice vir jou verkeerd rol. Wat dan?

Het jy gedink wat jy dan gaan doen?

Dan moet jy nie wil uitstorm en ‘n emmer gaan koop en lysies begin maak nie. Moenie dan wil gaan valskermspring, of by die Trevi-fontein gaan wense wens of ‘n eend in Peking gaan eet nie.

Dit is dan te laat.

Hopeloos te laat.

Die tyd is nóú. Hardloop nou asof jy nie wil ophou nie. Dans die gangnamstyl soos net jy kan. (Al dink die res jy is kinderagtig of simpel.) Bel almal in jou boekie. Leef nou asof dit dalk die laaste kans is.

En as die dice vir mý verkeerd val, wil ek kan sê dat ek alles gedoen het terwyl ek kon.

Of soos Edith Piaf sing: But no tears will be shed/ There’ll be no one to blame/ Let it always be said/ We attempted what came …

Maar beter nog.

Ek sal kan wil sê: No regrets!

I did it my way, and I have no regrets when I look back on my career that it was just a big focus for me. – Pete Sampras

It’s the heart afraid of breaking that never learns to dance. It is the dream afraid of waking that never takes the chance. It is the one who won’t be taken who cannot seem to give. And the soul afraid of dying that never learns to live. – Bette Milder

Looking back, of course, it was irresponsible, mad, forlorn, idiotic, but if you don’t take chances then you’ll never have a winning hand, and I’ve no regrets. – Bernard Cornwell

Image: hinnamsaisuy/FreeDigitalPhotos.net

← Previous 1 … 3 4 5 … 11 Next →